در متن این نامه که به امضای هنرمندان شاخص رشتههای مختلف هنری رسیده آمده است: همه ما از هر ملت و مملکتی که باشیم، دارای تابعیت سرزمینی بی مرز و آرمانی به نام “هنر” در جهانی به نام “فرهنگ” نیز هستیم؛ و هیچ قدرتی نمی تواند ما را از داشتن این تابعیت منع کند.در این سرزمین مشترک رویایی، چه آسیایی یا اروپایی باشیم و چه آمریکایی یا آفریقایی، از ژن فهم فرهنگی، استعداد تاثیرگذاری بر افکار مردم و توان تحلیل و تغییر شرایط برخورداریم. همه ما، با آثارمان ایمان و کفر، عشق و نفرت، صلح و جنگ، دانش و جهل، نیکی و پلیدی و نجات و رستگاری را – با ذائقه و شاخصه های فرهنگی خود- روایت و مجسم کرده ایم؛ و جامعه ای بزرگتر از کشوری که در آن زندگی می کنیم را به مدد آثار یکدیگر شناخته و شناسانده ایم؛ هرچه قدرت ها و سیاست ها، بخاطر عداوت هایشان، بین ما فاصله انداخته و ممنوعیت ایجاد کرده اند، ما درانتقال و بیان پیام های مشترک و انسانی به کل جهان، مصمم تر، جسورتر، تواناتر و تاثیرگذارتر شده ایم. اکنون، همه ما- در هر موقعیت جغرافیایی و سیاسی که هستیم- با دشمن مهلک و مشترکی مواجه شده ایم که مهم نیست از کجا آمده، اما مهم است که دارد آزاد و با شتاب، به همه جا می رود؛ و ما در برابر این دشمن ذره بینی، همه به یک اندازه آسیب پذیر شده ایم و نجات هریک از ما، جز با نجات دیگری امکان پذیر نیست. “کرونا” تنها یک ویروس نیست، یک سئوال ساده و تاریخی است که در حال دریافت پاسخ های پیچیده از ملت ها و دولت های جهان است. آیا پاسخ ملت ایران – در شرایطی که راه تنفس اش در چنگ تحریمی جهانی بسته شده- می تواند شبیه به پاسخ ملت های دیگر به این پرسش تاریخی باشد؟ آیا این یک توقع منطقی نیست که پاسخ هنرمندان آزاده جهان به پرسش “کرونا” نیز -در شرایطی که این خطر تا پشت در خانه هایشان- پاسخی متفاوت و تاثیرگذارتر از پاسخ سیاستمداران و قدرتمندان باشد؟ این بحران، با تلفات کم و زیاد می گذرد، اما قصه های مشترک و متفاوتش می ماند. قصه پرستاران خسته ای که برای تقویت روحیه بیماران و همکارانشان در فضای آلوده بیمارستان ها رقصیدند و نگرانی خود از کمبود تجهیزات و دارو را پشت این نشاط پنهان کردند می ماند؛ قصه پزشکانی که هفته ها به خانه نرفته و بدون ماسک و دستکش و گان، لابلای بیمارانی گشتند که برخی از آنها در راهروهای بیمارستان و روی زمین بستری شده بودند هم می ماند؛ اینها همه در حافظه تاریخی جهان می ماند و دیر یا زود روایت خواهد شد؛ توسط شما یا ما. کاش آنقدر دیر نشود که هنرمندان متعهد و تاثیر گذار بر افکار عمومی جهان و قدرتمندان، پیش از آنکه قصه ظلمی که بر مردم ایران در این بحران می رود را به گوش قدرتمندان و سیاستمداران برسانند، نفس خودشان از ابتلا به این بلا، به شماره افتاده باشد. مردم ایران امروز با دو بحران مواجه اند، بحران مشترکی به نام “کرونا” که شما می شناسید؛ و بحران “تحریم” که کاش هرگز نشناسید. برای ما هنرمندان ایرانی، اکنون مهم است که بدانیم شما- هنرمندان جهان- درمورد وضعیت بیماران کرونایی، کودکان و سالخوردگان در آستانه ابتلا و کمبودهای خسارتبار جامعه پزشکی ایران در این بحران، چه فکر می کنید، چه می گویید و چه می کنید.
پایگاه خبری تحلیلی بین المللی ماهین نیوز
صاحب امتیاز و ومدیر مسئول : سید احمد حسینی ماهینی
شماره مجوز 92/23363 وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
تلفن 02136878594همراه09120836492 و 09190883546
طرح از غزنه تا غزه توسط احمد ماهینی کاندیدای ریاست جمهوری امریکا