نوشته های مشابه
🌺تقدیم به ساحت ثامن الحجج
علی بن موسی الرضا (ع)
جنینِ جنون
………………….
شوق یعنی یاکریمان دور گنبد در طواف
ذوق یعنی شاعری در «روضه» های اعتکاف
آمدم با هر چه دارم- با ندارم های خویش-
عشق یعنی ماجرای آن زن پیر و کلاف
از سر من هم زیاد است اینکه می بینی مرا
گاه گاهی یک نگاهی می دهد ما را کفاف
آنچه ما را می رساند تا تو…! شور و معرفت
آنچه ما را می کشاند تا تو…! عین و شین و قاف
تا بشویم دور تا دور ضریحت را به اشک
بارها از حج واجب داده ام من انصراف
غرق امواج توام در بیکرانِ مرقدت
از زیارتنامه خواندن، آه… ما را کن معاف
در حرم وا می شود نطق تمام زائران
پیش تو نرم است مولاجان، زبان اعتراف
مادرم دیشب به خوابم آمد و آرام گفت:
قالیِ اشکی برای مادرش زهرا (س) بباف
من همان آهوترین زندانی ام در بند خویش
ضامنم ای کاش باشی، توبه کردم از خلاف!
در مسیر کوی تو، یک اربعین باران شدم
-داستان عشق سی مرغ و وصال کوه قاف-
زائرانت، آسمانِ آبیِ باریدنند
خادمانت اسوه ی سبز حجابند و عفاف
سیزده نور زلال از ربنایت جاری اند
خوش به حال من…! که من هم مستم از این ائتلاف
صبح صادق می دمد هر روز از لبخند تو
سر برون می آورد خورشیدِ چشمت از شکاف
کیستم من بعد هر بار آمدن در این حرم!؟
آن جنینی که جدایش کرده اند از بند ناف
عاشقم… یک عاشقِ از خویشتن خالی شده
هیچکس اندازه ی عاشق ندارد انعطاف!
تا ابد زیر عبای دست تو میخانه شد
دعبلانه هر که زد از عشق والای تو لاف
یا سریع و یا انیس و یا حسیب و یا رفیق
شد حسابم با تو بعد از این زیارت، صاف صاف
کثرتِ وحدت نمایان است از آیینه ها
ای کسانی که به سر دارید ننگ اختلاف!
شیعه و سنی یکی هستند در این آستان
راه حق دور است از هرگونه مکر و انحراف
با زبان صلح باید در دل مردم نشست
تیغ غیرت، هر کجا بیرون نیاید از غلاف!
می توان چون او رضا (ع) بود و رضا بود از جهان
می توان چون او علی (ع) بود و به وقتش در مصاف!
محمد عابدی
