نوشته های مشابه
طالبان از تضاد درونی شدید رنج می برد که حد اقل سه نوع تفکر بر آن حاکم است که این سه نوع در تضاد شدید هستند ولی در قدرت به هم رسیده اند. عمدتا موضع آنها در باره شیعه و اقوام غیر پشتوی افغانستان است. میتوان آنها را به تندرو و میانه رو و مماس تقسیم کرد. تندرو ها اساسا قدرت طلب هستند و راهی جز اسلحه نمی شناسند و میتوان گفت جنگ سالار می باشند. احکام شرعی آنان را عربستان و فتاوای آل سعود تشکیل می دهد. آنها در پاکستان بیشتر ریشه دارند زیرا پاکستان برای اسلامی شدن زیاد کوشیده به همین خاطر قدرت تجزیه و ترکیب ندارد. تصور آنها از آل سعود یک قدیس بزرگ است. و لذا فتاوای وهابیت را برای خود حجت می دانند. مثلا اگر مفتی سعودی بگوید : شش نفر شیعه را بکشید به بهشت می روید آنها حتی قاشق هم با خودشان برمی دارند. به دلیل وابستگی فکری قوی آنها به آل سعود دارای وضعیت رفاهی و قدرت مالی زیادی هم هستند لذا طلاب یا دانشجویان خود را هم ساپورت مالی می کنند و هرساله آمار انها را به ریاض هم می دهند. گفته شده که سه هزار مدرسه با پول آل سعود در پاکستان مشغول تربیت طالبان هستند. طالبان در واقع به معنی طلبه و دانشجو است. ولی طلبه و دانشجویی که فقط فقه وهابیت و ضدشیعه را باید بداند. رهبر اینها همان حقانی معروف است. که دستور مستقیم از ریاض می گیرد و البته به واسطه قطر. اما درمیان این طلاب مخصوصا افغانی ها که دارای درک بهتری هستند با این شدت برخورد موافق نیستند. اغلب انها حنفی هستند ولی بخاطر دریافت شهریه و مستمری مجبورند فقه وهابیت را بعنوان فقه حنفی قبول کنند. که رهبری آن با آخند زاده است که خودش فرزند کویته بوده و در مرز ایران درس خوانده و با عقاید شیعه هم آشنا است. وی پاکستان و آل سعود را قبول دارد ولی بیشتر مایل است میانه رو باشد. و از کمک های مالی انها استفاده کند. ولی به برخی عقاید آنها انتقاد دارد. اما گروه سوم که به نظر می رسد به رهبری ذبیح الله مجاهد هستند کلا با پاکستان مخالف هستند و بیشتر جنبه ملی و افغانی دارند. لذا تمایلات ایرانی انها بیشتر است و از رهبر ایران حرف شنوی دارند. وبا اینکه طالبان با آمریکا در قطر به توافق رسیده بود که در مرز ایران هم حملاتی داشته باشد ولی ذبیح الله مجاهد مانع شد. اکنون در سه مرحله تصفیه درونگروهی طالبان قدرت ذبیح الله مجاهد را بیشتر کرده است. و تقریبا مخالف اصلی او از قدرت کناره گیری کرد. حتی برخی ها می گویند کشته شده است. اخیرا نیز در کابینه تغییراتی داده و رئیس الوزرا را تغییر دادند که بعد با برخی مشکلات مجبور شدند تکذیب نمایند. در سیاست خارجی نیز به همین شکل اسو گروه اول خواستار روابط با عربستان و قطر و ترکیه هستند تا ایران را تحت فشار قرار دهند. اما گروه دوم تمایل به چین و روسیه دارند. حضور وزیر خارجه چین در کابل و همچنین نماینده تام الختیار روسیه نشان می دهد که گروه اول کاملا ایزوله شده و از قدرت کناره گیری کرده اند. بحث هایی راجع به طالبان پاکستان هست که نشان می دهد سیستم ملی در طالبان به قدرت رسیده و پاکستانی ها را اخراج کرده و آنها ناچار به فکر تغییر حکومت پاکستان هستند. اما هردو آنها قدرت بسیج ندارند و نمی توانند درمیان مردم افغانستان ظاهر شوند. مخصوصا اخیرا که نوروز را تحریم و آن را شرک و مجوس اعلام کردند. در حالیکه ذبیح الله مجاهد گفت که مانع مراسم نوروز مردم نمی شوند. اگر چنانچه شیعیان بتوانند نقش خود را بخوبی ایفا کنند حتی وی ممکن است شیعه هم بشود و قدرت طالبان به دست شورای عالی شیعیان بیافتد. زیرا این شورا نقش بسیار زیادی در قدرت گرفتن ذبیح الله داشته است. چون گرایش داخلی و ملی ذبیح الله بیشتر از گرایش به پاکستان و چین موثرتر و مردمی تر است.
Internal and external developments of the Taliban
The Taliban suffers from severe internal conflict, which is dominated by at least three types of thinking, which are in sharp conflict but have come together in power. Their position is mainly on the Shiites and non-Pashtun tribes of Afghanistan. They can be divided into extremists, moderates and tangents. The extremists are basically power-hungry and know no other way than weapons, and can be said to be warlords. Their religious rulings are Saudi Arabia and the fatwas of Al-Saud. They have more roots in Pakistan because Pakistan has tried so hard to become Islamic that it does not have the power to disintegrate and combine. They think of Al Saud as a great saint. Therefore, they consider the fatwa of Wahhabism as an argument for themselves. For example, if the Saudi mufti says: “Kill six Shiites, you will go to heaven. They will even take a spoon with them.” Due to their strong intellectual dependence on Al-Saud, they have a lot of welfare and financial power, so they also support their students financially and give their statistics to Riyadh every year. It is estimated that 3,000 schools in Pakistan are training the Taliban with Al Saud money. Taliban actually means student. But a student who should only know the jurisprudence of Wahhabism and anti-Shiism. The leader of these is the famous Haqqani. Which takes direct orders from Riyadh and of course through Qatar. But among these scholars, especially the Afghans, who have a better understanding, they do not agree with this harsh treatment. Most of them are Hanafi, but in order to receive tuition and pensions, they have to accept Wahhabi jurisprudence as Hanafi jurisprudence. It is led by Akhundzadeh, who is himself a child of Quetta and studied on the Iranian border and is also familiar with Shiite beliefs. He accepts Pakistan and Al Saud, but is more inclined to be moderate. And use their financial assistance. But he criticizes some of their ideas. But the third group, which appears to be led by Zabihullah Mujahid, is generally opposed to Pakistan and has a more national and Afghan aspect. Therefore, their Iranian tendencies are greater and they listen to the Iranian leader. Although the Taliban had agreed with the United States in Qatar to launch attacks on the Iranian border, Zabihullah Mujahid prevented it. Zabihullah Mujahid has now increased the power of the Taliban in three stages of purge. And almost his main opponent stepped down. Some even say he was killed. Recently, they changed the cabinet and changed the prime minister, who was later forced to deny it with some problems. Similarly, in foreign policy, the first group wants relations with Saudi Arabia, Qatar and Turkey to put pressure on Iran. But the second group tends to China and Russia. The presence of the Chinese Foreign Minister in Kabul, as well as the Plenipotentiary Representative of Russia, shows that the first group is completely isolated and has resigned. There are discussions about the Pakistani Taliban, which shows that the national system in the Taliban has come to power and expelled the Pakistanis, and they are forced to think about changing the government of Pakistan. But both of them do not have the power to mobilize and cannot appear among the people of Afghanistan. Especially recently, when Nowruz was boycotted and declared polytheistic and magical. While Zabihullah Mujahid said that they do not prevent people from celebrating Nowruz. If the Shiites can play their role well, he may even become a Shiite and the power of the Taliban will fall into the hands of the Supreme Shiite Council. Because this council has played a great role in taking Zabihullah to power. Because Zabihullah’s domestic and national tendencies are more effective than those of Pakistan and China.
التطورات الداخلیه والخارجیه لحرکه طالبان
تعانی طالبان من صراع داخلی حاد تهیمن علیه ثلاثه أنواع على الأقل من التفکیر ، وهی فی صراع حاد ولکنها توحدت فی السلطه. موقفهم بشکل رئیسی من الشیعه والقبائل غیر البشتونیه فی أفغانستان. یمکن تقسیمهم إلى متطرفین ومعتدلین وأنماط. المتطرفون فی الأساس متعطشون للسلطه ولا یعرفون سوى الأسلحه ، ویمکن القول إنهم أمراء حرب. أحکامهم الدینیه السعودیه وفتاوى آل سعود. لدیهم جذور أکثر فی باکستان لأن باکستان حاولت جاهده أن تصبح إسلامیه بحیث لا تملک القدره على التفکک والاندماج. إنهم یفکرون فی آل سعود کقدیس عظیم. لذلک یعتبرون فتوى الوهابیه حجه لأنفسهم. على سبیل المثال ، إذا قال المفتی السعودی: “اقتلوا سته من الشیعه ، ستذهبون إلى الجنه ، بل سیأخذون معهم ملعقه”. نظرًا لاعتمادهم الفکری القوی على آل سعود ، فإنهم یتمتعون بقدر کبیر من الرفاهیه والقوه المالیه ، لذا فهم یدعمون طلابهم مالیًا ویقدمون إحصاءاتهم إلى الریاض کل عام. وتشیر التقدیرات إلى أن ۳۰۰۰ مدرسه فی باکستان تدرب طالبان بأموال آل سعود. طالبان تعنی فی الواقع الطالب. لکن الطالب الذی یجب أن یعرف فقط فقه الوهابیه ومعاداه الشیعه. قائد هؤلاء هو حقانی الشهیر. الذی یأخذ أوامر مباشره من الریاض وطبعا عبر قطر. لکن من بین هؤلاء العلماء ، وخاصه الأفغان ، الذین لدیهم فهم أفضل ، لا یوافقون على هذه المعامله القاسیه. معظمهم من الحنفیه ، ولکن من أجل الحصول على الرسوم الدراسیه والمعاشات ، یجب علیهم قبول الفقه الوهابی کفقه حنفی. یقودها Akhundzadeh ، وهو نفسه من أبناء کویتا ودرس على الحدود الإیرانیه وهو على درایه بالمعتقدات الشیعیه. یقبل باکستان وآل سعود ، لکنه أکثر میلاً إلى الاعتدال. واستخدام مساعداتهم المالیه. لکنه ینتقد بعض أفکارهم. لکن المجموعه الثالثه ، التی یبدو أنها یقودها ذبیح الله مجاهد ، تعارض بشکل عام باکستان وهی أکثر وطنیه وأفغانیه. لذلک فإن میولهم الإیرانیه أکبر وهم یستمعون للزعیم الإیرانی. ورغم اتفاق طالبان مع الولایات المتحده فی قطر لشن هجمات على الحدود الإیرانیه ، منع ذبیح الله مجاهد ذلک. زاد ذبیح الله مجاهد من قوه طالبان فی ثلاث مراحل من التطهیر. وکاد خصمه الرئیسی تنحى. حتى أن البعض یقول إنه قُتل. فی الآونه الأخیره ، غیروا الحکومه وغیروا رئیس الوزراء ، الذی اضطر فیما بعد إلى إنکار ذلک مع بعض المشاکل. وبالمثل ، فی السیاسه الخارجیه ، ترید المجموعه الأولى إقامه علاقات مع السعودیه وقطر وترکیا للضغط على إیران. لکن المجموعه الثانیه تمیل إلى الصین وروسیا. یظهر وجود وزیر الخارجیه الصینی فی کابول ، وکذلک الممثل المفوض لروسیا ، أن المجموعه الأولى معزوله تمامًا وقد استقالت. هناک نقاشات حول طالبان الباکستانیه تدل على وصول النظام الوطنی فی طالبان إلى السلطه وطرد الباکستانیین ، وهم مضطرون إلى التفکیر فی تغییر حکومه باکستان. لکن کلاهما لا یملک القوه للتعبئه ولا یمکن أن یظهر بین شعب أفغانستان. خاصه فی الآونه الأخیره ، عندما تمت مقاطعه نوروز وأعلن تعدد الآلهه والسحر. بینما قال ذبیح الله مجاهد إنهم لا یمنعون الناس من الاحتفال بالنوروز. إذا تمکن الشیعه من أداء دورهم بشکل جید ، فقد یصبح شیعیًا وستقع سلطه طالبان فی أیدی المجلس الشیعی الأعلى. لأن هذا المجلس لعب دوراً کبیراً فی وصول ذبیح الله إلى السلطه. لأن میول ذبیح الله الداخلیه والوطنیه أکثر فاعلیه من اتجاهات باکستان والصین.
Инкишофи дохилй ва берунии Толибон
Толибон аз низоъҳои шадиди дохилӣ азият мекашанд, ки дар он ҳадди ақал се намуди тафаккур бартарӣ дорад, ки дар ихтилофи шадид ҳастанд, вале дар қудрат муттаҳид шудаанд. Мавкеи онхо асосан ба шиахо ва кабилахои гайрипаштуни Афгонистон аст. Онҳоро метавон ба ифротгароён, мӯътадил ва тангентҳо ҷудо кард. Ифротгароён аслан тамаъ ба қудрат ҳастанд ва гайр аз силоҳ роҳи дигаре намедонанд ва метавон гуфт, ки ҷанговарон ҳастанд. Ҳукмҳои динии онҳо Арабистони Саудӣ ва фатвоҳои Ал-Сауд аст. Онҳо дар Покистон решаҳои бештар доранд, зеро Покистон барои ислом шудан он қадар талош кардааст, ки қудрати пароканда ва муттаҳид шуданро надорад. Онҳо Ал-Саудро муқаддаси бузург мешуморанд. Аз ин рӯ, онҳо фатвои ваҳҳобиро барои худ далел медонанд. Масалан, агар муфтии Саудӣ гӯяд: “Шаш шиъаро бикушед, ба биҳишт меравед. Онҳо ҳатто як қошуқро бо худ хоҳанд бурд”. Ба далели вобастагии зеҳнии қавии худ аз Ал-Саъд, онҳо некӯаҳволӣ ва қудрати молии зиёде доранд, аз ин рӯ онҳо низ донишҷӯёни худро аз ҷиҳати молӣ дастгирӣ мекунанд ва ҳар сол омори худро ба Риёз медиҳанд. Гуфта мешавад, ки ۳۰۰۰ мактаб дар Покистон бо пули Ал Сауд ба Толибон таълим медиҳанд. Толибон воқеан маънои донишҷӯро дорад. Аммо донишљўе, ки бояд фаќат фиќњи вањњобї ва зидди шиъаро донад. Сарвари инхо хакконии машхур аст. Ки фармоишҳои мустақимро аз Риёз ва албатта тавассути Қатар мегирад. Аммо дар миёни ин донишмандон, ба хусус афғонҳо, ки фаҳмиши беҳтаре доранд, бо ин муомилаи дурушт розӣ нестанд. Аксари онҳо ҳанафӣ ҳастанд, аммо барои дарёфти ҳаққи таҳсил ва нафақа бояд фиқҳи ваҳҳобиро ҳамчун фиқҳи ҳанафӣ бипазиранд. Раҳбарии онро Охундзода, ки худ фарзанди Кветта аст ва дар марзи Эрон таҳсил кардааст ва бо ақидаҳои шиъа низ ошноӣ дорад. Ӯ Покистон ва Ал-Саудро қабул мекунад, аммо бештар ба мӯътадил майл дорад. Ва аз кумаки молии онҳо истифода кунед. Аммо баъзе фикру акидахои онхоро танкид мекунад. Аммо гурӯҳи севум, ки ба назар мерасад, раҳбарии онро Забеҳулло Муҷоҳид бар ӯҳда дорад, ба сурати умум мухолифи Покистон ва бештар миллӣ ва афғонист. Аз ин рӯ, тамоюли эронии онҳо бештар аст ва ба сухани раҳбари Эрон гӯш медиҳанд. Ҳарчанд Толибон бо Иёлоти Муттаҳида дар Қатар тавофуқ карда буданд, ки ҳамлаҳо ба марзи Эронро оғоз кунанд, Забеҳулло Муҷоҳид аз он пешгирӣ кард. Забеҳулло Муҷоҳид ҳоло қудрати Толибонро дар се марҳилаи поксозӣ афзоиш додааст. Ва кариб, ки харифи асосиаш аз мансаб рафт. Баъзеҳо ҳатто мегӯянд, ки ӯро куштаанд. Чанде пеш кабинета вазиронро иваз карданд ва сарвазирро иваз карданд, ки баъдтар мачбур шуд бо баъзе мушкилот онро рад кунад. Ба ҳамин монанд, дар сиёсати хориҷӣ гурӯҳи аввал мехоҳанд, ки равобит бо Арабистони Саудӣ, Қатар ва Туркия бар Эрон фишор оваранд. Аммо гурӯҳи дуюм ба Чин ва Русия майл доранд. Ҳузури вазири хориҷаи Чин дар Кобул ва ҳамчунин намояндаи комили Русия нишон медиҳад, ки гурӯҳи аввал комилан дар инзиво қарор гирифта, истеъфо додаанд. Дар бораи Толибони покистонй бахсу мунозира меравад, ки гувохи он аст, ки низоми миллй дар Толибон ба сари хокимият омада, покистониёнро пеш кардааст ва онхо мачбуранд дар бораи тагйир додани хукумати Покистон фикр кунанд. Аммо ҳарду қудрати сафарбаркуниро надоранд ва наметавонанд дар миёни мардуми Афғонистон пайдо шаванд. Хусусан вақтҳои охир, вақте ки Наврӯзро таҳрим карданд ва ширк ва ҷодугарӣ эълон карданд. Дар ҳоле ки Забеҳулло Муҷоҳид гуфтааст, ки монеи таҷлил аз Наврӯзи мардум нестанд. Агар шиъаён наќши худро хуб бозї карда тавонанд, шояд вай њатто шиъа шавад ва ќудрати Толибон ба дасти Шўрои олии шиъањо меафтад. Зеро ин шӯро барои ба сари қудрат расидани Забиҳулло нақши бузург бозидааст. Зеро тамоюлҳои дохилӣ ва миллии Забиҳулло нисбат ба Покистону Чин муассиртар аст.
