نوشته های مشابه
در تمامی علوم بشری یک تفاوت اساسی: بین اسلامی یا غیر اسلامی بودن آن است. در علوم اسلامی، جهت تکاملی به انسان داده می شود: رشد جمعیت، افزایش طول عمر و سلامتی و رفاه مورد حمایت است. در حالیکه علوم غیر اسلامی ممکن است این شعار را سرقت کرده باشد، ولی در جهت تخریب جهان، انسان و هستی است. مثلا بمب اتم در علوم غیر اسلامی ساخته می شود، مردم هیروشیما را بطور فیزیکی از بین برده، بقیه را به ترس دچار می کند که: بدتر از مرگ است. در حالیکه طبق فتوای علمای اسلام، این امر حرام و ضد ارزش است. نسل کشی و ایجاد فقر مصنوعی برای کاهش جمعیت، افتخار علوم غیر اسلامی است. در حالیکه نجات جان یک انسان در اسلام، برابر نجات جان همه انسانها است. طبق فرمول ساز مان بهداشت جهانی، سقط جنین آزاد است، عقیم سازی مردان و زنان حتی بدون اجازه آنان، قانونی است بطوریکه پرستاران دستور دارند: بعد از هر سزارین رحم زنان را خط بیاندازند، تا دیگر باردار نشوند. برای این کار مسابقه می داند جایزه هم می گرفتند: یعنی قتل عام بیش از ۷میلیارد انسان، چرا که اگر نرخ رشد جمعیت جهان، با ترفند های سازمان جهانی بهداشت متوقف نمی شد، جمعیت ۱۴میلیارد بود! اما بحث اصلی در این است که باید: بین تمدن اسلامی و غیر اسلامی تفاوت بنیادین در نظر گرفت. کلمه تمدن و مدنیت(سیتی زن) ناظر بر دیدگاه محدود: از بشریت است. زیرا در اروپای قدیم، فقط دو شهر وجود داشت: رم و آتن. لذا براساس همین دو، شهرنشینی یا مدنیت یا تمدن تعریف شده، جمهوریت و دموکراسی هم فقط :در حد مجلس رم بوده نه برده ها یا بربر ها. در حالیکه در شرق، هزاران شهر وجود داشت! که لازم بود آنها را تحت نام بزرگتری ساماندهی کنند: اقلیم، کشور و امپراطوری به ترتیب برای: این ساماندهی ها بود. شاهنشاهی در ساسانیان یا هخامنشیان، به معنی شاه شاهان بوده: یعنی ۲۳ استان یا هفت اقلیم، هر کدام یک شاه(شهریار) داشته اند. شاه به معنی رمی یا آتنی، اصلا در ایران اهمیت نداشت: یعنی مدیر یک شهر را شاه نمی گفتند(شهردار). در حالیکه در کلمات رومی یا اروپایی ، چیزی بزگتر از شهر وجود نداشت! کانتری را که ما به عنوان کشور ترجمه کرده ایم، به معنی روستایی است، که کوچکتر از شهر و یا از اقمار ان باشد. در شرق کانتری یا روستا، کوچکترین واحد تمدنی هست. ولی در اروپا و آمریکا بزرگترین محسوب می شوند. بنابر این برداشت شرق از تمدن، با برداشت غرب درست برعکس است. حتی در انقلاب ها و تحولات اجتماعی، بر روی عموم مردم، برنامه ریزی نمی شود. بلکه انتلکتوئل ها یا روشنفکران، به نمایندگی از آنها سخن می گویند، یا مورد ارزیابی قرار می گیرند. لذا انقلاب توده ای مانند روسیه(کارگران) و یا چین(کشاورزان) را به کار بگیرد، وجود نداشته. البته آرزوی مارکسیت های اروپایی و آمریکایی هست، که چنین شود ولی تمدن و دیدگاه آنها، این اجازه را نمی دهد. تمدن آنها مردم را به سه قسمت می کند: طبقه دولتی ها، طبقه مخالفین دولتی یا احزاب چپ گرا، و طبقه سوم که اصلا به حساب نمی آیند. با آنها به صورت برده و یا: شهروند درجه دوم برخورد می شوند. یعنی توده مردم در تمدن غرب، مانند گله حیوانات، تابع چوپان هستند. اگر دولت بتواند چوپان ها( یا کدخدای ده) را راضی نگهدارد، کافی است. امپریالیزم نمونه تکامل یافته این نظریات، مردم عادی را فقیر و تنبل و بی عرضه می داند. لذا از درجه شهروندی ساقط میکند. فقط کسانی شهروند هستند که: سرمایه داشته باشند یا فکر سرمایه داری بپذیرند. ثروت باید در دست سرمایه داران باشد: تا آنرا بین مردم تنبل توزیع کنند.
Islamic and non-Islamic civilization
There is a fundamental difference in all human sciences: whether it is Islamic or non-Islamic. In Islamic sciences, evolution is given to human beings: population growth, increasing life expectancy, and health and well-being are supported. While non-Islamic sciences may have stolen this slogan, it is aimed at destroying the world, man and the universe. For example, the atomic bomb is made in non-Islamic sciences, it physically destroys the people of Hiroshima, and it frightens others: it is worse than death. However, according to the fatwas of Islamic scholars, this is forbidden and anti-value. Genocide and creating artificial poverty to reduce the population is the pride of non-Islamic sciences. While saving the life of one human being in Islam is equal to saving the life of all human beings. According to our global health formula, abortion is free; sterilization of men and women, even without their permission, is legal, as nurses are instructed: to line women up after each cesarean section so that they do not become pregnant. For this, the contest knows that they also received a prize: that is, the massacre of more than 7 billion people, because if the growth rate of the world’s population had not been stopped by the tricks of the World Health Organization, the population would have been 14 billion! But the main argument is that: There must be a fundamental difference between Islamic and non-Islamic civilization. The word “civilization” refers to a limited view: of humanity. Because in ancient Europe, there were only two cities: Rome and Athens. Therefore, according to these two, urbanization or civilization or civilization is defined, republic and democracy are only: at the level of the Roman Parliament, not slaves or barbarians. While in the east, there were thousands of cities! It was necessary to organize them under a larger name: climate, country and empire, respectively: for these organizations. An empire in the Sassanids or Achaemenids meant a king of kings: that is, 23 provinces or seven climates, each with one king (prince). Shah, meaning Roman or Athenian, did not matter at all in Iran: that is, the manager of a city was not called a king (mayor). While in Roman or European words, there was nothing bigger than the city! Country, which we have translated as country, means a village, which is smaller than the city or its moons. To the east of the countryside or village is the smallest unit of civilization. But they are the largest in Europe and the United States. Thus the Eastern conception of civilization is the exact opposite of the Western conception. Even in revolutions and social developments, it is not planned on the general public. Rather, intellectuals speak on their behalf, or are evaluated, on their behalf. Therefore, there was no mass revolution like Russia (workers) or China (farmers). Of course, European and American Marxists wish for this to happen, but their civilization and views do not allow it. Their civilization divides people into three parts: the class of governments, the class of opposition or left-wing parties, and the third class, which are not considered at all. They are treated as slaves or second-class citizens. That is, the masses of people in Western civilization, like herds of animals, are subject to the shepherd. It is enough if the government can keep the shepherds (or the god of ten) satisfied. Imperialism, an evolved example of these theories, sees ordinary people as poor, lazy, and destitute. Therefore, he loses his citizenship. Only those are citizens who: have capital or accept the idea of capitalism. Wealth must be in the hands of the capitalists: to distribute it among lazy people.
الحضاره الإسلامیه وغیر الإسلامیه
هناک اختلاف جوهری فی جمیع العلوم الإنسانیه: سواء کانت إسلامیه أو غیر إسلامیه. فی العلوم الإسلامیه ، یُعطى التطور للبشر: النمو السکانی ، وزیاده متوسط العمر المتوقع ، والصحه والرفاهیه مدعومه. بینما قد تکون العلوم غیر الإسلامیه قد سرقت هذا الشعار ، إلا أنها تهدف إلى تدمیر العالم والإنسان والکون. فمثلاً القنبله الذریه صنعت فی علوم غیر إسلامیه ، وهی تدمر أهل هیروشیما جسدیًا ، وتخیف الآخرین: إنها أسوأ من الموت. لکن بحسب فتاوى علماء الإسلام فإن ذلک حرام ومضاد للقیمه. الإباده الجماعیه وخلق الفقر المصطنع لتقلیل عدد السکان هو فخر العلوم غیر الإسلامیه. بینما إنقاذ حیاه إنسان واحد فی الإسلام یساوی إنقاذ حیاه جمیع البشر. وفقًا لصیغتنا الصحیه العالمیه ، فإن الإجهاض مجانی ؛ وتعقیم الرجال والنساء أمر قانونی حتى بدون إذنهم ، حیث یتم توجیه الممرضات إلى صفوف النساء بعد کل عملیه قیصریه حتى لا یحملن. لهذا تعلم المسابقه أنهم حصلوا أیضًا على جائزه: أی مذبحه أکثر من ۷ ملیارات شخص ، لأنه لو لم یتم إیقاف معدل نمو سکان العالم بحیل منظمه الصحه العالمیه ، لکان عدد السکان ۱۴ ملیارًا! لکن الحجه الرئیسیه هی: یجب أن یکون هناک اختلاف جوهری بین الحضاره الإسلامیه وغیر الإسلامیه. تشیر کلمه “حضاره” إلى نظره محدوده: للإنسانیه. لأنه فی أوروبا القدیمه ، کانت هناک مدینتان فقط: روما وأثینا. لذلک ، وفقًا لهذین الاثنین ، یتم تعریف التحضر أو الحضاره أو الحضاره ، والجمهوریه والدیمقراطیه فقط: على مستوى البرلمان الرومانی ، ولیس العبید أو البرابره. بینما فی الشرق کانت هناک آلاف المدن! کان من الضروری تنظیمهم تحت اسم أکبر: المناخ والبلد والإمبراطوریه ، على التوالی: لهذه المنظمات. کانت الإمبراطوریه فی الساسانیین أو الأخمینیین تعنی ملک الملوک: أی ۲۳ مقاطعه أو سبعه مناخات ، لکل منها ملک واحد (أمیر). شاه ، بمعنى الرومانی أو الأثینی ، لم یکن مهمًا على الإطلاق فی إیران: أی أن مدیر المدینه لم یکن یُدعى ملکًا (عمده). بینما فی الکلمات الرومانیه أو الأوروبیه ، لم یکن هناک شیء أکبر من المدینه! البلد ، الذی ترجمناه على أنه بلد ، یعنی قریه أصغر من المدینه أو أقمارها. إلى الشرق من الریف أو القریه هی أصغر وحده حضاره. لکنها الأکبر فی أوروبا والولایات المتحده. وبالتالی فإن المفهوم الشرقی للحضاره هو عکس المفهوم الغربی تمامًا. حتى فی الثورات والتطورات الاجتماعیه ، لم یتم التخطیط لها على عامه الناس. بل یتحدث المفکرون نیابه عنهم أو یتم تقییمهم نیابه عنهم. لذلک ، لم تکن هناک ثوره جماهیریه مثل روسیا (العمال) أو الصین (الفلاحین). بالطبع ، المارکسیون الأوروبیون والأمریکیون یرغبون فی حدوث ذلک ، لکن حضارتهم ووجهات نظرهم لا تسمح بذلک. تقسم حضارتهم الناس إلى ثلاثه أقسام: فئه الحکومات ، وطبقه المعارضه أو أحزاب الیسار ، والطبقه الثالثه التی لا تعتبر على الإطلاق. یعاملون کعبید أو مواطنین من الدرجه الثانیه. أی أن جماهیر الحضاره الغربیه ، مثل قطعان الحیوانات ، تخضع للراعی. یکفی إذا تمکنت الحکومه من إرضاء الرعاه (أو إله العشره). الإمبریالیه ، وهی مثال متطور لهذه النظریات ، ترى الناس العادیین فقراء وکسالى ومعدمین. لذلک ، فقد جنسیته. فقط هؤلاء هم المواطنون الذین: لدیهم رأس مال أو یقبلون فکره الرأسمالیه. یجب أن تکون الثروه فی أیدی الرأسمالیین: لتوزیعها على الکسالى.
Sibhialtacht Ioslamach agus neamh-Ioslamach
Tá difríocht bhunúsach sna heolaíochtaí daonna go léir: bíodh sé Ioslamach nó neamh-Ioslamach. Sna heolaíochtaí Ioslamacha, tugtar treo éabhlóideach do dhaoine: tugtar tacaíocht d’fhás an daonra, ionchas saoil ag méadú, agus sláinte agus folláine. Cé gur ghoid eolaíochtaí neamh-Ioslamacha an mana seo, tá sé dírithe ar an domhan, an fear agus na cruinne a scriosadh. Mar shampla, déantar an buama adamhach sna heolaíochtaí neamh-Ioslamacha, scriosann sé muintir Hiroshima go fisiciúil, agus cuireann sé eagla ar dhaoine eile: is measa é ná an bás. Mar sin féin, de réir fatwas na scoláirí Ioslamacha, tá sé seo toirmiscthe agus frith-luach. Is é bród na n-eolaíochtaí neamh-Ioslamacha cinedhíothú agus bochtaineacht shaorga a chruthú chun an daonra a laghdú. Cé gur ionann saol duine amháin in Ioslam a shábháil agus beatha gach duine a shábháil. De réir ár bhfoirmle sláinte domhanda, tá ginmhilleadh saor in aisce; tá steiriliú fir agus mná dlíthiúil fiú gan a gcead, de réir mar a thugtar treoir d’altraí: mná a chur suas i ndiaidh gach rannáin cesaraigh ionas nach n-éireoidh siad torrach. Chuige seo, tá a fhios ag an gcomórtas go bhfuair siad duais freisin: is é sin, murt níos mó ná ۷ mbilliún duine, mar mura stopfaí ráta fáis dhaonra an domhain le cleasanna na hEagraíochta Domhanda Sláinte, bheadh ۱۴ billiún sa daonra! Ach is í an phríomh argóint ná: Caithfidh difríocht bhunúsach a bheith ann idir sibhialtacht Ioslamach agus neamh-Ioslamach. Tagraíonn an focal “sibhialtacht” do dhearcadh teoranta: den chine daonna. Mar gheall san Eoraip ársa, ní raibh ach dhá chathair ann: an Róimh agus an Aithin. Dá bhrí sin, de réir na beirte seo, sainmhínítear uirbiú nó sibhialtacht nó sibhialtacht, níl sa phoblacht agus sa daonlathas ach: ar leibhéal Pharlaimint na Róimhe, ní sclábhaithe ná barbaraigh. Agus tú san oirthear, bhí na mílte cathracha ann! Ba ghá iad a eagrú faoi ainm níos mó: aeráid, tír agus impireacht, faoi seach: do na heagraíochtaí seo. Chiallaigh impireacht sna Sassanidí nó Achaemenids rí ríthe: is é sin, 23 chúige nó seacht aeráid, gach ceann acu le rí amháin (prionsa). Ní raibh tábhacht ar bith ag Shah, a chiallaíonn Rómhánach nó Athenian, san Iaráin: is é sin, níor tugadh rí (méara) ar bhainisteoir cathrach. Cé gur i bhfocail Rómhánacha nó Eorpacha, ní raibh aon rud níos mó ná an chathair! Ciallaíonn tír, atá aistrithe againn mar thír, sráidbhaile, atá níos lú ná an chathair nó a gealaí. Taobh thoir den tuath nó den sráidbhaile tá an t-aonad sibhialtachta is lú. Ach tá siad ar an gceann is mó san Eoraip agus sna Stáit Aontaithe. Mar sin tá coincheap an Oirthir de shibhialtacht díreach os coinne choincheap an Iarthair. Fiú amháin i réabhlóidí agus forbairtí sóisialta, níl sé beartaithe don phobal i gcoitinne. Ina ionad sin, labhraíonn intleachtóirí thar a gceann, nó déantar meastóireacht orthu thar a gceann. Dá bhrí sin, ní raibh aon réabhlóid mais ann mar an Rúis (oibrithe) nó an tSín (feirmeoirí). Ar ndóigh, is mian le Marxaigh na hEorpa agus Mheiriceá go dtarlódh sé seo, ach ní cheadaíonn a sibhialtacht ná a dtuairimí é. Roinneann a sibhialtacht daoine i dtrí chuid: aicme na rialtas, aicme an fhreasúra nó páirtithe na heite clé, agus an tríú rang, nach meastar ar chor ar bith. Caitear leo mar sclábhaithe nó mar shaoránaigh dara rang. Is é sin, tá an iliomad daoine i sibhialtacht an Iarthair, cosúil le tréada ainmhithe, faoi réir an aoire. Is leor más féidir leis an rialtas na haoirí (nó dia na ndeichniúr) a choinneáil sásta. Feiceann Impiriúlachas, sampla éabhlóideach de na teoiricí seo, gnáthdhaoine mar dhaoine bochta, leisciúla agus díothacha. Dá bhrí sin, cailleann sé a shaoránacht. Is saoránaigh amháin iad sin: a bhfuil caipiteal acu nó a ghlacann le smaoineamh an chaipitleachais. Caithfidh an saibhreas a bheith i lámha na gcaipitlithe: é a dháileadh ar dhaoine leisciúla.
