شماره 81فصلنامه علمی ،فنی و هنری اثر به مدیر مسئولی بهروز عمرانی و سردبیری علیرضا انیسی ، توسط پژوهشگاه میراث فرهنگی وگردشگری چاپ و منتشر شد .
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ،نشریه علمی ، فنی و هنری اثر فصلنامه ای است با درجه علمی ترویجی به صاحب امتیازی پژوهشگاه که با هدف بازتاب دستاوردهای علمی پژوهشی در زمینه مطالعات شهرسازی ، معماری ، مرمت و حوزه های وابسته به آنها در حوزه هنر و تمدن ایرانی به چاپ می رسد.
«پژوهش، حفاظت، مرمت و احیای بنای تاریخی مقبره بداق سلطان مهاباد»،«معرفی و مطالعه یادگارنوشته های آرامگاه باباافضل کاشانی»،«مروری بر اقسام گنبدهای ایرانی و دسته بندی آنها بر اساس پوسته، فرم هندسی و اجزاء»، «بازبینی کتیبه و تاریخ سَردَر مسجد مدرسهآقابزرگ»، «بنای یادمانی تل آجری در بخش فیروزی روزی شهر پارسه»، «رو یکرد چندرشته ای جامع به تختگاه تخت جمشید و شهر پارسه(بخش دوم )»، «نقشه تاریخی آب کارون به طرف شوشتر و سرچشمه زاینده رود به اهتمام نجم الملک)سال 1299 قمری/ ۱۲۶۰ شمسی(»،«بازنگری تاریخ سیدون علی نقیای ابرقو»، «تازه های کتاب و مجله کتابخانه پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری» مقالاتی اند که در اینشماره به چاپ رسیده اند .
در بخشی از مقاله «پژوهش ، حفاظت ، مرمت و احیای بنای تاریخی مقبره بداق سلطان مهاباد به قلم ابراهیم حیدری کارشناس باستانشناسی و مرمت آمده است ؛بنای آرامگاه بداق سلطان حکمران مکریان در زمان شاه سلیمان صفوی، یکی از قدیمی ترین مقابر دوران اسلامی دراستان آذربایجان غربی و تنها مقبره در داخل قبرستان عمومی شهراست. این بنای تاریخی آرامگاه خانوادگی بداق سلطان و دیگر افراد خاندانمکری است که حدود چهار قرن در این ناحیه فرمانروایی داشته اند.
متأسفانه بعد از سقوط دولت ملی و مقتدر صفویه براثر حوادث پی درپی، ناامنی ها و اختلافات محلی آسیب زیادی به مقبرۀ بداق سلطان، والیخوش نام مکریان و دیگر افراد آن خاندان وارد شده بود.
به طوری که ایوان شمالی و جنوبی آن به کلی تخریب و سنگ نوشته روی قبور به استثنای سنگ قبر آخرین والی این خاندان (عبدا لله خان)تمامی خرد و نابود شده بودند. طبق متون تاریخی، به استناد تکه سنگ های قبرهای باقی مانده، مقایسه بنا با مسجدجامع مهاباد یامسجد سور و روایات معتمدان و بازماندگان خانوادۀ مکریان، این مقبره متعلق به بداق سلطان و دیگر افراد خاندان ایشان است که در زمان خود منشأخدمات شایسته در منطقه بوده ودر برهه هایی از تاریخ با متجاوزان و بیگانگان مهاجم مبارزات قابل توجه کرده اند.