نوشته های مشابه
اقتصاد نشر کاملا وابسته به رباخواری و سیستم بانکی ناسالم است. در واقع چاپ و نشر هم بر دو صنف هستند: صنف انقلابی و اسلامی ولی فقیر وبی حمایت و قشر پروتمند و پر حمایت که از سوی بانکها کاملا حمایت می شوند. وامهای کلان می گیرند و هدایای مناسب دریافت می کنند و هزینه های فوق سنگین اعلام می کنند. از چاپخانه چاپ اسکناس هم آغاز می شود. یعنی جدایی نشر فقیر از نشر غنی از همین جا است. چاپ فقیر به دنبال درستکاری و مهر و موم کردن اسکناس ها است تا بودجه کشور ضرری نبیند ولی چاپ غنی به دنبال بهترین چاپ بدون پشتوانه یا تقلبی است. کسانیکه چاپر های رنگی دارند اولین کارشان آزمایش چاپ پول است. زیرا با این کار نیازی به کارمند و بازاریاب و مشتری های پر افاده نیست.خودشان هستند و نحوه خرج کردن اسکناس ها. زیاد هم چاپ نمی کنند که لو بروند. من وقتی دانش آموز کلاس ششم بود همکلاسی داشتم که نقاشی خوبی داشت. او از بچه ها کاغذ کاهی می گرفت و بلیط اتوبوس را عینا نقاشی می کرد و می داد.(۱۳۴۵) . در فیلمها هم می دیدیم که معمولا در دزدی های بانکی و پولی رد پای یکی از کارکنان چاپ وحود دارد. اغلب هم از بازنشستگان با سابقه خوب بودند. یعنی یک عمر خدامت می کردند تا یک روز بتوانند سرقت کنند. اصولا چاپیدن در ایران به معنی کلاهبرداری و سرقت است. اصطلاحا می گویند در زمان مغولها اسکناس به سبک چینی ها چاپ شد ولی مردم ایران آن را نپذیرفتند و گفتند او اسکناس چاپ کرده تا ما را بچاپد. سکه های طلا و نقره را بگیرد و یک برگ کاغذ بدهد. این امر نشان می دهد اقتصاد نشر آلوده به فساد است و اگر کسی با بانکها که مرکز فساد اقتصادی است هماهنگ باشد کافی است یک عمر بچاپد. واگر نه باید که با ماشین ملخی و چند تا آگهی های فوت و ترحیم سر کند. در حالیکه میتواند با حمایت از بانکها و رباخواری انان و تایید نزول های سنگین، وامهای کلان بگیرد و بهترین ماشین آلات روز را وارد کند و و اصلا روزنامه چاپ کند. کتاب و ناشر و نویسنده هم از این قاعده مستثنی نیست حتی وزارت ارشاد هم وابسته به بانکها است. در همین جشنواره چاپ و نشر دیدیم. در حالیکه مردم از چاپ و نشر کتاب و روزنامه را در ذهن دارند هیچکدام از قهرمانان چاپ وزارت از حوزه کتاب و نشر نبودند و همگی در حوزه جعبه سازی و کارت ویزیت و عروسی و غیره! لذا خود وزارت فرهنگ هم علیرغم ادعای وزیر ارشاد در جلسه، یک وزارت بانک بنیان است. نه یک وزارت فرهنگ بنیان. دلیل ش هم تبلیغات بانکها است که همه را به وام گرفتن تشویق می کنند. یعنی آن فرهنگی که وام از بانکها نگیرد فرهنگ نیست. و آنکه وام می گیرد راهی زندان و مصادره اموال می شود. یک هنرمند صندوق هنر! فقط می تواند ده میلیون وام بگیرد. و خوشبختی او این است که بتواند تقاضای وام بدهد. که البته دستش به آن نمی رسد و اگر هم رسید، پس دادنش، کار حضرت فیل است. فساد بانکی در خرد و کلان نشر نفوذ کرده و از کوچک و بزرگ فقط دنبال عنایت بانکی هستند. چه نویسنده و چه ناشر و چه کتابفروش همگی از وزارت می خواهند آنها را برای دریافت وام کم بهره معرفی کنند. و این به معنی اکل بیت المال به شیوه حرام است. یعنی از یکسو بانکها مابه التفاوت بهره را از وزارت ارشاد می گیرند و از سوی دیگر بودجه ای که بنام فرهنگ اختصاص یافته تبدیل به بهره بانکی و بدهی دولتی می گردد. البته بانکها در همه صنوف این کار را کردند. زیرا از مردم نمی توانند بهره بگیرند حتی نمی توانند اصل وام را بگیرند لذا به بیت المال روی آورده هنرمندان را تشویق به وام کم بهره می کنند. اما این پول حرام برکت ندارد. نه بانکها میتوانند جلوی زیانهای خودشان را بگیرند و نه هنرمندان از این پول تغییری در زندگی خود احساس می کنند. فقط چیزی که باقی است حسرت یک عمر دویدن و نرسیدن است. و لذا در شعر و نثر به روزگار بند می کنند.
Economics of publishing
The publishing economy is completely dependent on usury and an unhealthy banking system. In fact, there are two classes of publishing and publishing: the revolutionary and Islamic class, but poor and without support, and the protmand class, with full support, which is fully supported by the banks. They take large loans and receive appropriate gifts and declare extremely heavy expenses. Banknote printing starts from the printing press. That is, the separation of the poor publication from the rich publication is from here. Poor printing is looking for integrity and sealing of banknotes so that the country’s budget does not suffer, but rich printing is looking for the best printing without backing or counterfeiting. Those who have color printers, their first task is to test money printing. Because with this work, there is no need for employees, marketers, and loyal customers. They are themselves and how to spend the bills. They don’t print too much to be leaked. I had a classmate who had a good drawing when he was a 6th grade student. He used to take paper straws from the children and paint the bus tickets and give them to him (1345). We also saw in the movies that usually there is a trace of one of the print employees in bank and money thefts. Most of them were retirees with good records. That is, they would serve you for a lifetime so that one day they could steal. Basically, printing in Iran means fraud and theft. They say that during the time of the Mongols, banknotes were printed in the Chinese style, but the people of Iran did not accept it and said that he printed them to print us. Take gold and silver coins and give a sheet of paper. This shows that the economy of publishing is infected with corruption and if someone is in harmony with the banks, which are the center of economic corruption, it is enough to save a lifetime. If not, he should go with a locust car and some obituary notices. While he can take big loans by supporting banks and their usury and confirming heavy declines, and import the best machines of the day and even print newspapers. Books, publishers and authors are no exception to this rule, even the Ministry of Guidance is affiliated with banks. We saw it in this festival of printing and publishing. While people think of book and newspaper publishing, none of the heroes of the Ministry of Printing were from the field of book and publishing, and all of them were in the field of box making, business cards, weddings, etc.! Therefore, the Ministry of Culture itself is a bank ministry, despite the Minister of Guidance’s claim in the meeting. Not a Ministry of Culture foundation. The reason is the advertisements of banks that encourage everyone to borrow. It means that a culture that does not take loans from banks is not a culture. And the one who takes a loan will go to prison and confiscation of property. An art fund artist! He can only borrow ten million. And his happiness is to be able to apply for a loan. Of course, he cannot reach it, and if he reaches it, it is the duty of Hazrat Fil to give it back. Bank corruption has penetrated into the small and big publishing and they are only looking for banking favors from the small and the big. Writers, publishers, and booksellers all want the ministry to introduce them to receive low-interest loans. And this means taking the treasury in a forbidden way. That is, on the one hand, the banks receive interest from the Ministry of Guidance for the difference, and on the other hand, the budget allocated in the name of culture becomes bank interest and government debt. Of course, banks did this in all categories. Because they can’t take interest from the people, they can’t even take the principal of the loan, so they turn to Baitul-Mal and encourage artists to take low-interest loans. But this haram money is not blessed. Neither the banks can stop their losses nor the artists feel a change in their lives from this money. The only thing left is the regret of a lifetime of running and not reaching. And that’s why they stick to the times in poetry and prose.
اقتصادیات النشر
یعتمد اقتصاد النشر بشکل کامل على الربا ونظام مصرفی غیر صحی. فی الواقع ، هناک فئتان من النشر والنشر: الطبقه الثوریه والإسلامیه ، ولکنها فقیره وبدون دعم ، وطبقه البروتماند ، بدعم کامل ، وهی مدعومه بالکامل من البنوک. یأخذون قروضًا کبیره ویتلقون الهدایا المناسبه ویعلنون عن نفقات باهظه للغایه. تبدأ طباعه الأوراق النقدیه من المطبعه. وهذا یعنی أن فصل المنشور الفقیر عن المنشور الغنی یأتی من هنا. تبحث الطباعه السیئه عن سلامه الأوراق النقدیه وختمها حتى لا تتأثر میزانیه الدوله ، ولکن الطباعه الغنیه تبحث عن أفضل طباعه دون دعم أو تزویر. بالنسبه لأولئک الذین لدیهم طابعات ملونه ، فإن مهمتهم الأولى هی اختبار طباعه النقود. لأنه مع هذا العمل ، لا حاجه للموظفین والمسوقین والعملاء المخلصین ، فهم هم أنفسهم وکیفیه إنفاق الفواتیر. إنهم لا یطبعون الکثیر لیتم تسریبه. کان لدی زمیل فی الفصل کان لدیه رسم جید عندما کان طالبًا فی الصف السادس. اعتاد أن یأخذ قش الورق من الأطفال ویرسم تذاکر الحافله ویعطیها له (۱۳۴۵). لقد رأینا أیضًا فی الأفلام أنه عاده ما یکون هناک أثر لأحد موظفی الطباعه فی البنوک وسرقه الأموال. کان معظمهم من المتقاعدین بسجلات جیده. أی أنهم سیخدمونک مدى الحیاه حتى یتمکنوا یومًا ما من السرقه. فی الأساس ، تعنی الطباعه فی إیران الاحتیال والسرقه. یقولون أنه فی زمن المغول کانت الأوراق النقدیه تُطبع على الطراز الصینی ، لکن شعب إیران لم یقبلها وقالوا إنه طبعها لیطبعنا. خذ عملات ذهبیه وفضیه وأعطِ ورقه. وهذا یدل على أن اقتصاد النشر ملوث بالفساد ، وإذا کان هناک من یتناغم مع البنوک التی هی مرکز الفساد الاقتصادی ، فهذا یکفی لإنقاذ الحیاه. إذا لم یکن کذلک ، فعلیه أن یذهب بسیاره جراده وبعض إشعارات النعی. بینما یمکنه أخذ قروض کبیره من خلال دعم البنوک وربایتها وتأکید الانخفاضات الکبیره ، واستیراد أفضل آلات الیوم وحتى الصحف المطبوعه. الکتب والناشرون والمؤلفون لیسوا استثناءً من هذه القاعده ، حتى وزاره الإرشاد تابعه للبنوک. رأیناه فی مهرجان الطباعه والنشر هذا. بینما یفکر الناس فی نشر الکتب والصحف ، لم یکن أی من أبطال وزاره الطباعه من مجال الکتاب والنشر ، وکانوا جمیعًا فی مجال صناعه العلب ، وبطاقات العمل ، وحفلات الزفاف ، وما إلى ذلک! لذلک ، فإن وزاره الثقافه نفسها هی وزاره مصرفیه ، على الرغم من ادعاء وزیر الإرشاد فی الاجتماع. لیست مؤسسه وزاره الثقافه. والسبب هو إعلانات البنوک التی تشجع الجمیع على الاقتراض. هذا یعنی أن الثقافه التی لا تأخذ قروضًا من البنوک لیست ثقافه. ومن یقترض یدخل السجن ویصادر أمواله. فنان صندوق فنی! یمکنه اقتراض عشره ملایین فقط. وسعادته أن یتمکن من التقدم بطلب للحصول على قرض. بالطبع لا یستطیع الوصول إلیها ، وإذا وصل إلیها فمن واجب حضره فیل إعادتها. لقد تغلغل الفساد المصرفی فی دور النشر الصغیره والکبیره وهم یبحثون فقط عن خدمات مصرفیه من الشرکات الصغیره والکبیره. یرید جمیع الکتاب والناشرین وبائعی الکتب من الوزاره تعریفهم بالحصول على قروض منخفضه الفائده. وهذا یعنی الاستیلاء على الخزینه بطریقه ممنوعه. أی أن البنوک تتلقى من وزاره الإرشاد فائده للفرق ، ومن ناحیه أخرى المیزانیه المخصصه باسم الثقافه تصبح فائده بنکیه ودیون حکومیه. بالطبع ، فعلت البنوک هذا فی جمیع الفئات. لأنهم لا یستطیعون أخذ الفائده من الناس ، لا یمکنهم حتى أخذ أصل القرض ، لذلک یلجأون إلى بیت المال ویشجعون الفنانین على الحصول على قروض منخفضه الفائده. لکن هذا المال الحرام لیس مبارکا. لا یمکن للبنوک أن توقف خسائرهم ولا یشعر الفنانون بتغییر فی حیاتهم بسبب هذه الأموال. الشیء الوحید المتبقی هو الأسف على مدى العمر من الجری وعدم الوصول. وهذا هو سبب تمسکهم بالعصر فی الشعر والنثر.
Economie de l’édition
L’économie de l’édition est complètement dépendante de l’usure et d’un système bancaire malsain. En fait, il y a deux classes de l’édition et de l’édition : la classe révolutionnaire et islamique, mais pauvre et sans soutien, et la classe protmand, avec un plein soutien, qui est entièrement soutenue par les banques. Ils contractent des emprunts importants et reçoivent des cadeaux appropriés et déclarent des dépenses extrêmement lourdes. L’impression des billets commence à partir de la presse à imprimer. C’est-à-dire que la séparation de la publication pauvre de la publication riche vient d’ici. La mauvaise imprimerie recherche l’intégrité et le scellement des billets afin que le budget du pays n’en pâtisse pas, mais la riche imprimerie recherche la meilleure impression sans support ni contrefaçon. Ceux qui ont des imprimantes couleur, leur première tâche est de tester l’impression d’argent. Parce qu’avec ce travail, plus besoin d’employés, de marketeurs et de clients fidèles, ils sont eux-mêmes et comment dépenser les factures. Ils n’impriment pas trop pour être divulgués. J’avais un camarade de classe qui avait un bon dessin quand il était élève de 6ème. Il avait l’habitude de prendre des pailles en papier aux enfants et de peindre les tickets de bus et de les lui donner (1345). Nous avons également vu dans les films qu’il y a généralement une trace de l’un des employés de l’imprimerie dans les vols de banque et d’argent. La plupart d’entre eux étaient des retraités avec de bons dossiers. C’est-à-dire qu’ils vous serviraient toute une vie afin qu’un jour ils puissent voler. Fondamentalement, imprimer en Iran signifie fraude et vol. Ils disent qu’à l’époque des Mongols, les billets de banque étaient imprimés à la chinoise, mais le peuple iranien ne l’a pas accepté et a dit qu’il les imprimait pour nous imprimer. Prenez des pièces d’or et d’argent et donnez une feuille de papier. Cela montre que l’économie de l’édition est infectée par la corruption et si quelqu’un est en harmonie avec les banques, qui sont le centre de la corruption économique, cela suffit à sauver une vie. Si ce n’est pas le cas, il devrait y aller avec une voiture à criquets et des notices nécrologiques. Alors qu’il peut contracter de gros emprunts en soutenant les banques et leur usure et en confirmant de fortes baisses, et importer les meilleures machines du jour et même imprimer des journaux. Les livres, les éditeurs et les auteurs ne font pas exception à cette règle, même le ministère de l’orientation est affilié à des banques. Nous l’avons vu dans ce festival de l’imprimerie et de l’édition. Alors que l’on pense à l’édition de livres et de journaux, aucun des héros du ministère de l’imprimerie n’était issu du domaine du livre et de l’édition, et tous étaient dans le domaine de la fabrication de boîtes, de cartes de visite, de mariages, etc. ! Par conséquent, le ministère de la Culture lui-même est un ministère bancaire, malgré l’affirmation du ministre de l’Orientation lors de la réunion. Pas une fondation du ministère de la Culture. La raison en est les publicités des banques qui incitent tout le monde à emprunter. Cela signifie qu’une culture qui ne contracte pas de prêts auprès des banques n’est pas une culture. Et celui qui contracte un emprunt ira en prison et en confiscation de biens. Un artiste de fonds d’art! Il ne peut emprunter que dix millions. Et son bonheur est de pouvoir solliciter un prêt. Bien sûr, il ne peut pas l’atteindre, et s’il l’atteint, c’est le devoir de Hazrat Fil de le rendre. La corruption bancaire a pénétré dans la petite et la grande édition et ils ne recherchent que les faveurs bancaires des petites et des grandes. Les écrivains, les éditeurs et les libraires veulent tous que le ministère leur propose de recevoir des prêts à faible taux d’intérêt. Et cela signifie prendre le trésor d’une manière interdite. C’est-à-dire que d’une part, les banques perçoivent des intérêts du ministère de l’orientation pour la différence, et d’autre part, le budget alloué au nom de la culture devient des intérêts bancaires et de la dette publique. Bien sûr, les banques l’ont fait dans toutes les catégories. Parce qu’ils ne peuvent pas toucher les intérêts des gens, ils ne peuvent même pas prendre le principal du prêt, alors ils se tournent vers Baitul-Mal et encouragent les artistes à contracter des prêts à faible taux d’intérêt. Mais cet argent haram n’est pas béni. Ni les banques ne peuvent arrêter leurs pertes ni les artistes ne sentent un changement dans leur vie grâce à cet argent. La seule chose qui reste est le regret d’une vie de course et de ne pas atteindre. Et c’est pourquoi ils collent à l’époque dans la poésie et la prose.
