شفقناافغانستان- مجله فرانسوی لوپوینت نوشت: کمبود اقلام اساسی در شمال آفریقا و خاورمیانه به دلیل عواقب جنگ روسیه علیه اوکراین باعث می شود بسیاری فرضیه «نسخه دوم» بهار عربی را زمزمه کنند که جرقه آن کمبود مواد غذایی خواهد بود که رژیم های استبدادی در منطقه نمی توانند آن را مهار کنند.

به گزارش سرویس ترجمه شفقناافغانستان به نقل از الحزیره، این مجله در گزارش خود نوشت: اوکراین و روسیه نماینده یک سوم صادرات گندم، جو،آفتاب گردان،  آمونیاک و اوره در جهان هستند و همین موضوع به حق «یک سلاح غذایی» با اثرات مخرب نزدیک به اثرات سلاح های هسته ای است.

لوپینت خاطرنشان کرد: کشورهایی نظیر لیبی، مصر و الجزایر در تامین نیمی از واردات گندم خود به هر دو طرف درگیری کنونی وابسته هستند  و این به مثابه اعتیاد  این منطقه است که چهار درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده است و نیازهایش از واردات غلات جهانی به ۳۵ درصد می رسد و این باعث شکل گیری یک معادله جهنمی شده که بیش از پانزده سال بدون راه حل باقی مانده است.

حتی بدتر از آن، این مجله می افزاید که کمبود احتمالی اقلام اساسی در سال ۲۰۲۲، خطر یک کابوس غذایی در سال ۲۰۲۳ را به دنبال دارد به طوری که احتمال می رود اوکراین در فصل بهار به دلیل جبهه رفتن مردان و فرار زنان از بمب های روسیه برداشت محصولی نداشته باشد و ممکن است این کشور در فصل آینده یعنی ۲۰۲۲- ۲۰۲۳ کاشت نکند.

این در حالی است که آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد اخیرا با اشاره به اینکه بحران کنونی ممکن است باعث طوفان گرسنگی در مناطق زیادی از کره خاکی شود، هشدار داد که درگیری در اوکراین بیشتر به فقرا ضربه خواهد زد و بذر بی ثباتی سیاسی و آشفتگی در سراسر جهان را در پی خواهد داشت.

براساس گزارش این مجله،  در حالی که مقامات کشورهای مغرب در رباط و پایتخت الجزایر اصرار داشته اند تشریح کنند که محصولات کافی تا پایان سال جاری وجود دارد، مقامات تونس اعلام کرده اند که تا تابستان ذخایر وجود دارد و همه چیز به محصول گندم تازه در تابستان امسال بستگی دارد اما اینها تنها استدلال هایی است که باعث افزایش حیرت جمعیت این کشورها در مواجهه با کمبود مواد اولیه می شود.

لوپوینت در پایان نوشت: بذرهای نارضایتی در منطقه مغرب در سال ۲۰۲۲ همچنان شبیه زمان انفجار بهار عربی در ژانویه ۲۰۱۱ است در حالی که آتش  خشم در منطقه عربی به صورت بدی مهار شده و این آتش به دلیل ناکامی آشکار رژیم های برگرفته از انقلاب ها در تونسُ، لیبی و مصر ، همچنان شعله ور است.