🟣نامه امیرالمومنین امام علی علیهالسلام به یکی از کارمندان حکومتی که اختلاس کرده بود:
✍چون فرصت به دست آوردى به مردم خیانت کردى و هر چه از اموالى که براى بیوهزنان و یتیمان نهاده بودند ربودى، مثل گرگی تیزچنگ که بره مجروح را مىرباید.
اموال مسلمانان را با دلى آسوده ربودی، بدون آنکه خود را در این اختلاس گناهکار پندارى.
واى بر تو! چنان مىپنداشتی که میراث پدر و مادرت را مىبرى.
سبحان الله؛ آیا به قیامت ایمان نداری؟ آیا از روز حساب بیمناک نیستی؟
چگونه آشامیدن و خوردن بر تو گواراست در حالی که آنچه مىخورى و مىنوشی از حرام است.
از خداوند بترس و اموال این قوم را بازگردان که اگر چنین نکنى و خداوند مرا بر تو پیروزى دهد، با این شمشیر، که هر کس را ضربتى زدهام به دوزخش فرستادهام، تو را نیز خواهم زد.
به خدا سوگند، اگر از حسن و حسین نیز چنین عملى سر مىزد، نه با ایشان مدارا و مصالحه مىنمودم و نه هیچیک از خواستههایشان را برآورده میکردم، تا آنگاه که حق را از ایشان بستانم.
به خدا سوگند که آنچه تو به حرام از اموال مسلمانان بردهاى، اگر به حلال به دست من مىرسید، دلم نمىخواست براى بازماندگانم به میراث نهم!!
📚نامه ۴۱ نهج البلاغه