نوشته های مشابه
در گروه پژوهشی هنر های سنتی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صورت گرفت :
شناسایی و معرفی نقوش اصیل قلمزنی شیراز و مقایسه تطبیقی با آثار ساسانیان و هخامنشیان
پروژه «شناسایی و معرفی نقوش اصیل قلمزنی شیراز و مقایسه تطبیقی با آثار ساسانیان و هخامنشیان» توسط آزاده پشوتنی زاده عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شده است .
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، سید عبدالمجید شریف زاده رییس گروه پژوهشی هنر های سنتی امروز«دوشنبه » با اعلام این خبر گفت : اگرچه هنر قلمزنی به طور کلی، هنری زنده می‌نماید اما به واقع حیات این هنر ـ صنعت، تنها در شهر اصفهان،ادامه دارد و شعله آن در شهر شیراز که زمانی دارای قلمزنان بسیار و قلمزنی های چشم نواز (بخصوص بر روی نقره) بوده، امروزه رو بهخاموشی است.
شریف زاده با بیان اینکه هنر قلمزنی شیراز آنچنان جایگاه رفیع و مستحکمی داشته که بخشی از توصیفات جهانگردان را به خود اختصاص دادهتصریح کرد: قلمزنی شیراز، از عیار نمودن فلز تا نقوش آن از آثار پیشینیان الهام گرفته و نمونه خاصی از نقوش که به نام «قلم جمشیدی»شهرت دارد، از نقش برجسته های هخامنشیان ملهم بوده و در بخش گیاهان، از زرینه ها و سیمینه های عصر ساسانی الگوبرداری شده است.
وی خاطرنشان ساخت :البته در قرون حاضر به جهت آنکه هنر پایه قلمزنی، دواتگری، به کل از بین رفته است؛ بنابراین نقش ها بر ظروفی مینشینند که مطابقت تام با آن ندارد لذا این گسست تصویری باعث ناهمسانی های بصری شده است.
شریف زاده هنر قلمزنی را یکی از رشته‌های هنرهای سنتی و هنر معنوی ایرانیان دانست که از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و به کمک ذوق واندیشه هنرمندان ایرانی با تأثیر از آداب؛ سنن و فرهنگ و مذهب در بیان آراء و عقاید ایرانیان به زیباترین وجه بر روی اشیاء فلزی نقش بستهاست.
به گفته رییس گروه پژوهشی هنر های سنتی پژوهشگاه ، شناسایی خاستگاه‌های اولیه نقوش قلمزنی شیراز و یافتن اندیشه زیباشناسانهمستتر در پس هر طرح و نقش آن و یافتن ردپایی از اساتید به جای مانده از این هنر است تا با مقایسه فن شناسی و قلمهای مورد استفاده ،سبک قلمزنی شیراز و اصفهان، مجزا شود.
وی اظهار داشت :هنر قلمزنی شیراز به واسطه روحیه گردشگری موجود در میان مردم این خطه، به سبکی نظام یافته است که دارای پوششالبسه کوچندگان و اقوام مختلف فارس (ترک، لر و فارس) بوده و با تصاویر انسانی موجود در نقش برجسته های عصر هخامنشیان و ساسانیانآمیخته شده و گویا سربازان تخت جمشید با همان صلابت و جاودانگی ، لباسهای لری، ترکی و فارسی بر تن کرده اند.
او گفت :در هنر قلمزنی شیراز شباهتهای بسیاری در بخش نقوش جمشیدی با هنر عصر هخامنشی وجود دارد که البته به صورت خاصی بافرهنگ فولکلور اُستان فارس و علی الخصوص کوچندگان لُر و ترک آن آمیخته شده است.
شریف زاده البسه و پوشاک را در این راستا دارای اهمیت خاصی دانست و تصریح کرد : گویا نقش برجسته های سنگی هخامنشی در خطه فارسبه پوشاک محلی آذین شده و در قلمزنی به کار برده اند از این روی، پادشاهان، گروه هدیه آورندگان و سپاهیان تخت جمشید به حالت زنده نمادر قلمزنی شیراز ظهور و بروز پیدا می کند.
او با بیان اینکه در بخش تصاویر نباتی قلمزنی شیراز با الگوگیری از هنر عصر ساسانی است افزود: نقش برجسته های ساسانی چه در بخشسنگی، گچ بری و چه در بخش زرینه ها و سیمینه ها، تأثیرات عمیق در بخش نمادپردازیهای نباتی هنر قلمزنی شیراز نهاده اند.
