عنوان دردناک زندگی مردمانیست که در اوج محرومیت، هویت هم ندارند، از دیرباز جغرافیای سیستان و بلوچستان بر مدار درد و رنج چرخیده است، جایی که بلاتکلیفی جزء لاینفک زندگیِ جمعیتی نزدیک به ۵۰ تا صد هزار نفر به گواه اخبار منتشر شده در این استان پهناور است.
بازمانده از زندگی
درد گران سیستان و بلوچستان درد “بی شناسنامه گی” است که به دیگر رنجهای این دیار می چَربد، زندگی فاقدین شناسنامه این استان در حقیقت زندگی در برزخ بی هویتی است، هر گاه نامی از هویت به میان آید ناخودآگاه، نگاه همگان به سمت سیستان و بلوچستان کشیده میشود، همانجایی که در سایه محرومیت های ریز و درشتش، غم بی شناسنامه گی و بازماندگی از زندگی، معضل اصلی آنجاست.
مرزنشینان سیستان و بلوچستان که با پاکستان و افغانستان همسایه اند، از دیرباز با معضل بی شناسنامهها مواجه اند، این درحالیست که این ماجرا تنها به این استان معطوف نمیشود و در ۵ استان کشور این آسیب اجتماعی پراکنده است.
بر اساس آمارهای موجود بیش از یک میلیون نفر در استان های سیستان و بلوچستان، خراسان، گلستان، کرمان و آذربایجان غربی با معضل بی شناسنامه گی روبرو هستند، معضلی که نشان میدهد سیستان و بلوچستان رکورد دار و صدرنشین جدول بی هویتهای کشور است.
آنگونه که خودشان می گویند، شناسنامه داشتن، تنها آرزوی آنان است، مردمانی که تنها یک چیز میخواهند، “شناسنامه”. چرا که نداشتنش به منزله محرومیت از تمام خدمات اجتماعی است.