با یک مصوبه میتوان سهم تعاون در اقتصاد را از ۴درصد به ۴۰درصد ارتقا داد. زیرا واقعیت مسئله این است که تعاونی از قدیم در ایران وجود داشته . مثلا آبرسانی در ایران سابقه هزاران ساله دارد که یکی از روشهای ان قنات بوده است حتی آبهای سطحی نیز میراب داشته و بصورت نوبتی و تعاونی اداره می شده است. اگر هر جا عده ای جمع شدند و با هم کار می کنند را تعاونی بدانیم. کل اقتصاد ایران و جهان تعاونی است. ولی چون قانون اساسی اقتصاد ایران را به سه بخش کرده باید این سهم ها مساوی باشد یعنی اقتصاد دولتی و اقتصاد بخش خصوصی هم باید به میزان تعاونی ها باشد و تقریبا هر بخش سی و سه درصد را در بر بگیرد. و این در مرحله اول به مرزبندی قانونی احتیاج دارد. در مرز بندی قانونی تعاونی ها همه به شکل بخش خصوصی تعریف شده و یا در بخش دولتی فرو رفته اند. در حالیکه ماهیت کار انها تعاونی است. ساده ترین مثال آن صندوق های بازنشستگی است که ماهیت تعاونی دارد ولی در بخش عمومی و دولتی تعریف و یا جایگزین شده است. و لذا متکی به دولت هم شده و اغلب دچار ورشکستگی و قاعدگی هستند. یعنی میزان ورود نقدینگی با خروج آن از نقطه سر بسر گذشته است. دلیل عمده آنهم این است که دولت مطالبات صندوق ها را به موقع واریز نمی کند. همانموقع که حقوق ها واریز شود، طبیعتا باید سهم بازنشستگی نیز به صندوق ها داده شود. در این صورت صندوق ها سرمایه بروز و پایداری خواهند داشت و میتوانند برای سرمایه گذاری از ان استفاده کنند. در بخش خصوصی هم مثال روشن آن شرکت های سهامی عام و بسیار عام هست! طبیعتا اگر تعداد سهامداران و شرکا از ۷نفر بیشتر شد باید تعاونی محسوب شود. لذا دولت میتواند با یک مصوبه همه شرکتهایی که بیش از ۷نفر شریک هستند را تعاونی اعلام نماید. لذا فقط شرکتهایی در بخش خصوصی باقی می مانند که سهامی خاص هستند و یا با مسئولیت محدود اداره می شوند. و یا فقط شرکتهایی دولتی محسوب می شوند که سهامداران حقوقی و یا از سوی دولت باشد. درواقع بدنه جامعه به همین شکل است ولی مقررات با ان تطابق ندارد. و این تعادل را مجلس می تواند انجام دهد. بنده مستقیما به دکتر مفتح گفتم. ایشان تایید کرد. ولی گفت باید دولت لایحه بیاورد لذا خدمت آقای مسکنی رسیده و به ایشان عرض کردیم. اما واقعیت این است که باید طرح از سوی مجلس داده شود. زیرا بخش خصوصی یا تعاونی از همین جا زیر یوغ دولت می روند. یعنی اگر دولت لایحه دهد، شرکت های پر سود را به طریقی ساماندهی می کند تا در دست دولت بمانند. لذا کار مجلس است که با یک چشم! هر سه بخش را نگاه کند. حتی شرکتهای زیر مجموعه رهبری و ارتش و غیره هم باید تعیین تکلیف شوند. اینطور نباشد که شهر داریها، ارتش ، بنیاد ها شتر مرغ شوند: موقع بودجه گرفتن دولتی باشند ولی هنگام بازرسی و نظارت بخش خصوصی شوند. البته اگر قانون اساسی را عوض کنند و همه اقتصاد را دولتی اعلام کنند بهتر است. زیرا شرایط ژئوپلیتیک ایران اجازه فعالیت به بخش خصوصی نمی دهد. دولتها بخش خصوصی را در جاهای مختلف زیر مهمیز می برند. زیرا با سیاست های کلی مغایرت دارد. لذا اخذ مجوز خود اولین قدم دولتی شدن است. وقتی اخذ مجوز شد باید پاره ای از فعالیت ها نباشد و این خود باعث عدم گرایش سرمایه گذار می شود و لذا مجبور به اخد تسهیلات و امکانات دولتی می شوند. و در دراز مدت تبدیل به شرکت دولتی می شوند زیرا محصولات خود را هم مجبورا به دولت می فروشند. شاید نظر شارع در این ماده قانونی همگامی با جهان بوده. ولی این کار درستی نیست. زیرا جهان منابع ایران را ندارد. تاریخ ایران را ندارد. و لذا بزرگترین شرکت ها در جهان شرکتهای مواد مخدر و مشوربات و روسپی گری و امثال آن است. چون چارچوبی برای خود قائل نیستند. ولی در ایران حوزه علمیه هست. و مکاسب تدریس می شود
۴۰% cooperative share
With one resolution, the share of cooperatives in the economy can be increased from 4% to 40%. Because the fact of the matter is that cooperatives have existed in Iran since ancient times. For example, water supply in Iran has a history of thousands of years, one of the methods of which was the aqueduct, even the surface water was irrigated and managed in a cooperative and cooperative manner. If some people gather anywhere and work together, consider it a cooperative. The whole economy of Iran and the world is cooperative. But since the constitution of Iran has divided Iran’s economy into three parts, these shares must be equal, that is, the state economy and the private sector economy must be equal to the amount of cooperatives, and almost every sector should include thirty-three percent. And this requires legal demarcation in the first stage. In the legal demarcation of cooperatives, they are all defined in the form of the private sector or have fallen into the public sector. While the nature of their work is cooperative. The simplest example is pension funds, which have a cooperative nature, but have been defined or replaced in the public and government sectors. And therefore they rely on the government and often suffer from bankruptcy and menstruation. It means that the amount of cash inflow and outflow has exceeded the breakeven point. The main reason is that the government does not pay the demands of the funds on time. As soon as the salaries are deposited, naturally, the pension contribution should also be given to the funds. In this case, the funds will have up-to-date and stable capital and can use it for investment. In the private sector, there is a clear example of those public and very public companies! Naturally, if the number of shareholders and partners exceeds 7 people, it should be considered a cooperative. Therefore, the government can declare all companies that have more than 7 partners as cooperatives with one resolution. Therefore, only companies remain in the private sector that are special shares or are managed with limited liability. Or only government companies are considered as legal shareholders or from the government. Actually, the body of the society is like this, but the regulations do not match with it. And this balance can be done by the parliament. I told Dr. Muftah directly. He confirmed. But he said that the government should come up with a bill, so we reached out to Mr. Maskani and told him. But the fact is that the plan must be given by the parliament. Because the private or cooperative sector is under the yoke of the government from here. That is, if the government issues a bill, it will organize the profitable companies in a way so that they remain in the hands of the government. Therefore, it is the work of the parliament that with one eye! Look at all three sections. Even the companies under the leadership and the army, etc., must be assigned tasks. Don’t let municipalities, army, and foundations become ostriches: they are public when getting budgets, but they become private when inspecting and monitoring. Of course, it would be better if they change the constitution and declare all the economy to be government. Because Iran’s geopolitical conditions do not allow the private sector to operate. Governments take the private sector in various places below. Because it is against the general policies. Therefore, getting your license is the first step of becoming a government. When the license is obtained, it should not be a part of the activities, and this itself causes the investor’s lack of inclination, and therefore they are forced to take government facilities and facilities. And in the long run, they become a government company because they have to sell their products to the government. Maybe Sharia’s opinion on this legal article is to be in sync with the world. But this is not correct. Because the world does not have Iran’s resources. It does not have the history of Iran. And therefore, the biggest companies in the world are drug and alcohol companies, prostitution and the like. Because they do not have a framework for themselves. But there is a seminary in Iran. And the gains are taught
۴۰% حصه تعاونیه
وبقرار واحد، یمکن زیاده حصه التعاونیات فی الاقتصاد من ۴% إلى ۴۰%. لأن حقیقه الأمر هی أن التعاونیات موجوده فی إیران منذ العصور القدیمه. على سبیل المثال، یعود تاریخ إمدادات المیاه فی إیران إلى آلاف السنین، وکانت إحدى طرقها هی قناه المیاه، حتى المیاه السطحیه تم ریها وإدارتها بطریقه تعاونیه وتعاونیه. إذا اجتمع بعض الأشخاص فی أی مکان وعملوا معًا، فاعتبر ذلک تعاونیًا. إن الاقتصاد الإیرانی والعالم کله متعاونان. لکن بما أن دستور إیران قد قسم الاقتصاد الإیرانی إلى ثلاثه أجزاء، فیجب أن تکون هذه الحصص متساویه، أی أن اقتصاد الدوله واقتصاد القطاع الخاص یجب أن یکونا متساویین فی حجم التعاونیات، ویجب أن یضم کل قطاع تقریبًا ثلاثه وثلاثین تعاونیه. نسبه مئویه. وهذا یتطلب ترسیمًا قانونیًا فی المرحله الأولى. فی الترسیم القانونی للتعاونیات، یتم تعریفها جمیعًا على أنها القطاع الخاص أو أنها غرقت فی القطاع العام. بینما طبیعه عملهم تعاونیه. وأبسط مثال على ذلک هو صنادیق التقاعد، التی لها طبیعه تعاونیه، ولکن تم تعریفها أو استبدالها فی القطاعین العام والحکومی. ولذلک یعتمدن على الحکومه وغالباً ما یعانین من الإفلاس والحیض. وهذا یعنی أن مبلغ التدفق النقدی الداخل والخارج قد تجاوز نقطه التعادل. والسبب الرئیسی هو أن الحکومه لا تدفع مطالب الأموال فی الوقت المحدد. وبمجرد إیداع الرواتب، بطبیعه الحال، یجب أیضًا دفع مساهمه المعاشات التقاعدیه إلى الصنادیق. وفی هذه الحاله، سیکون لدى الصنادیق رأس مال حدیث ومستقر ویمکن استخدامه للاستثمار. وفی القطاع الخاص، هناک مثال واضح على تلک الشرکات العامه والعامه جدًا! وبطبیعه الحال، إذا تجاوز عدد المساهمین والشرکاء ۷ أشخاص، فیجب اعتبارها تعاونیه. ولذلک یمکن للحکومه إعلان جمیع الشرکات التی لدیها أکثر من ۷ شرکاء کتعاونیات بقرار واحد. ولذلک، تبقى فقط الشرکات فی القطاع الخاص ذات الأسهم الخاصه أو التی تدار بمسؤولیه محدوده. أو تعتبر الشرکات الحکومیه فقط مساهمین قانونیین أو من الحکومه. والحقیقه أن جسد المجتمع هکذا، لکن الأنظمه لا تتوافق معه. وهذا التوازن یمکن أن یقوم به البرلمان. قلت للدکتور مفتاح مباشره. اکد ذلک. لکنه قال إن الحکومه یجب أن تأتی بمشروع قانون، لذلک تواصلنا مع السید مسکنی وأخبرناه. ولکن الحقیقه هی أن الخطه یجب أن یقدمها البرلمان. لأن القطاع الخاص أو التعاونی یقع تحت نیر الحکومه من هنا. أی أنه إذا أصدرت الحکومه مشروع قانون، فإنها ستنظم الشرکات الربحیه بطریقه تجعلها فی أیدی الحکومه. ولذلک فمن عمل البرلمان أن بعین واحده! انظر إلى الأقسام الثلاثه جمیعها. وحتى الشرکات الخاضعه للقیاده والجیش وغیرها، یجب تکلیفها بمهام. لا تجعلوا البلدیات والجیش والمؤسسات تصبح نعاماً: فهی عامه عند الحصول على المیزانیات، لکنها تصبح خاصه عند التفتیش والرقابه. وبطبیعه الحال، سیکون من الأفضل أن یغیروا الدستور ویعلنوا أن الاقتصاد کله تحت سیطره الحکومه. لأن الظروف الجیوسیاسیه فی إیران لا تسمح للقطاع الخاص بالعمل. تأخذ الحکومات القطاع الخاص فی أماکن مختلفه أدناه. لأنه مخالف للسیاسات العامه. ولذلک، فإن الحصول على الترخیص الخاص بک هو الخطوه الأولى لتصبح حکومه. عند الحصول على الترخیص لا ینبغی أن یکون جزءا من الأنشطه، وهذا فی حد ذاته یسبب عدم میل المستثمر، وبالتالی یضطر إلى اتخاذ المرافق والمرافق الحکومیه. وعلى المدى الطویل، تصبح شرکه حکومیه لأنه یتعین علیها بیع منتجاتها للحکومه. ولعل رأی الشرع فی هذه الماده القانونیه هو أن یکون منسجماً مع العالم. لکن هذا لیس صحیحا. لأن العالم لا یملک موارد إیران. لیس لدیها تاریخ إیران. ولذلک فإن أکبر الشرکات فی العالم هی شرکات المخدرات والکحول والدعاره وما شابه ذلک. لأنهم لیس لدیهم إطار لأنفسهم. لکن هناک مدرسه دینیه فی إیران. والمکاسب تدرس
۴۰% kooperativ payı
Bir qərarla kooperativlərin iqtisadiyyatdakı payını ۴ faizdən 40 faizə çatdırmaq olar. Çünki məsələ odur ki, İranda kooperativlər qədim zamanlardan mövcud olub. Məsələn, İranda su təchizatının minillik tarixi var, onun üsullarından biri də su kəməri idi, hətta yerüstü sular suvarılır və kooperativ və kooperativ şəkildə idarə olunurdu. Bəzi adamlar hardasa toplaşıb bir yerdə işləyirlərsə, bunu kooperativ hesab edin. İranın və dünyanın bütün iqtisadiyyatı kooperativdir. Amma İran konstitusiyası İran iqtisadiyyatını üç yerə böldüyü üçün bu paylar bərabər olmalıdır, yəni dövlət iqtisadiyyatı və özəl sektor iqtisadiyyatı kooperativlərin miqdarına bərabər olmalıdır və demək olar ki, hər sektor otuz üç faiz təşkil etməlidir. . Bu isə birinci mərhələdə hüquqi sərhədlərin müəyyənləşdirilməsini tələb edir. Kooperativlərin hüquqi sərhəddində onların hamısı özəl sektor şəklində müəyyən edilir və ya dövlət sektoruna daxil olur. Onların işinin təbiəti kooperativ olsa da. Ən sadə misal, kooperativ xarakter daşıyan, lakin dövlət və hökumət sektorlarında müəyyən edilmiş və ya dəyişdirilmiş pensiya fondlarını göstərmək olar. Və buna görə də onlar hökumətə güvənirlər və tez-tez iflas və menstruasiyadan əziyyət çəkirlər. Bu o deməkdir ki, nağd pul vəsaitlərinin daxilolma və çıxış həcmi zərər nöqtəsini keçib. Əsas səbəb hökumətin vəsaitin tələblərini vaxtında ödəməməsidir. Maaşlar qoyulan kimi, təbii ki, pensiya töhfəsi də fondlara verilməlidir. Bu halda fondlar müasir və sabit kapitala malik olacaq və ondan investisiya üçün istifadə edə bilər. Özəl sektorda o ictimai və çox dövlət şirkətlərinin bariz nümunəsi var! Təbii ki, səhmdarların və ortaqların sayı ۷ nəfəri keçərsə, o, kooperativ hesab edilməlidir. Ona görə də hökumət bir qərarla 7-dən çox ortağı olan bütün şirkətləri kooperativ elan edə bilər. Buna görə də özəl sektorda yalnız xüsusi səhmlər olan və ya məhdud məsuliyyətlə idarə olunan şirkətlər qalır. Yaxud yalnız dövlət şirkətləri qanuni səhmdarlar və ya hökumətdən sayılırlar. Əslində cəmiyyətin quruluşu belədir, amma nizam-intizam buna uyğun gəlmir. Bu balansı isə parlament edə bilər. Mən birbaşa Müftə həkimə dedim. O, təsdiqlədi. Amma dedi ki, hökumət qanun layihəsi çıxarsın, biz də cənab Maskani ilə əlaqə saxlayıb dedik. Amma fakt odur ki, planı parlament verməlidir. Çünki özəl və ya kooperativ sektor buradan hökumətin boyunduruğu altındadır. Yəni hökumət qanun layihəsi çıxarsa, gəlir gətirən şirkətləri elə təşkil edəcək ki, onlar hökumətin əlində qalsın. Ona görə də parlamentin işidir ki, bir gözlə! Hər üç hissəyə baxın. Hətta rəhbərlik altında olan şirkətlərə və orduya və s., tapşırıqlar verilməlidir. Bələdiyyələrin, ordunun, fondların dəvəquşu olmasın: büdcə alanda ictimai olur, yoxlayanda, nəzarət edəndə özəl olur. Təbii ki, konstitusiyanı dəyişib bütün iqtisadiyyatı hökumət elan etsələr, daha yaxşı olar. Çünki İranın geosiyasi şəraiti özəl sektorun fəaliyyət göstərməsinə imkan vermir. Hökumətlər özəl sektoru aşağıda müxtəlif yerlərdə götürürlər. Çünki bu, ümumi siyasətə ziddir. Buna görə də, lisenziyanızı almaq hökumət olmağın ilk addımıdır. Lisenziya alındıqda fəaliyyətin bir hissəsi olmamalıdır və bunun özü də investorun meylsizliyinə səbəb olur və buna görə də dövlət obyektlərini, obyektlərini götürməyə məcbur olurlar. Uzun müddətdə isə dövlət şirkəti olurlar, çünki məhsullarını dövlətə satmalı olurlar. Ola bilsin, şəriətin bu qanuni maddə ilə bağlı fikri dünya ilə uzlaşsın. Amma bu düzgün deyil. Çünki dünyada İranın resursları yoxdur. İranın tarixi yoxdur. Və buna görə də, dünyanın ən böyük şirkətləri narkotik və spirt şirkətləri, fahişəlik və s. Çünki onların özlərinə bir çərçivəsi yoxdur. Amma İranda seminariya var. Və qazanclar öyrədilir
