چرا مردم خود را بدبخت احساس می کنند در حالیکه همه چیز دارند؟ و از زندگی خود لذت نمی برند؟ و دائما در تلاش هستند و فکر می کنند بی نتیجه هست؟ در یک کلام: حرص و طمع بیش از حد. در گذشته دختر و پسر با یک چراغ والور و یک پتو ازدواج می کردند و به زندگی لبخند می زدند. اما الان می گویند باید خانه در بالای شهر ماشیت آخرین سیستم و درآمد اختلاسی داشته باشند تا ازدواج کنند. بعد هم که جور می شود و ازدواج می کنند سه ماهه طلاق می گیرند و کار به زندان و دادگاه و پاسگاه می کشد. این فقط فرمول مردم ما نیست بلکه همه اقوام در طول تاریخ اینطوری بوده اند. که قران از انها شاکی است و بارها تذکر می دهد. یک نمونه قوم موسی هستند. آنها با معجزه موسی ع از دریای نیل گذشتند و به طورسینا رفتند. اما مدتی که گذشت همه چیز را فراموش کرده و اعتراضات خود را آغاز نمودند. دغدغه همه آنها هم شکمی بود! می گفتند ما همه چیز می خواهیم بخوریم! و می گفتند در دوره فرعون وضع بهتر بود چرا ما را به این روز انداختی؟ موسی نیز به خداوند گفت (لن نصبر علی طعام واحد) خدا یا آنها فکر وذکرشان شکم است و دغدغه ای جز اقتصاد ندارند. و فراموش کرده اند که چطور فرعون پسرانشان را می کشت! خداوند هم عصبانی شد و فرمود: من همه نوع غذا به آنها می دهم ولی ذلت و مکنت بر انها باد(ضربت علیهم الذله والمسکنه و باوا بغضب من الله) و به همین دلیل از ان موقع یهودیان سرگردان شدند. و هیچگاه روی رفاه و آسایش را ندیدند. و همیشه کار می کردند ولی فقیر بودند. این عبرت است برای مردم ایران و جهان. حضرت علی ع می فرماید (عز من قنع و ذل من طمع) هرکس قناعت کند عزیر می شود ولی طمع کند ذلیل می گردد. و هرچه می کوشد سیر نمی شود. مثل پسر زبیر که هرچه می خورد سیر نمی شد. این مردم هم که هرچه می گیرند می گویند کم است! سوبسید نان تا ۱۲۰میلیارد در سال است ولی می گویند گران است. برق و آب و یارانه و گاز و حقوق و هرچه را دولت می دهد می گویند کم است(هل من مزید). علت آنهم روشن است:وقتی می گویند کم است دولت مجبور می شود زیاد کند. ولی از کجا؟ از فروش ارز، افزایش مالیات و امثال آن است که در یک دور باطل دوباره گریبانگیر همین مردم می شود. دلار بالا می رود، اجناس گران می شود و افزایش کمک دولتی هم بی نتیجه می شود. حرص و طمع مردم باعث می شود داشته های خود را هم نبینند: اکنونما ۳۰میلیون واحد مسکونی اضافه و خالی داریم ولی می گویند ۴میلیون واحد کم داریم! مصرف سرانه نان و آب و برق در ایران شش برابر متوسط دنیا است ولی باز می گویند گرسنه ایم! وقتی تعطیلات می شود جای سوزن انداختن در هتل ها نیست بعد می گویند ما پول نداریم. فرقی بین مردم طماع و مسئولین نیست زیرا انها هم باور می کنند. برای یکبار هم شده به خود زحمت ندادند که بپرسند سالی یک میلیون خودرو تولید داخل را با قیمت های نجومی چه کسی می خرد؟ اگر مردم پول ندارند چرا برای ۱۵۰هزار خودرو ۲۴میلیون نفر ثبت نام می کنند. کل جمعیت ایران ۸۰میایون نفر است. در حالیکه خودروهای خریداری شده بیش از این ها است. خودروهای تولید شده در ایران ۴۰میلیون است که همگی پیش فروش شده اند. خودروهای خارجی از این هم پیچیده تر است. آیا خودروهای بالای هفت میلیاردی را چه کسانی می خرند؟ لابد آنها جزو آمار نیستند؟ ولی آمار واردات نشان می دهد تا کنون بیش از هشتاد میلیون خودرو خارجی وارد شده است. حتی دلالها هم خریده باشند با قیمت چند برابر آن را فروخته اند. دلال که انبار دار نیست. حتی گندم هشت برابر نیاز کشور هست. از یکطرف دموراژ می دهند تا کشتی ها نوبت تخلیه شان برسد و از طرف دیگر می گویند برای خرید کندم ارز تخصیص داده ایم. یعنی حتی حساب و انبار داری هم سرشان نمی شود. وقتی سیلوها پر است و کامیونها روزها پول خواب می گیرند خرید چند باره برای چیست؟
What is the cause of people’s misery?
Why do people feel miserable when they have everything? And do not enjoy their life? And they are constantly trying and think it is fruitless? In a word: excessive greed. In the past, boys and girls married with a lamp and a blanket and smiled at life. But now they say that they must have a house in the upper part of Mashit city, the latest system and embezzled income in order to get married. And then, when they settle down and get married, they get divorced after three months, and the work takes them to prisons, courts, and police stations. This is not only the formula of our people, but all nations throughout history have been like this. The Qur’an complains about them and warns many times. An example is the people of Moses. With the miracle of Moses, they crossed the Nile and went to Sinai. But as time passed, they forgot everything and started their protests. The concern of all of them was stomach! They said we want to eat everything! And they used to say that the situation was better during the era of Pharaoh, why did you bring us to this day? Musa also said to God () God or them, their thoughts and memories are stomachs and they have no worries except economy. And they have forgotten how Pharaoh used to kill their sons! God also got angry and said: I will give them all kinds of food, but humiliation and shame be upon them () and because of this, the Jews wandered from that time. And they never saw prosperity and comfort. And they always worked, but they were poor. This is a lesson for the people of Iran and the world. Hazrat Ali (A.S.) says: “Whoever is satisfied will be blessed, but whoever is greedy will be humiliated.” And no matter what he tries, he is not satisfied. Like Zubair’s son who could not get enough of whatever he ate. These people who say that whatever they get is not enough! Bread subsidy is up to 120 billion per year, but they say it is expensive. They say electricity, water, subsidies, gas, salaries, and whatever the government gives are not enough. The reason is clear: when they say it is not enough, the government is forced to increase it. but from where From the sale of foreign currency, tax increase and the like, this same people will be plagued again in a vicious circle. The dollar rises, goods become more expensive, and the increase in government aid becomes ineffective. People’s greed makes them not see what they have: now we have 30 million additional and empty residential units, but they say we have 4 million units less! The per capita consumption of bread, water and electricity in Iran is six times the world average, but they say we are hungry! When it’s vacation, there is no place to drop needles in hotels, then they say we don’t have money. There is no difference between greedy people and officials because they also believe. For once, they did not bother to ask who buys a million domestically produced cars at astronomical prices. If people don’t have money, why do 24 million people register for 150,000 cars? The total population of Iran is 80 million people. While the purchased cars are more than these. There are 40 million cars produced in Iran, all of which have been pre-sold. Foreign cars are even more complicated. Who buys cars worth more than seven billion? Are they not among the statistics? But import statistics show that more than 80 million foreign cars have been imported so far. Even the brokers have bought it and sold it at many times the price. A broker who does not have a warehouse. Even wheat is eight times the country’s needs. On the one hand, they give demurrage until the ships have their turn to be unloaded, and on the other hand, they say that we have allocated currency for the purchase of boats. That means they don’t even have to keep an account and keep a warehouse. When the silos are full and the trucks sleep for days, what is the point of buying multiple times?
ما هو سبب بؤس الناس؟
لماذا یشعر الناس بالبؤس عندما یکون لدیهم کل شیء؟ ولا یستمتعون بحیاتهم؟ وهم یحاولون باستمرار ویعتقدون أنه غیر مجدی؟ باختصار: الجشع المفرط. فی الماضی ، کان الأولاد والبنات یتزوجون ویحملون المصباح والبطانیه ویبتسمون فی الحیاه. لکنهم الآن یقولون إنه یجب أن یکون لدیهم منزل فی الجزء العلوی من مدینه مشیط ، أحدث نظام ودخل مختلس من أجل الزواج. وبعد ذلک ، عندما یستقرون ویتزوجون ، یتم الطلاق بعد ثلاثه أشهر ، ویأخذهم العمل إلى السجون والمحاکم ومراکز الشرطه. هذه لیست معادله شعبنا فقط ، لکن کل الأمم عبر التاریخ کانت على هذا النحو. القرآن یشتکی منهم ویحذرهم مرات عدیده. مثال على ذلک قوم موسى. بمعجزه موسى عبروا النیل وذهبوا إلى سیناء. لکن مع مرور الوقت نسوا کل شیء وبدأوا احتجاجاتهم. کان همهم کلهم معده! قالوا نرید أن نأکل کل شیء! وکانوا یقولون إن الوضع کان أفضل فی عهد فرعون ، فلماذا أتیتم بنا إلى هذا الیوم؟ کما قال موسى لله () والله أو لهم أفکارهم وذکریاتهم بطون ولیس لهم هم إلا الاقتصاد. ونسوا کیف کان فرعون یقتل ابنائهم! وغضب الله أیضا وقال: سأعطیهم کل أنواع الطعام ، ولکن علیهم الذل والعار () ولهذا تاه الیهود منذ ذلک الوقت. ولم یروا أبدًا الرخاء والراحه. وکانوا یعملون دائمًا ، لکنهم کانوا فقراء. هذا درس لشعب إیران والعالم. یقول حضره علی (ع): “من راضی فلیتبارک ومن طماع یذل”. وبغض النظر عما یحاول ، فهو غیر راضٍ. مثل ابن الزبیر الذی لم یستطع الحصول على ما یأکله. هؤلاء الناس الذین یقولون إن ما یحصلون علیه لا یکفی! یصل دعم الخبز إلى ۱۲۰ ملیار دولار سنویًا ، لکنهم یقولون إنه مکلف. یقولون الکهرباء والمیاه والإعانات والغاز والرواتب وکل ما تقدمه الحکومه لا یکفی. والسبب واضح: عندما یقولون إنه غیر کاف تضطر الحکومه إلى زیادته. لکن من أین من بیع العملات الأجنبیه وزیاده الضرائب وما شابه ذلک ، سیصاب نفس هؤلاء الأشخاص مره أخرى فی حلقه مفرغه. یرتفع الدولار ، وتصبح السلع أکثر تکلفه ، وتصبح الزیاده فی المساعدات الحکومیه غیر فعاله. جشع الناس یجعلهم لا یرون ما لدیهم: الآن لدینا ۳۰ ملیون وحده سکنیه إضافیه وفارغه ، لکنهم یقولون لدینا ۴ ملایین وحده أقل! استهلاک الفرد من الخبز والماء والکهرباء فی إیران یبلغ سته أضعاف المتوسط العالمی ، لکنهم یقولون إننا جائعون! عندما تکون عطله ، لا یوجد مکان لإلقاء الإبر فی الفنادق ، ثم یقولون لیس لدینا نقود. لا فرق بین الجشعین والمسؤولین لأنهم یؤمنون أیضًا. لمره واحده ، لم یکلفوا أنفسهم عناء التساؤل عمن یشتری ملیون سیاره منتجه محلیًا بأسعار خیالیه. إذا لم یکن لدى الناس المال ، فلماذا یسجل ۲۴ ملیون شخص للحصول على ۱۵۰ ألف سیاره؟ یبلغ عدد سکان إیران ۸۰ ملیون نسمه. بینما السیارات المشتراه أکثر من هؤلاء. هناک ۴۰ ملیون سیاره منتجه فی إیران ، تم بیعها جمیعًا مسبقًا. السیارات الأجنبیه أکثر تعقیدًا. من یشتری سیارات تزید قیمتها عن سبعه ملیارات؟ ألیسوا من بین الإحصائیات؟ لکن إحصاءات الاستیراد تظهر أنه تم استیراد أکثر من ۸۰ ملیون سیاره أجنبیه حتى الآن. حتى السماسره قاموا بشرائه وباعوه بسعر أضعاف السعر. وسیط لیس لدیه مستودع. حتى القمح ثمانیه أضعاف احتیاجات البلاد. من ناحیه ، فإنهم یعطون غرامات تأخیر حتى یتم تفریغ السفن ، ومن ناحیه أخرى ، یقولون إننا خصصنا عمله لشراء القوارب. هذا یعنی أنهم لیسوا مضطرین حتى للاحتفاظ بحساب والاحتفاظ بمستودع. عندما تمتلئ الصوامع وتنام الشاحنات لأیام ، ما الفائده من الشراء عده مرات؟
İnsanların bədbəxtliyinin səbəbi nədir?
İnsanlar hər şeyə sahib olduqları halda niyə özlərini bədbəxt hiss edirlər? Və onların həyatından zövq almırsınız? Və onlar daim çalışırlar və bunun nəticəsiz olduğunu düşünürlər? Bir sözlə: həddindən artıq xəsislik. Əvvəllər oğlan və qızlar çıraqla, yorğanla ailə qurub həyata gülürdülər. Amma indi deyirlər ki, evlənmək üçün mütləq Maşit şəhərinin yuxarı hissəsində evi, ən son sistemi, mənimsənilmiş gəlirləri olmalıdır. Sonra da məskunlaşıb evlənəndə üç aydan sonra boşanırlar və iş onları həbsxanalara, məhkəmələrə, polis bölmələrinə aparır. Bu, təkcə bizim xalqın düsturu deyil, tarix boyu bütün xalqlar belə olub. Quran onlardan şikayət edir, dəfələrlə xəbərdarlıq edir. Buna misal olaraq Musanın qövmünü göstərmək olar. Musanın möcüzəsi ilə Nil çayını keçərək Sinaya getdilər. Amma zaman keçdikcə hər şeyi unudub etirazlarına başladılar. Hamısının dərdi mədə idi! Dedilər ki, hər şeyi yemək istəyirik! Və deyirdilər ki, Firon zamanında vəziyyət daha yaxşı idi, niyə bizi bu günə saldınız? Musa da Allaha () Allah və ya onlara dedi ki, onların düşüncələri, xatirələri mədələrdir və onların təsərrüfatdan başqa dərdi yoxdur. Fironun öz oğullarını necə öldürdüyünü unudublar! Allah da qəzəbləndi və dedi: Mən onlara hər cür yemək verəcəm, lakin zillət və rüsvayçılıq onlara olsun () və buna görə də yəhudilər o vaxtdan sərgərdan gəzdilər. Onlar heç vaxt firavanlıq və rahatlıq görmədilər. Həmişə işləyirdilər, amma yoxsul idilər. Bu, İran xalqı və dünya üçün bir dərsdir. Həzrət Əli (ə) buyurur: “Kim razı olarsa, bərəkət qazanar, hərislik edən isə zəlil olar”. Və nə qədər çalışsa da, qane olmur. Yediyinə doymayan Zübeyrin oğlu kimi. Bu adamlar ki, nə alırlarsa, çatmırlar! Çörək subsidiyaları ildə ۱۲۰ milyarda qədərdir, amma deyirlər ki, bahadır. Deyirlər, işıq, su, subsidiya, qaz, maaş, hökumət nə verirsə, çatmır. Səbəb bəllidir: azdır deyəndə hökumət onu artırmağa məcbur olur. amma hardan Valyuta satışından, vergi artımından və bu kimi şeylərdən bu adamlar yenə də pis bir dairəyə düşəcəklər. Dollar bahalaşır, mallar bahalaşır, dövlət yardımının artırılması səmərəsiz olur. İnsanların hərisliyi onları əllərində olanı görməyə vadar edir: indi bizdə ۳۰ milyon əlavə və boş yaşayış var, amma deyirlər ki, 4 milyon azdır! İranda adambaşına çörək, su və elektrik istehlakı dünya orta göstəricisindən 6 dəfə çoxdur, amma deyirlər ki, biz acıq! Tətil olanda otellərdə iynə atmağa yer yoxdur, sonra deyirlər pulumuz yoxdur. Acgözlərlə məmurlar arasında heç bir fərq yoxdur, çünki onlar da inanırlar. Bir dəfə də olsun, astronomik qiymətə yerli istehsal olan milyonluq avtomobili kim alır, soruşmadılar. İnsanların pulu yoxdursa, niyə ۲۴ milyon insan 150 min avtomobil üçün qeydiyyatdan keçir? İranın ümumi əhalisi 80 milyon nəfərdir. Halbuki alınan avtomobillər bunlardan çoxdur. İranda istehsal olunan 40 milyon avtomobil var ki, onların hamısı əvvəlcədən satılıb. Xarici avtomobillər daha mürəkkəbdir. Dəyəri yeddi milyarddan çox olan avtomobilləri kim alır? Onlar statistika arasında deyilmi? Amma idxal statistikası indiyədək 80 milyondan çox xarici avtomobilin gətirildiyini göstərir. Hətta maklerlər onu qat-qat baha alıb satırlar. Anbarı olmayan makler. Hətta buğda ölkənin ehtiyacından 8 dəfə çoxdur. Bir tərəfdən gəmilərin boşaldılması üçün növbə çatana qədər demuraj verirlər, digər tərəfdən deyirlər ki, qayıq almaq üçün valyuta ayırmışıq. Bu o deməkdir ki, onlar hətta hesab və anbar saxlamaq məcburiyyətində deyillər. Siloslar dolu olanda və yük maşınları günlərlə yatanda dəfələrlə almağın nə mənası var?
