شهریار پرهیزکار، حافظ بین‌المللی با انتشار پیامی اهانت به ساحت مقدس قرآن کریم و پیامبر اکرم(ص) و دیگر مقدسات را به شدت محکوم کرد. متن این پیام‌ به شرح زیر است؛

«بسم الله الرحمن الرحیم

إنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿١٨﴾ فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿١٩﴾ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿٢٠﴾ ….. فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿٢۴﴾ إِنْ هَذَا إِلا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿٢۵﴾ سَأُصْلِیهِ سَقَرَ {۲۶} وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ{۲۷} (سوره المدثر) برای کسانی که مختصر مروری بر تاریخ اسلام عزیز داشته‌اند، و از کلام عظیم الشأن حق تعالی بهره‌ای برده‌اند، اصل مسلم تکرار تاریخ، هر چند که تکرار حوادث بسیار تلخ تاریخی باشد آن هم تکراری موبه‌مو و با شباهت‌هایی حیرت‌آور از حقایق مسلم است که به‌خصوص در اتفاقات پس از انقلاب مبارک اسلامی در قدم به‌قدم آن تا همین ایام به شکل عجیبی مشاهده شد و می‌شود.

از آن‌ جمله مسئله عداوت و بغض و کینه شدید کافران و منافقان نسبت به وحی الهی است که در مقاطعی متعدد از تاریخ در زمان‌های مختلف به اشکال گوناگون واقع شده است، که آیات صدر این نوشته به داستان جسارت یکی از مشرکان مکه به کلام خدا اشاره می‌فرماید و اتفاقا آن شقی بدبخت، چون از ادیبان برجسته عرب جاهلی بود، ابتدائا به‌ شدت مجذوب آیات الهی شد و خودش هم به روشنی غیر بشری بودن و خدایی بودن این کلام نورانی و عرشی را دریافت و حتی در آستانه ایمان آوردن به رسول خدا بود که مشرکان متوجه این خطر بزرگ که می‌توانست دکان مشرکان را به طور کلی تخته کند شدند و با هر حیله و توجیه و جوسازی که ممکن بود او را از قبول اسلام منصرف کرده و با تطمیع و تهدید مجبورش کردند که حقانیت این معجزه الهی را انکار کرده و آن را اثری بشری که دارای سحر و جادویی عجیب و تاثیرگذار است معرفی کند و نه کلام الهی با منشأ وحیانی؛ البته خداوند تعالی در ادامه، با عباراتی کم نظیر وعده عذابی بسیار دردناک و فوق‌العاده خاص به وی داده که حاکی از شدت خشم و غضب الهی نسبت به آن بدبخت دو عالم است.

البته از منظری دیگر هم می‌توان به