رزمندگان اسلام در هشت سال دفاع مقدس در برابر بیش از ۸۰ کشور که حامی مالی و نظامی صدام حسین در یورش بیرحمانه او به مرزهای ایران بودند، ایستادگی کردند. اما در این میان برخی مسلمانان به یاری رزمندگان جبهه حق علیه باطل شتافتند. رزمندگانی که مهاجر الی الله شدند تا از پرچم اسلام با جانشان دفاع کنند.
رزمندگان افغانستانی که بر حسب احساس وظیفه و دینشان در عرصه جهاد و مقاومت دوشادوش برادران ایرانی در خط مقدم، دشمن بعثی را خسته کرده بودند، بعدها در تیپی به نام «ابوذر» گردهم آمدند تا روایت سلحشوری دلیرمردان افغانستانی برای دفاع از پرچم اسلام و انقلاب باشند.
این گروه از رزمندگان که قبلاً در تمرینات نظامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای کسب آمادگی و رویارویی با اشغالگران سرزمین خود استفاده آموزش دیده بودند، با حمله رژیم بعث عراق، حفظ نظام جمهوری اسلامی را مقدم بر دفاع از کشور خود قلمداد کردند و راهی مناطق عملیاتی جنوب ایران شدند. این حضور داوطلبانه این رزمندگان در یگانهای مختلفی نظیر ۲۱ امام رضا (ع)، ۵ نصر خراسان و ۱۷ علی بن ابیطالب (ع) قم، رقم خورد.
در این میان افغانستانیهای مقیم تهران، قم، کاشان و حومه این شهرها در پادگانهای سپاه دورههای آموزشی تخصصی تخریب، شناسایی و… را گذارندند. پس از طی دورههای آموزشی و تربیت فرماندهان، کادرهای این تیپ انتخاب شدند. عبدالرضا رحمانی و علی حکیم جوادی به همراه چند افغانستانی کادرهای اصلی این تیپ را تشکیل دادند