نوشته های مشابه
آیا باید کسی باشد که یک استان را گروگان بگیرد؟ یا کسی باشد که ایران را بزرگتر کند؟ متاسفانه برخی ها برای حفظ موقعیت خود به تنش ها دامن زده و یا اینکه از انها حمایت می کنند و دستور آزادی هرچه سریعتر شورشگران را می دهند تا راز شان فاش نشود. لذا خط مشی کلی شورای امنیت ملی باید تدوین شود ولی نه با اصول دیپلماتیک لیبرالیزم یا صهیونیزم بلکه با اصول اسلامی بر پایه جهان بینی و جهان شمولی رحمت پیامبر اسلام. به این معنی که الان استراتژی شورای امنیت ملی در عمل تنش زدایی به قیمت تجزیه ایران است! کاری که رضاشاه کرد و برای اینکه با همسایگان تنش زدایی کند در پیمان سعد اباد بخشی از کشور را به هریک از چهار همسایه داد تا بقول رضاخان دیگر جنگی نباشد بین همسایه ها! آرارات را به ترکیه بلوچستان را به اروند را به عراق و هیرمند را به افغانستان داد. الان هم آنهاییکه دست برادری به همسایه ها می دهند! می دانند که آن همسایه خوزستان را می خواهد! دیگری جزایر سه گانه را برای خود می داند ترکیه، اذربایجان را می خواهد، عراق کردستان و پاکستان نقشه بلوچستان واحد را در سر دارد و اشرف غنی هم به سیستان چشم دوخته.. لذا می بینیم برای رضایت آنها باید آشوب و نا امنی را در این استانها تحمل کنیم، تا ارباب با ما دست بدهد. آیا تنش زدایی به این معنی است؟ که مدعیان سه جزیره را استخوان لای زخم نگه داریم یا مانند خاتمی بگوییم بدهیم برود؟ آیا تنش زدایی این است که دوبار روسیه و شوروی آذربایجان را به ما پس دادند ولی ما تحویل نگیریم و مثل هاشمی بگوییم: خودمان کم مشکل داریم آنها را هم نانخور اضافه کنیم؟ آیا تنش زدایی این است که در کنار گوش ما حریم شیعه را در هم بریزند و برناموس و جان و مال آنها هجوم بیاورند و بگوییم: هنوز که به مرزما حمله نکردند؟ یا اینکه تنش زدایی این است که دشمن را در خانه خودش مانع شویم و توطئه را در نطفه خفه کنیم. امنیت پایدار طرح کلی دارد و آن اینکه دشمن را امیدوار نگه نداریم. و دوستان را نترسانیم. وقتی نمی گذارند نیروهای جهادی به این استانها برود و آنها را ترور می کنند و یا هر روز شاهد درگیری هستیم که از نیروهای نظامی یا انتظامی ما به شهادت میرسند. معنی اش این است که در شورای امنیت ملی، کسی هست که آنها را امیدوار می کند و یا بالاتر از ان به شورش دعوت می کند. زیرا افراد خرده پا امکان چنین حرکتهایی ندارند. میتوان آنها را با رسانه های بیگانه تست زد! اگر خبر های آنها در رسانه های بیگانه زودتر پخش شد یا اینکه اخبار رسانه های بیگانه را زودتر به شما رساندند، این علامت شوم است. زیرا رسانه های بیگانه کاملا دور از صحنه هستند و اخبار آنها مصنوعی و توهمی است. مگر اینکه افرادی که اخبار دقیقی دارند با انها همکاری کنند یا از آنها بخواهند که در این زمینه بیشتر شایعه پراکنی کنند. مثال واضح آن موضوع تحریم هاست. آمریکا هر تحریمی را دنبال کند قبل از ان روی میز این اقایان است. مثلا می گویند آمریکا می خواهد بانک مرکزی را تحریم کند. این یعنی به امریکا گفته ایم این کار را بکند. زیرا آمریکا و اروپا از تحریم ایران ضربه می خورند لذا به هیچ وجه پایبند آن نیستند. ولی از این سو هست که از انها می خواهد کجاها را و چه کسانی را تحریم کند تا اینها بتوانند امنیت پایدار را به امنیت شکننده تبدیل کنند. تا جایی که یک مستند ساز بی شعور یا مربی تیم در پیتی به خود اجازه دهد بگوید کسانی که به سینه جوانان( آشوبگران) ما تیر زدند باید همان تیر را به سینه خودشان زد، یا اینکه بگویند ما چهل است که زیر ظلم هستیم و بجز ظلم چیزی ندیدیم. این ها تقصیری ندارند جوگیر شدند! و فکر می کنند با این حرفهای انها براندازی کامل می شود.
Who is the secretary of the National Security Council?
Should there be someone to take a province hostage? Or someone to make Iran bigger? Unfortunately, some have fueled tensions in order to maintain their position, or they support them and order the release of the insurgents as soon as possible so that their secrets are not revealed. Therefore, the general policy of the National Security Council should be formulated, but not with the diplomatic principles of liberalism or Zionism, but with Islamic principles based on the worldview and universality of the mercy of the Prophet of Islam. This means that now the strategy of the National Security Council is to de-escalate tensions at the cost of dismembering Iran! What Reza Shah did, and in order to defuse tensions with his neighbors, he gave a part of the country to each of the four neighbors in the Saadabad Treaty, so that, according to Reza Khan, there would be no more war between the neighbors! He gave Ararat to Turkey, Balochistan to Arvand, Iraq and Helmand to Afghanistan. Even now, those who give brotherhood to their neighbors! They know that it wants the neighbor of Khuzestan! Another knows the three islands for itself. Turkey wants Azerbaijan, Iraq, Kurdistan and Pakistan have a plan for a single Baluchistan, and Ashraf Ghani is looking at Sistan. Let us endure these provinces, so that the Lord will shake hands with us. Does de-escalation mean that? Should we keep the claimants of the three islands to a bone or, like Khatami, should we let them go? Is it de-escalation that Russia and the Soviet Union returned Azerbaijan to us twice, but we do not take it over and say like Hashemi: We ourselves have little problem adding them to our food? Is de-escalation to break the Shiite sanctuary next to our ears and attack their program, lives and property and say: They have not attacked our border yet? Or de-escalation is to stop the enemy in his own house and suffocate the conspiracy. Sustainable security has a general plan and that is not to keep the enemy hopeful. And do not scare friends. When they do not allow the jihadist forces to go to these provinces and assassinate them, or we see clashes every day that are martyred by our military or law enforcement forces. This means that there is someone in the National Security Council who gives them hope or invites them to revolt. Because small people do not have the possibility of such movements. They can be tested with foreign media! This is a bad omen if their news spread in the foreign media sooner or if they brought the news of the foreign media to you earlier. Because foreign media are completely off the scene and their news is artificial and illusory. Unless anyone is volunteering to come up with a pretty template? A clear example of that is the issue of sanctions. The United States is on the table of these gentlemen before it pursues any sanctions. For example, they say the United States wants to impose sanctions on the central bank. That means we told America to do it. Because the United States and Europe are affected by the sanctions on Iran, so they do not adhere to it in any way. But on the other hand, he asks them where and who to boycott so that they can turn sustainable security into fragile security. To the extent that an ignorant documentary filmmaker or team coach in Pitti allows himself to say that those who shot us in the chests of our youth (rioters) should shoot themselves in the chest, or to say that we are forty oppressed and except We did not see any oppression. It’s not their fault they got stuck! And they think that with these words, their overthrow will be complete.
من هو سکرتیر مجلس الأمن القومی؟
هل یجب أن یکون هناک من یأخذ المقاطعه کرهینه؟ أو شخص ما یجعل إیران أکبر؟ ولسوء الحظ ، قام البعض بتأجیج التوترات من أجل الحفاظ على مواقعهم ، أو دعمهم والأمر بالإفراج عن المتمردین فی أسرع وقت ممکن حتى لا یتم الکشف عن أسرارهم. لذلک ، یجب صیاغه السیاسه العامه لمجلس الأمن القومی ، ولکن لیس مع المبادئ الدبلوماسیه للیبرالیه أو الصهیونیه ، ولکن مع المبادئ الإسلامیه القائمه على النظره العالمیه وعالمیه رحمه نبی الإسلام. وهذا یعنی أن استراتیجیه مجلس الأمن القومی الآن هی نزع فتیل التوترات على حساب تفتیت إیران! ما فعله رضا شاه ، ومن أجل نزع فتیل التوترات مع جیرانه ، أعطى جزءًا من البلاد لکل من الجیران الأربعه فی معاهده سعد آباد ، بحیث ، وفقًا لرضا خان ، لن تکون هناک حرب أخرى بین الجیران. ! أعطى أرارات لترکیا وبلوشستان إلى أروند والعراق وهلمند إلى أفغانستان. حتى الآن ، أولئک الذین یؤوون جیرانهم! یعرفون أنها ترید جار خوزستان! آخر یعرف الجزر الثلاث لنفسه ، ترکیا ترید أذربیجان والعراق وکردستان وباکستان لدیها خطه لبلوشستان واحده ، وأشرف غنی ینظر إلى سیستان ، دعونا نتحمل هذه المقاطعات حتى یصافحنا الرب. هل یعنی خفض التصعید ذلک؟ هل یجب أن نبقی المطالبین بالجزر الثلاث عظام أم لا ، مثل خاتمی ، هل یجب أن نترکهم یذهبون؟ هل من التهدئه أن روسیا والاتحاد السوفیتی أعادوا أذربیجان إلینا مرتین ، لکننا لا نستولی علیها ونقول مثل الهاشمی: نحن أنفسنا لا نواجه مشکله فی إضافتها إلى طعامنا؟ هل التهدئه لکسر حرم الشیعه بجوار آذاننا ومهاجمه برنامجهم وأرواحهم وممتلکاتهم والقول: هم لم یهاجموا حدودنا بعد؟ أو التهدئه هو إیقاف العدو فی منزله وخنق المؤامره. الأمن المستدام له خطه عامه وهذا لیس لإبقاء العدو متفائلاً. ولا تخیف الأصدقاء. عندما لا یسمحون للقوات الجهادیه بالذهاب إلى هذه المحافظات واغتیالهم ، أو نشهد اشتباکات کل یوم استشهد على أیدی قواتنا العسکریه أو قوات حفظ النظام. أی أن هناک من فی مجلس الأمن القومی یعطیهم الأمل أو یدعوهم إلى الثوره. لأن الأشخاص الصغار لیس لدیهم إمکانیه لمثل هذه الحرکات. یمکن اختبارها مع وسائل الإعلام الأجنبیه! هذا نذیر شؤم إذا انتشرت أخبارهم فی وسائل الإعلام الأجنبیه عاجلاً أو إذا نقلوا إلیک أخبار وسائل الإعلام الأجنبیه فی وقت سابق. لأن الإعلام الأجنبی بعید تمامًا عن المشهد وأخباره مصطنعه وخادعه. ما لم یتطوع أی شخص للتوصل إلى نموذج جمیل؟ ومن الأمثله الواضحه على ذلک قضیه العقوبات. الولایات المتحده على طاوله هؤلاء الساده قبل أن تتابع أی عقوبات. على سبیل المثال ، یقولون إن الولایات المتحده ترید فرض عقوبات على البنک المرکزی. هذا یعنی أننا طلبنا من أمریکا أن تفعل ذلک. لأن الولایات المتحده وأوروبا متأثرتان بالعقوبات على إیران فلا تلتزم بها بأی شکل من الأشکال. لکن من ناحیه أخرى ، یسألهم أین ومن یقاطعون حتى یتمکنوا من تحویل الأمن المستدام إلى أمن هش. إلى الحد الذی یسمح فیه مخرج أفلام وثائقیه جاهل أو مدرب فریق فی بیتی لنفسه بالقول إن من أطلقوا النار علینا فی صدور شبابنا (المشاغبون) یجب أن یطلقوا النار على أنفسهم فی الصدر ، أو أن یقول إننا أربعون مضطهدون وما عدا ذلک فعلنا. لا ترى أی ظلم. لیس خطأهم أنهم عالقون! وهم یعتقدون أنه بهذه الکلمات ستکون الإطاحه بهم کامله.
Kush është sekretari i Këshillit të Sigurisë Kombëtare?
A duhet të ketë dikush që merr peng një krahinë? Apo dikush për ta bërë Iranin më të madh? Fatkeqësisht, disa kanë nxitur tensione për të ruajtur pozicionin e tyre, ose i mbështesin ato dhe urdhërojnë lirimin e kryengritësve sa më shpejt të jetë e mundur në mënyrë që sekretet e tyre të mos zbulohen. Prandaj, politika e përgjithshme e Këshillit të Sigurisë Kombëtare duhet të formulohet, por jo me parimet diplomatike të liberalizmit ose sionizmit, por me parimet islame të bazuara në botëkuptimin dhe universalitetin e mëshirës së Profetit të Islamit. Kjo do të thotë se tani strategjia e Këshillit të Sigurisë Kombëtare është të zvogëlojë tensionet me koston e copëtimit të Iranit! Ajo që bëri Reza Shah dhe për të qetësuar tensionet me fqinjët e tij, ai i dha një pjesë të vendit secilit prej katër fqinjëve në Traktatin e Saadabadit, në mënyrë që, sipas Reza Khan, të mos kishte më luftë midis fqinjëve ! Ai i dha Ararat Turqisë, Baluchistan Arvand, Irakut dhe Helmand Afganistanit. Edhe tani, ata që u japin vëllazëri fqinjëve të tyre! Ata e dinë që ajo dëshiron fqinjin e Khuzestan! Një tjetër i njeh tre ishujt për vete. Turqia dëshiron që Azerbajxhani, Iraku, Kurdistani dhe Pakistani të kenë një plan për një Baluchistan të vetëm, dhe Ashraf Ghani po shikon Sistanin. Le t’i durojmë këto krahina, në mënyrë që Zoti të shtrëngojë duart me ne. A nënkupton de-përshkallëzimi? A duhet t’i mbajmë pretenduesit e tre ishujve në kockë apo, si Khatami, t’i lëmë ata të shkojnë? Deshtë de-përshkallëzim që Rusia dhe Bashkimi Sovjetik na e kthyen Azerbajxhanin dy herë, por ne nuk e marrim atë dhe themi si Hashemi: Ne vetë kemi pak probleme t’i shtojmë ato në ushqimin tonë? A është de-përshkallëzimi për të thyer shenjtëroren shiite pranë veshëve tanë dhe për të sulmuar programin, jetën dhe pronën e tyre dhe të themi: Ata nuk e kanë sulmuar ende kufirin tonë? Ose de-përshkallëzimi është të ndalosh armikun në shtëpinë e tij dhe të mbytësh komplotin. Siguria e qëndrueshme ka një plan të përgjithshëm dhe ky nuk është të mbash armikun me shpresë. Dhe mos i trembni miqtë. Kur ata nuk lejojnë që forcat xhihadiste të shkojnë në këto krahina dhe t’i vrasin ata, ose ne shohim përplasje çdo ditë që martirizohen nga forcat tona ushtarake ose të zbatimit të ligjit. Kjo do të thotë se është dikush në Këshillin e Sigurisë Kombëtare që u jep atyre shpresë ose i fton ata të revoltohen. Sepse njerëzit e vegjël nuk kanë mundësinë e lëvizjeve të tilla. Ato mund të testohen me media të huaja! Ky është një ogur i keq nëse lajmet e tyre përhapen më herët në mediat e huaja ose ju sjellin lajmet e mediave të huaja më herët. Sepse mediat e huaja janë krejtësisht jashtë skenës dhe lajmet e tyre janë artificiale dhe iluzore. Nëse askush nuk është vullnetar për të dalë me një model të bukur? Një shembull i qartë i kësaj është çështja e sanksioneve. Shtetet e Bashkuara janë në tryezën e këtyre zotërinjve para se të ndjekin ndonjë sanksion. Për shembull, ata thonë se Shtetet e Bashkuara duan të vendosin sanksione ndaj bankës qendrore. Kjo do të thotë që ne i kemi thënë Amerikës ta bëjë këtë. Për shkak se Shtetet e Bashkuara dhe Evropa janë prekur nga sanksionet ndaj Iranit, kështu që ata nuk i përmbahen në asnjë mënyrë. Por nga ana tjetër, ai i pyet ata se ku dhe kë të bojkotojnë në mënyrë që ata të mund ta kthejnë sigurinë e qëndrueshme në siguri të brishtë. Deri në atë masë që një regjisor injorant dokumentar ose trajner i ekipit në Pitti i lejon vetes të thotë se ata që na qëlluan në gjoksin e të rinjve tanë (protestuesit) duhet të qëllojnë veten në gjoks, ose të thotë se ne jemi dyzet të shtypur dhe përveç Ne e bëmë nuk sheh asnjë shtypje. Nuk është faji i tyre që u mbërthyen! Dhe ata mendojnë se me këto fjalë, përmbysja e tyre do të jetë e plotë.
