نوشته های مشابه
در قالب طرح پژوهشی مطالعه تطبیقی متن گرشاسبنامه با متون پهلوی و گزیده متون اوایل دوره اسلامی
شخصیت واقعی گرشاسب در ایران باستان مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت
در طرح پژوهشی مطالعه تطبیقی متن گرشاسبنامه با متون پهلوی و گزیده متون اوایل دوره اسلامی شخصیت گرشاسب در گرشاسبنامهبا متون اوستایی، متون پهلوی و شاهنامه مورد مقایسه قرار گرفت تا بتوان به شخصیت واقعی گرشاسب در ایران باستان نزدیکتر شد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ،آزاده حیدرپورمجری طرح، امروز ۳۰اردیبهشت ۱۴۰۰ با بیان اینکه طرح پژوهشی«مطالعه تطبیقی متن گرشاسبنامه با متون پهلوی و گزیده متون اوایل دوره اسلامی» درپژوهشکده زبان‌شناسی، متون و کتیبه‌ها به انجامرسید، گرشاسبنامه را اثری حماسی خواند که ابونصر علی بن احمد اسدی طوسی شاعر ایرانی قرن پنجم هجری سراینده آن بوده و این مثنویحماسی در نسخههای مختلف بین ۷ تا ۱۰ هزار بیت دارد و به سال ۴۵۸ هجری سروده شده است.
استادیار پژوهشکده زبان‌شناسی، متون و کتیبه‌ها، با اشاره به این مطلب که اسدی دلیل نوشتن این اثر را این میداند که چون فردوسی ازنوشتن شرح حال گرشاسب در شاهنامه کوتاهی کرده پس وی ناگزیر کار فردوسی را به اتمام رسانده است تصریح کرد:گرشاسبنامهاثری جذاب و سرشار از مضامین اخلاقی است که میتوان از لابلای هر بیت آن اطلاعات تاریخی و ادبی ارزندهای را به دست آورد؛ این اثر متاسفانهبرعکس شاهنامه فردوسی مورد غفلت قرار گرفته و تاحدودی ناشناخته باقی مانده است و بر پژوهشگران واجب است که بیشتر در باباین اثر پژوهش کنند.
اوافزود: احتمالا اسدی طوسی به برخی منابع اصلی نظیر خدای نامهها دسترسی داشته و ماخذ گرشاسبنامه به زبان پهلوی بوده و اسدیمستقیما از آن نامه کهن استفاده کرده و اثر خود را مطابق با آنها و همچنین فرهنگ شفاهی سینه به سینه نوشته و داستانهایی نیز به اصلاثر افزوده است؛ چرا که در هیچ یک از متون فارسی به مقداری که اسدی درباره گرشاسب آگاهی میدهد اطلاعاتی یافت نمیشود.
حیدرپوراظهار کرد: در این پژوهش شخصیت گرشاسب در گرشاسبنامه با متون اوستایی، متون پهلوی و شاهنامه مورد مقایسه قرار گرفته تاتشابهات و تفاوتهای بین آنها مشخص شود همچنین جایگاه دینی و ملی و تبارنامه گرشاسب در این آثار بررسی شده، تا به شخصیت واقعیگرشاسب در ایران باستان نزدیکتر شویم، شیوه تحقیق در این پژوهش اسنـادی _کتابخانـه ای و برپایه تحلیل محتوا بودهاست.
او گفت:گرشاسپ یا گرشاسب فارسی امروز، معادل کِرساسپَ اوستایی یک شخصیت اساطیری هند‌و‌ایرانی و یکی از پهلوانان نامدار ایرانیاست که در سنسکریت به صورت کِرساسوَ − krs′ās′va و در اوستایی به صورت k∂r∂sāspa− کِرساسپَ آمده‌است.
به گفته این پژوهشگر،در کتاب مقدس زردشتیان او را معادل رستم شاهنامه و هرکول یونانی‌ها می‌دانند ودر اوستا و سنسکریت این واژه‌به معنیدارنده‌ی اسب لاغر است و این واژه مرکب خود از دو جزء k∂r∂sa−/ krs′a− به معنی لاغر و نزار و aspa−/ as′va − که معنی اسب را داردتشکیل شده است.
وی خاطرنشان کرد: درگرشاسبنامه آغاز داستان درباره پادشاهی جمشید است که از دست ضحاک ماردوش به چین میگریزد و در آنجا در دروندرختی پناه میگیرد و هنگامی که سربازان ضحاک او را می یابند به فرمان ضحاک او را درون درخت به دو نیم میکنند ،جمشید پیش از مرگهنگام گریز با دختر حاکم کابل ازدواج میکند و پسرش پس از مرگ پدر زاده میشود که او را تور مینامند .
او افزود:سپس از تور شیدسب زاده میشود که به شاهی کابل میرسد؛ پس از شیدسب فرزندش تورگ به شاهی میرسد و از پس ویشاهی به دیگر فرزندش شم میرسد، شم نیز چندی حکومت میکند و پادشاهی کابل را به فرزندش اثرط میسپارد، سپس از اثرط گرشاسبزاده میشود که بیشتر داستانهای این کتاب حول و حوش قهرمانیها و شرح پهلوانیهای گرشاسپ به توران، هند، افریقا و … است.
