نوشته های مشابه
🌷بخشی از سی و یکمین نامهء حضرت امیر در نهج البلاغه🌷
حضرت در ادامهء وصیت به امام حسن و مومنین فرمودند:
فرزندم بِدان! رق و روزی، دو گونه است. یکی آنکه به دنبالش بگردی و دیگر آنکه به دنبالت بگردد. که اگر بسویش گام برنداری، بطرف تو راه می جوید (به این معنی که رزق هرکس مشخص است و فقط لازم است در راه راست و درست، و در حد توان تلاش کنیم. آنچه مقدر شده بدستمان خواهد رسید).
چقدر بد است پستی به هنگام احتیاج و خشونت و تندی به هنگام بی نیازی.
نصیب تو در دنیا به اندازه ایست که آخرتت اصلاح گردد (به اندازه ای که آخرتت را با آن اصلاح کنی). اگر بخاطر آنچه از تو مفقود گشته ناله میکنی، باید برای همهء آن چیزها که نداری هم ناله کنی (یعنی به چیزی که داری دل نبند که بین آن و چیزی که نداری فرقی قائل نشوی).
از آنچه نبوده بر آنچه بوده استدلال کن (از آنچه هست بر آنچه نیست پی ببر)، زیرا امور دنیا همه به هم شبیهند.
