نوشته های مشابه
۳/۱۳، ۱۱:۲۲ بعدازظهر سید رحیم حسینی ماهینی:
چرا ایران پرست ها جنایت شاپور ذوالاکتاف را زشت نمی شمارند؟!
جنایت های فراوان از سوی پادشاهان در ایران باستان سراغ داریم اما ایران پرست ها به روی خود نمی آورند! نمونه ای از جنایت ها را در زیر می آوریم:
به گواهی فردوسی در شاهنامه، شاپور ـ پادشاه ساسانی ـ وقتی که برگروهی از عرب های غسانی پیروز شد، گذشته از آنکه دو کتف طایر ـ شاه غسانیان ـ را از پشت بیرون کشید و کشت و بدنش را در آتش افکند، کتف عرب ها را نیز از بدن جدا می ساخت. این کار به قدری وحشتناک بود که «جهان ماند از کار او در شگفت».
به همین دلیل بود که عرب ها لقب «ذو الاکتاف» را به شاهپور دادند.
بدژخیم فرمود تا گردنش
زند بآتش اندر بسوزد تنش
سر طایر از ننگ در خون کشید
دو کتف وى از پشت بیرون کشید
هر انکس کجا یافتى از عرب
نماندى که با کس گشادى دو لب
ز دو دست او دور کردى دو کِفت
جهان ماند از کار او در شگفت
عرابى ذو الاکتاف کردش لقب
چو از مهره بگشاد کِفت عرب
یادآوری:
«کِفت» در شعر فوق به معنای «کِتف» است
زمانی که تعدادی جوان حبشی سیف بن ذی یزن ـ دست نشانده ی ساسانیان در یمن ـ را کشتند، خبر به انو شیروان رسید. عکس العمل او را از کتاب «تاریخ بلعمی» می خوانیم.
«خبر به نوشروان شد، سخت تافته شد و باز وهرز را به یمن فرستاد با چهار هزار مرد و بفرمود که هرکه به یمن اندر است از حبشه همه را بکش، پیر و جوان و مرد و زن و بزرگ و خرد، و هر زنی که از حبشه بار دارد شکمش را بشکاف و فرزند بیرون آور و بکش، و هرکه اندر یمن موی بر سر او جعد است (موی فری دارد) چنانکه آن حبشیان بود و بدانی که آن از حبشیان است یا از فرزندان ایشان است همه را بکش، و هرکه دانی که اندر یمن هوای ایشان خواهد یا با ایشان میل دارد همه را بکش، تا به یمن اندر از حبشه کس نماند و نه از آن کسان که میل با ایشان کنند.
وهرز به یمن آمد و همچنین کرد و نامه کرد به نوشروان که آنچه ملک بفرمود بکردم و یمن را پاک کردم از حبشه و از نسل ایشان و از هواخواه ایشان.
انوشروان بدو نامه کرد و ملک یمن بدو داد.»
منبع: تاریخ بلعمی، ابوعلی محمد بن محمد بن بلعمی، تصحیح محمد تقی بهار (ملک الشعراء)، تهران، انتشارات زوار، چاپ اول، ۱۳۸۰، ص ۷۲۱
- بیشتر بخوانیم
[۳/۱۳، ۱۱:۳۰ بعدازظهر] سید رحیم حسینی ماهینی: جهاد آدابی عمومی دارد که باید حتی در جنگ با غیرمسلمانان رعایت گردد، پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) نیز پیش از فرستادن یاران خویش به جنگ این آداب را به آنها توصیه می‌نمودند، و از حضرت امام صادق (علیه‌السلام) در حدیث صحیح آمده است: “کان رسول الله (صلّی الله علیه وآله) إذا أراد أن یبعث بسریّه دعاهم فأجلسهم بین یدیه ثم یقول سیروا باسم الله وبالله وفی سبیل الله وعلی ملّه رسول الله (صلّی الله علیه وآله): لا تغلوا، ولا تمثّلوا، ولا تغدروا، ولا تقتلوا شیخاً فانیاً ولا صبیّاً ولا امرأه، ولا تقطعوا شجراً إلاّ أن تضطرّوا إلیها”.
“هرگاه رسول خدا گروهی را برای نبرد می‌فرستادند، آنان را نزد خود می‌نشاندند و می‌فرمودند: بانام خدا و استعانت از او و برای او و بر سنّت پیامبرش حرکت کنید ، کسی را به غل و زنجیر نکشید، مُثله نکنید، درنبرد مکر و فریب به کار نبندید، پیران فرتوت و کودکان و زنان را نکُشید ، و درختان را قطع نکنید مگر که ناچار شوید”.
۳. همان‌طور که در جنگ با باغیان و مسلمانان محارب و مانند آنها اخلاق و آدابی از حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در موارد مشابه به دست ما رسیده که ایشان در سیره خود این آداب را رعایت نموده و در سخنان و خطبه‌های خویش یاران خود را به آن توصیه می‌فرمودند، و تمام امت اسلام نیز بر
[۳/۱۳، ۱۱:۳۵ بعدازظهر] سید رحیم حسینی ماهینی: فرق دستور پادشاه ستمگر با دستورات انسانی پیامبر مهربانی در این دو دستور متفاوت کاملا مشهود است
