نوشته های مشابه
الفبای سواد رسانه ای، مسئولیت نسبت به آگاهیها است. یعنی هر صاحب رسانه باید بداند: هرچه آگاهی انها بیشتر، مسئولیتشان وسیع تر است.در حالیکه انها به دنبال آگاهی هستند، اما فرار از مسئولیت را ترجیح می دهند. شاعر گفته : چو بینی که نابینا و چاه است، اگر خاموش بنشینی گناه است. وقتی به میان مردم فقیری می روید و فقر آنها را می بینید، مسئولیت این است که در حد امکان، شخصا نسبت به رفع آن اقدام نماید. مثل این است که شما ببینید خانه ای آتش گرفته، ولی بجای خاموش کردن آن، فیلم تهیه بردارید و استوری نمایید و فالوور جمع کنید! آیا این است مسئولیت در قبال آگاهی؟ اگر از مردم فقیر عکس بگیریم و آن را استوری کنیم، خطای بزرگی مرتکب است و آن، آبروریزی مردم است. شاید آنها دوست نداشته باشند کسی بفهمد فقیرند، و یا اصلا از دولت یا کمیته امداد بدشان می آید. شاید آنطور که شما فکر می کنید نیستند، بلکه برای خود سرو سامانی دارند. در اسلام به این کارها می گویند علم بدون عمل! و فاعل این کار عالم بی عمل است، که مانند درخت بی ثمر می شود. این برخی از خطا ها است! خطای اصلی آنجاست که شما بخواهید: با این کار آبروی دولت جمهوری اسلامی را ببرید، و ثابت کنید آنها به فکر مردم نیستند، و شما بهتر بفکر مردم هستید! بالاترین خطا و بدتر از این هم، آن است که شما بخواهید کمکی کنید، ولی ظاهر فریبی کنید یا منت بگذارید! یا آبروی کسی را ببرید. بنا براین باید هرگونه آگاهی را با مسئولیت پذیری در هم بیامیزیم، و الا دوصد گفتار چون نیم کردار نیست. کسانی که آگاهی دارند ولی، مسئولیت آن را به گردن دیگران می اندازند، انسان های بد ذات و فتنه جو هستند. و درواقع با بدبختی مردم، خود را بزک می کنند. امام صادق می فرماید: اگر دولت بدکاران بود حق دارید به: کارهای خوب انها هم مشکوک باشید، ولی اگر کار دست افراد درستکار بود، باید حمل بر صحت شود. در کشوری که دهها سازمان خیریه دولتی، صدها موسسه خیریه نیمه دولتی و هزارها بنگاه خیریه خصوصی وجود دارد، امکان فقر واقعی صفر است. یعنی احتمال ریاضی آن به صفر میل می کند، زیرا اگر یکی از انها اشتباه کند، یا دومی آنها را از قلم بیاندازد، ۹۹۹چشم دیگر مواظب اوست. و این درست نیست همه آنها را به اهمال کاری، دزدی و خیانت متصف کنیم. فرق است بین جمهوری اسلامی و رژیم استکباری. در رژیم های استکباری همه به فکر فریب مردم: برای دزدی اموال انها هستند. هیچ کس بدون فکر و خیال اختلاس نیست. اما در اسلام اساس حکمروایی بر دو چیز است: اقامه نماز و توزیع زکات.(الذین ان مکنا هم فی الارض اقاموالصلات و آتوالزکات)لذا می بینیم رهبری معظم انقلاب اسلامی: طرح کمک مومنانه می دهند، کمیته امداد را مساعدت می کنند. یا ستاد دیه تشکیل می شود و یا گلریزان و غیره. امکان ندارد در این سیل همدلی کسی جا بماند. مگر اینکه فراری باشد! و خودش نخواهد(مثل اینکه آل سعود تلقین کرده: کمک های دولتی برای شیعه کردن است). بلکه برعکس شواهد نشان می دهد که: سوء استفاده ها یی بروز می کند، که گاهی یک نفر خود را فقیر جا می زند! و از چندین منابع کمک دریافت، و آنها را انبار می کند تا گرانتر بفروشد! از ان سو وقتی همه ارزاق به این کمک ها اختصاص، و انبار گردد کمبود در جامعه پیدا شده، قیمت ها گران می شود. لذا افراط در این کار هم جایز نیست. دیگر از این موارد هم، تولید گدا هست. مثلا از افغانی ها یا پاکستانیها برای گدایی استفاده می کنند(دولت پاکستان آن را صادرات نیروی کار می نامد) تا خود را ایرانی جا زده، عکس و تفصیلات بفرستند که: ایران روی نفت خوابیده، ولی بر اثر سوء مدیریت، مردمش گدایی می کنند!
Awareness and responsibility
The alphabet of media literacy is the responsibility to awareness. That is, every media owner should know: the more aware they are, the wider their responsibility. While they seek awareness, they prefer to escape responsibility. The poet said: Chou Bini, who is blind and well, if you sit silent, it is a sin. When you go among the poor and see their poverty, it is their responsibility to take action to address it as personally as possible. It’s like you see a house on fire, but instead of putting it out, make a movie and tell a story and gather followers! Is this the responsibility for awareness? If we take a picture of poor people and tell it, it is a big mistake, and that is to discredit the people. Maybe they do not want anyone to know they are poor, or they hate the government or the relief committee at all. Maybe they are not what you think they are, but they are self-sufficient. In Islam, these things are called science without action! And the doer of this is the inactive world, which becomes like a fruitless tree. These are some errors! The main mistake is what you want: by doing so, you will discredit the government of the Islamic Republic, and prove that they do not care about the people, and you care better about the people! The biggest mistake, and even worse, is that you want to help, but pretend to cheat or beg! Or tarnish someone’s reputation. Therefore, we must combine any awareness with responsibility, otherwise two hundred words is not half action. Those who are aware but blame others for it are bad-tempered and seditionists. And in fact, they adorn themselves with the misery of the people. Imam Sadegh says: If the government was evil, you have the right to be suspicious of their good deeds, but if it was the work of honest people, it should be carried out correctly. In a country where there are dozens of government charities, hundreds of quasi-government charities and thousands of private charities, the possibility of real poverty is zero. That is, its mathematical probability tends to zero, because if one of them makes a mistake, or the other misses them, the other 999 eyes are watching him. And it is not right to characterize them all as negligence, theft and betrayal. There is a difference between the Islamic Republic and the arrogant regime. In arrogant regimes, everyone thinks of deceiving the people: to steal their property. No one is embezzled without thought. But in Islam, the basis of ruling is based on two things: offering prayers and distributing zakat. (Those who are in Makna also on earth, living in prayers and zakat). Therefore, we see the Supreme Leader of the Islamic Revolution: Either the Diyat headquarters is formed or Golrizan and so on. It is impossible for anyone to remain in this flood of empathy. Unless he is a fugitive! And he does not want to (as Al Saud has suggested: government aid is for Shiites). On the contrary, the evidence shows that: abuses occur, which sometimes make a person poor! And get help from several sources, and stock them to sell more expensive! On the other hand, when all the goods are allocated to these aids, and stored, the shortage is found in the society, the prices become more expensive. Therefore, excess in this work is not permissible. Another of these is the production of beggars. For example, they use Afghans or Pakistanis for begging (the Pakistani government calls it labor exports) to impersonate Iranians, send photos and details: Iran is lying on oil, but due to mismanagement, its people are begging. !
الوعی والمسؤولیه
أبجدیه محو الأمیه الإعلامیه هی مسؤولیه الوعی. أی أنه یجب على کل مالک وسائل الإعلام أن یعرف: فکلما زاد وعیهم زادت مسؤولیتهم ، وأثناء سعیهم للتوعیه ، یفضلون الهروب من المسؤولیه. قال الشاعر: تشو بینی أعمى معافى ، إذا جلست صامتًا فهی إثم. عندما تذهب بین الفقراء وترى فقرهم ، فمن مسؤولیتهم اتخاذ الإجراءات اللازمه لمعالجته بشکل شخصی قدر الإمکان. یبدو الأمر وکأنک ترى منزلًا یحترق ، ولکن بدلاً من إخماده ، اصنع فیلمًا وأخبر قصه واجمع المتابعین! هل هذه مسؤولیه الوعی؟ إذا التقطنا صوره للفقراء وأخبرناها ، فهذا خطأ کبیر ، وهو تشویه سمعه الناس. ربما لا یریدون أن یعرف أحد أنهم فقراء ، أو یکرهون الحکومه أو لجنه الإغاثه على الإطلاق. ربما لیسوا کما تعتقدون ، لکنهم مکتفین ذاتیًا. فی الإسلام ، هذه الأشیاء تسمى علمًا بلا فعل! والفاعل فی هذا هو العالم الخامل الذی یصیر مثل شجره غیر مثمره. هذه بعض الأخطاء! الخطأ الرئیسی هو ما تریده: من خلال القیام بذلک ، سوف تشوه سمعه حکومه الجمهوریه الإسلامیه ، وتثبت أنها لا تهتم بالشعب ، وأنت تهتم أکثر بالناس! أکبر خطأ ، بل وأسوأ من ذلک ، أنک ترید المساعده ، لکن تتظاهر بالغش أو الاستجداء! أو تشویه سمعه شخص ما. لذلک یجب أن نجمع أی وعی بالمسؤولیه ، وإلا فإن مائتی کلمه لیست نصف عمل. أولئک الذین یدرکون لکنهم یلومون الآخرین على ذلک هم مزاجون سیئون ومثیرون للفتنه. وهم فی الحقیقه یزینون أنفسهم ببؤس الشعب. یقول الإمام صادق: إذا کانت الحکومه شریره لک الحق فی أن تشک فی حسناتها ، أما إذا کانت من عمل الشرفاء فینبغی تنفیذها بالشکل الصحیح. فی بلد یوجد فیه العشرات من الجمعیات الخیریه الحکومیه ، والمئات من الجمعیات الخیریه شبه الحکومیه ، والآلاف من الجمعیات الخیریه الخاصه ، فإن احتمال الفقر الحقیقی هو صفر. أی أن احتماله الریاضی یمیل إلى الصفر ، لأنه إذا أخطأ أحدهما ، أو أخطأ الآخر ، فإن الـ ۹۹۹ عیون الأخرى تراقبه. ولا یصح وصفهم جمیعاً بالإهمال والسرقه والخیانه. هناک فرق بین الجمهوریه الإسلامیه والنظام المتغطرس. فی الأنظمه المتغطرسه ، یفکر الجمیع فی خداع الناس: لسرقه ممتلکاتهم. لا أحد یختلس بدون تفکیر. لکن فی الإسلام أصل الحکم على أمرین: الصلاه وتوزیع الزکاه. إما أن یتم تشکیل مقر الدیات أو غولریزان وهکذا. من المستحیل لأی شخص أن یظل فی طوفان التعاطف هذا. إلا إذا کان هاربًا! وهو لا یرید (کما اقترح آل سعود: المساعده الحکومیه للشیعه). بل على العکس ، فالدلیل یظهر أن: الإساءات تحدث أحیاناً تجعل الإنسان فقیراً! واحصل على المساعده من عده مصادر وقم بتخزینها لبیعها بسعر أعلى! من ناحیه أخرى ، عندما یتم تخصیص جمیع السلع لهذه المساعدات ، وتخزینها ، یوجد نقص فی المجتمع ، وتصبح الأسعار أکثر تکلفه. لذلک فإن الإسراف فی هذا العمل لا یجوز. آخر من هؤلاء هو إنتاج المتسولین. على سبیل المثال ، یستخدمون الأفغان أو الباکستانیین للتسول (تسمیها الحکومه الباکستانیه صادرات العماله) لانتحال شخصیه الإیرانیین ، وإرسال الصور والتفاصیل: إیران تکذب على النفط ، ولکن بسبب سوء الإداره ، فإن شعبها یتوسل. !
پوهاوی او مسؤلیت
د رسنیو د سواد الفبا د پوهاوی مسؤلیت دی. دا د هرې رسنۍ مالک باید پوه شی: هرڅومره چې دوی ډیر پوه وی دوی د دوی مسؤلیت پراخه کړی. پداسې حال کې چې دوی د پوهاوی غوښتونکی دی ، دوی غوره ګ responsibilityی چې له مسؤلیت څخه تښتیدلی وی. شاعر وویل: چو بینی ، څوک ړوند او ښه دی ، که تاسو غلی کېږئ ، دا ګناه ده. کله چې تاسو د غریبانو ترمنځ لاړشئ او د دوی بېوزلۍ وګورئ ، دا د دوی مسؤلیت دی چې د امکان تر حتما په شخصی توګه د هغې په نښه کولو لپاره اقدام وکړی. دا د دې په څیر دی چې تاسو په اور کې یو کور وګورئ ، مګر د دې په ځای چې دا بهر کړئ ، یو فلم جوړ کړئ او کیسه ووایاست او پیروان راټول کړئ! ایا دا د پوهاوی مسؤلیت دی؟ که موږ د غریب خلکو عکس واخلو او ووایو ، دا لویه غلطی ده ، او دا د خلکو بدنامول دی. شاید دوی نه غواړی څوک پوه شی چې دوی بېوزلی دی ، یا دوی له حکومت یا د مرستې کمیټې څخه په کلکه نفرت کوی. شاید دوی هغه څه نه وی چې تاسو فکر کوئ دوی یې دی ، مګر دوی په ځان بسیا دی. په اسلام کې ، دا شیان د عمل پرته ساینس بلل کیږی! او د دې عمل کول غیر فعاله نړۍ ده ، کوم چې د میوه لرونکی ونې په څیر پیښیږی. دا یو څه غلطی دی! اصلی غلطی هغه څه دی چې تاسو یې غواړئ: په دې کولو سره ، تاسو به د اسلامی جمهوریت حکومت بدنام کړئ ، او ثابته کړئ چې دوی د خلکو پاملرنه نه کوی ، او تاسو د خلکو ښه پاملرنه کوئ! ترټولو لویه غلطی ، او حتی بدتر یې دا دی چې تاسو مرسته کول غواړئ ، مګر د چال چلولو یا بخښلو تمرین وکړئ! یا د چا شهرت ته زیان اړوی. نو ځکه ، موږ باید هر ډول پوهاوی د مسؤلیت سره یوځای کړو ، که نه نو دوه سوه ټکی نیمایی عمل نه دی. هغه څوک چې پوهیږی مګر نور یې د دې لپاره تورنوی دا بد مزاج او ملکیتپال دی. او په حقیقت کې ، دوی د خلکو بدبختیو سره ځان ښایسته کوی. امام صادق وایی: که چیرې حکومت بریالی وی ، تاسو حق لرئ د دوی د ښو کارونو په شک کې اوسئ ، مګر که دا د صادق خلکو کار و ، نو دا باید سم ترسره شی. په داسې یو هیواد کې چې په لسګونو دولتی خیریه ادارې ، په سلګونو نیمه دولتی خیریه او په زرګونه شخصی خیریه موسسې شتون لری ، د ریښتنی غربت احتمال صفر دی. دا دی ، د دې ریاضیاتو احتمال صفر ته اړه لری ، ځکه چې که له دوی څخه یوه غلطی وکړی ، یا بل یې له لاسه ورکړی ، نورې the 999 سترګې هغه ګوری. او دا سم ندی چې دا ټول د غفلت ، غلا او خیانت په توګه وپیژندل شی. د اسلامی جمهوریت او استکبار رژیم تر منځ توپیر شتون لری. په مغرور رژیمونو کې ، هرڅوک د خلکو د غولولو په فکر کې دی: ترڅو د دوی ملکیت غلا کړی. هیڅ څوک له فکر کولو پرته اختلاس کیږی. مګر په اسلام کې ، د حکم اساس په دوه شیانو ولاړ دی: د لمانځه ادا کول او زکات ورکول. یا د دیت مرکزی دفتر جوړ دی یا ګولریزان او داسې نور. دا د ناممکن کار دی چې څوک د خواخوږۍ پدې سیلاب کې پاتې شی. غیر لدې چې هغه تښتیدلی وی! او هغه نه غواړی (لکه څنګه چې آل سعود وړاندیز کړی: حکومتی مرسته د شیعه ګانو لپاره ده). برعکس ، شواهد ښیې چې: سرغړونې واقع کیږی ، کوم چې ځینې وختونه یو سړی غریب کوی! او د ډیری سرچینو څخه مرسته ترلاسه کړئ ، او د ډیرو ګران پلورلو لپاره یې ذخیره کړئ! له بلې خوا ، کله چې ټول توکی دې مرستو ته ځانګړی شوی ، او زیرمه شوی ، په ټولنه کې کمښت موندل کیږی ، نو قیمتونه خورا ګران کیږی. نو ځکه ، پدې کار کې زیاتوالی جواز نلری. له دې څخه بل د سوالګرو تولید دی. د مثال په توګه ، دوی د سوال کولو لپاره افغانان یا پاکستانیان کاروی (د پاکستان حکومت دې د مزدور صادراتو غوښتنه کوی) د ایرانیانو نقشې ګرځوی او عکسونه او توضیحات لیږی چې: ایران په تیلو کې پروت دی ، خو د ناسم مدیریت له امله خلک ترې سوال کوی. !
