ما به تاریکی دشنام فراوان دادیم، ما به تاریکی عادت کردیم! افسانه های ایرانی ریشه در تاریخ دارد و حقیقت محض است، اما دشمنان ایران آن را غیر واقعی می دانند: چون خودشان تاریخ ندارند. وقتی از کیومرث (مرد نامیرا) صحبت می شود، همان حضرت خضر است که در روایات دینی، از سرچشمه حیات آب خورد و مرگ از او رخت بر بست: هنوز هم زنده است و روز ظهور امام زمان عج، در کنار ایشان خواهد بود. وقتی از زال سپید موی صحبت می شود همان نوح ع است، که در نوک قله کوه جودی پرورش یافت. وقتی حضرت فردوسی بیان اعتقاد می کند، می فرماید بر این زادم و هم براین بگذرم: چنان دان که خاک پی حیدرم! اما روان پریشان ضد ایرانی، او را که پاکدین بود، لقبش به بابک داده، او را ضد فردوسی(پارسی زبان) دانسته و شیعه بودنش را انکار کردند. حافظ را که دین مخفی می داشت، ولی در شعرهایش همه را به یاد حسین ع می سرود: الا یا ایهالساقی..که اشاره به بریده شدن انگشت امام حسین ع، برای غارت انگشتر می نماید، فردی عرق خور و لا ابالی معرفی می کرد! حتی وقتی می گوید قران را بخواند با چهارده روایت، مفسران می گویند این جهارده منظور: روش قران خوانی اهل غیر شیعی است نه چهارده معصوم. آیا از این روشن تر که فردوسی، سیاوش را در اتش می برد و زنده بیرون می اورد؟ او غیر از حضرت ابراهیم ع نیست که از ترس یا طمع ترکان سلجوقی نام تغییر داده. در مراسمات هم به همین شکل است، کورش را مصادره می کنند، و از او برعلیه ایران و اسلام استفاده می کنند! در حالیکه کورش عرب است و نام او ذوالقرنین، و یونانیان او را بجای اسکند معرفی کردند، تا حملات او به ایران و تخریب هکمتانه، کشتن مردم سامان فارس را به فراموشی بسپارند. نشان یلدا و نوروز و مهرگان وکل تاریخ زرتشت که: مشحون از توحید و یکتاپرستی است، به دوگانه پرستی تبلیغ نمایند. حالیکه دوگانه زندگی واقعی است، نه دوگانه پرستی. دوگانه زندگی، از انجا ناشی می شود که انسان گاهی سپید است و گاهی سیاه! گاهی نورانی است و گاه شیطانی. گاهی به تاریکی دشنام می دهد، و گاه به آن عادت می کند: شب یلدا را به امید روز شدن سپری می کند، و یا اینکه همان سیاهی شب را می پرستد. پرستش شب یلدا یعنی عادت کردن به تاریکی. امید به صبح یلدا یعنی دشنام دادن به تاریکی. همه جهان به امید صبح ظهور، این شب بلند یلدایی را سر می کنند(الیس الصبح بقریب). اما شب پرستان دست بردار نیستند! همچنان تبلیغ خوبی تاریکی و شب! می کنند. آن گاه که لشکر نور بر لشکر تاریکی غلبه می کند، شب پرستان به مویه و زاری می پردازند. و مردار فداییان شب را، شهید نام می گذارند. و شب پرستان را بشر نامیده و برای حقوق بشر او مویه گریه می کنند. آیا گاه آن نرسیده که خط و مرز آنان جدا شود تا مردمان سیاهی را از سپیدی تشخیص دهند و عالیجنابان خاکستری را کنار بگذارند؟ سارمان ملل و حقوق بشر و همه سازمان های بین المللی را از این شب پرستان بی وجدان خالی کرده. و فرمان آنها را به سپاهیان و راهیان نور بدهند؟ برگزاری شب یلدا به معنی پایان تمام سیاهنمایی های دشمنان است. آنان که می گویند ایرانی فقیر است، نان شب ندارد، پس چگونه او را از شب یلدا، و خوراکی های آن شب منع می کنند؟ آیا جز این است که همه مردم آن شب را، با خوراکی های بهشتی سرمی کنند؟ اگر فقیرند اینهمه خودرو در خیابانها برای شب نشینی را چرا جلوگیری می کنند؟ فقط پول بنزین این خودروها که فقط دور دور می کنند تا شب یلدا را گرامی بدارند از بودجه کشور فرانسه بیشتر است. فقط میزان اناری و آجیلی که مصرف می شود از بودجه دانمارک و فنلاند بیشتر است. آنها ییکه با صدقه همین مردم زندگی می کنند!