«انتخاب»، «مسعود پزشکیان» که به منظور انجام سفری دو روزه به سیستان و بلوچستان سفر کرده است، صبح امروز جمعه ۲۱ دی ۱۴۰۳ در جلسه «بررسی مسائل جنوب استان» در شهرستان چابهار، با تاکید بر اینکه قولی نمیدهم که نتوانم اجرا کنم، گفت: اول باید ببینم که چه کار باید کرد و وقتی که اجرا کردم، خواهید دید که اجرا شده است.
رئیس جمهور افزود: سعی میکنم تا جایی که ممکن است از جلسات و سخنرانیها دور باشم چون ممکن است وعدههایی از من بخواهند که نتوانم انجام دهم و این بدترین گناه است که وعدهای بدهم اما نتوانم اجرا کنم.
وی تاکید کرد: به قولهای خود پایبند هستم. دلمان میخواهد مشکلات را حل کنیم. در حد توان و امکانات و آنچه به آن باور دارم مردم هستند که اگر به ما کمک مشکلات را حل خواهیم کرد اما اگر مردم صبر کنند که ما مشکلات را حل کنیم مشکلی حل نخواهد شد، ما به عنوان دولت آمدهایم که مشکلات را حل کنیم و حتی حاضریم که اینجا کارگری کنیم تا مشکلات را حل کنیم.
پزشکیان با تاکید بر اینکه اگر مردم باشند همه مشکلات قابل حل است، گفت: اینکه چگونه مشکلات را حل کنیم با استاندار و وزرای محترم صحبت خواهیم کرد، در ذهن من نمیگنجد که مشکلات آموزش و پرورش و بهداشت و درمان در سه فاز حل شود، باید کاری کنیم که مشکلات به یک باره حل شود و این امکانپذیر است اگر مردم با ما همراهی کنند.
رئیس جمهور تاکید کرد: اگر منتظر این باشید که کسی از جایی بیاید و مشکل شما را حل کند همچنان گرفتار خواهید بود، در ذهنم محاسبه میکردم که برای حل مشکل بهداشت و درمان و آموزش و پرورش یک و نیم میلیون جمعیت چقدر مدرسه و کلاس و آموزش نیاز داریم، قابل حل است، اگر مردم همراهی کنند و با ما باشند همه مشکلات را در عرض یک یا دو سال حل خواهیم کرد.
وی با اشاره به اینکه اگر مردم پای کار بیایند قول میدهم که همه این مشکلات را حل کنم، افزود: اگر مردم نیایند حل مشکلات امکان پذیر نیست.
رئیس جمهور به خاطرات خود در زابل اشاره کرد و افزود: قبل از انقلاب در زابل خدمت میکردم، نهرها هر سال لایروبی میشد و هر روستایی سهمی در لایروبی داشت و هیچ مشکلی هم نداشت. انقلاب شد و آمدند گفتند که شما بنشینید قرار است دولت مشکلات را حل کند، نمیدانم الان مشکلات آب و فاضلاب زابل حل شده است یا نه!
پزشکیان ادامه داد: آموزش و سلامت برای خودمان است و مجموعه این کارها بدون مشارکت مردم غیرممکن است. برای توسعه منطقه باید نقشه راهی داشته باشیم. در راه میآمدم خیلی از کارهایی که برای گردشگری انجام شده است، پس از مدتی موجب ترافیک خواهد شد، زمین با این وسعت در اینجا داریم اما وقتی که میخواهیم جاده درست کنیم درست فکر نمیکنیم، اطراف هم ساختمان میسازیم و لذا تعریض امکانپذیر نیست. کسی نیست که فکر کند که برای توسعه راه رفت و آمد باید از کجا باشد یا اینکه چرا طبیعت را بر هم میریزم؟ اگر نگاه درستی داشته باشیم باید به آینده هم فکر کنیم.
وی اظهار داشت: اینجا فضا و امکانات هست، طبیعت زیبایی دارد که به راحتی در دسترس نیست، راه ارتباط ما با دنیا از اینجا میگذرد چرا راهی درست نمیکنیم که به جای دو باند ۱۰ باند داشته باشد؟ چرا قطاری نمیسازیم که به جای دو باند بسیار گستردهتر باشد؟