افتخاری مرحوم دکتر نوربخش رئیس اسبق بانک مرکزی تعریف میکرد : در یکی از سفرها که به ژاپن داشت و از بانک مرکزی در توکیو دیدار کرده بود . تمام قسمتهای بانک مرکزی را با هیات همراه بازدید کردم و اصرار داشتم که پولها و سرمایههای نقدی و غیر نقدی ژاپن در کجا نگهداری میشود ؟ برای همین بهمراه روسای بانک مرکزی ژاپن سوار آسانسور شده و دکمه آسانسور را که زدند من متوجه شدم که در حال بالا رفتن به طبقه آخر بانک هستیم و در همین حین با خود فکر میکردم که این ژاپنیها عجب اعجوبههایی هستند ؟! چرا که سرمایههای ژاپنی رو در طبقه آخر ساختمان بانک مرکزی قرار میدهند . در صورتیکه ما ، نه تنها بانک مرکزی بلکه در تمامی بانکهای کشور ، پول و دیگر سرمایههای نقدی و غیر نقدی و شمشهای نفیس رو در زیر زمین ساختمان قرار میدهیم …
وقتی به طبقه آخر بانک رسیدیم باکمال تعجب دیدم که افراد مسن از خانمها و آقایون با لباس راحتی هر کدام به کار شخصی مشغولند و خانمهای خیلی مسنی را مشاهده کردم که یا در حال صحبت با یکدیگر بودند و یا در حال خواندن روزنامه و در حال مطالعه و یا در حال بافتنی و غیره بودند که بعضی از همون خانمها روی ویلچر نشسته بودند که بعلت کهولت سنشان بود .
پیرمردانی را دیدم که آنان نیز بعضیها در حال صحبت با یکدیگر و بازی شطرنج و مطالعه کتاب یا خواندن روزنامه و غیره بودند …
وقتی با این صحنه مواجه شدم به مسئولین بانک مرکزی ژاپن گفتم که انگار گویا طبقه رو اشتباه اومدیم ؟!
و آنان در مقابل جواب من گفتند : سرمایههای اصلی ما بازنشستگان ما هستند که بعد از بازنشستگی آنان را هر روز بر اساس تمایل خودشان با در اختیار گذاشتن امکانات رفاهی و تفریحی اینجا آورده تا از تجربیاتشان در موقع نیاز استفاده کنیم و آنان در این مورد از نظر فکری و تجربی بسیار در این زمینه کمک حالمان بوده و هستند …
” سوال اینجاست : آیا در کشور ما مسئولین کشوری و لشکری و خدماتی از حال بازنشستگان ما خبر دارند ؟؟؟ “بازنشستگان