نوشته های مشابه
#مرواریدهای_بی_نشان
✍️درجریان خرمشهر تعدادی از خواهران واقعاً رشادت شان خیلی بیش از مردها بود. شهناز حاجی شاه، از نظر اخلاق، شجاعت ایثار و تقوا و طهارت الگوی ما بود. مردانه می جنگید. با وجود شدت درگیریها در این چند روز، “کسی تار مویی از ایشان ندید و کلامی به جز سلام نشنید…” وقتی برای استراحت به عقب برمی گشتیم، او به سرعت مشغول آماده کردن غذا می شد… شهناز سرانجام به آرزویش رسید و جلو مقرّ همیشگی اش مکتب قرآن، زمانی که آمده بود برای سنگرها غذا ببرد، همراه یکی از دوستانش شهناز محمدی، بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن، به شهادت رسید و از برادر شهیدش حسین حاجی شاه که دوّم آبان ۵۹ به این فوز نائل شد، سبقت گرفت… مادر شهیدان شهناز، حسین و محسن حاجی شاه، برای آنکه “پیکر دخترش به دست مزدوران دشمن نیفتد، خود برای او قبر کند و او را دفن نمود…”
کتاب مرواریدهای بی نشان, ناصر کاوه
خاطره ای از شهیده, شهناز حاجی شاه
✍️طلبه شهید فهمیه سیاری, در ۶ آذر سال ۱۳۵۹ کوله‌بار سفرش را بست و به‌همراه یکی از یارانش، راهی شهر بانه شد تا بلکه بتواند با آموزشهای صحیح دینی در راستای آگاهی بخشی به فرزندان مظلوم آن سرزمین، گام‌هایی را بردارد… ماشین در حال حرکت بود. همراهان اعلام کردند, نگران نباشید، کالیبر پنجاه پشت سرتان در حرکت است. فهیمه با تبسمی پر از معنا رو به دوستش کرد و تمثال حضرت امام را که همراه داشت، نشان داد و گفت: کالیبر هزار با ماست. تا او را داریم چه غم!؟ و شروع کرد به تلاوت آیاتی از قرآن. ناگهان ماشین را به رگبار بستند. راننده گفت: سرتان را ببرید پایین. فهیمه آرام سرش را پایین آورد. بعد از چند دقیقه متوجه شدم خون از روی تمثال امام راه افتاده بود. فهیمه تا آخرین لحظه شهادت، حتی ناله هم نکرده بود و با عکس امام که روی قلبش گذاشته بود به شهادت رسید… شهیده فهمیه سیاری به همراه سه بانوی دیگر که قصد سفر به شهر سقز را داشتند موقع عبور از منطقه دیواندره در تاریخ ۱۲ آذر ۱۳۵۹ ماشین حامل آنان مورد حمله قرار گرفت و به درجه شهادت نایل آمدند…
کتاب مرواریدهای بی نشان, ناصر کاوه
خاطره ای از طلبه شهیده, فهمیه سیاری
✍️شهیده فوزیه شیردل همان پرستار فیلم «چ» حاتمی‌کیا است که در ٢ اردیبهشت ١٣٣٨ در یک خانواده مذهبی در کرمانشاه به دنیا آمد و در ٢۵ مرداد ماه ١٣۵٨ در شهر پاوه‌ای که شهید چمران را برای دفاع از خود می‌دید، در لباس سفید پرستاری به شهادت رسید… شهید چمران در توصیف شهادت این شهید می‌گوید: “دختر پرستاری که پهلویش هدف گلوله دشمن قرار گرفته بود، خون، لباس سفیدش را گلگون کرده بود، ١۶ ساعت مانده بود و خون از بدنش می‌رفت…. این فرشته بی‌گناه ساعاتی بعد، در میان شیون و ضجه‌‌زدن‌ها جان به جان آفرین تسلیم کرد”… پرستار بود و توی اتاقش عکس امام رو نصب کرده بود،خیلی ها می گفتند: اگر رئیس بیمارستان ببینه برخورد بدی باهات میکنه ،اما فوزیه عکس رو برنداشت. یه روز رئیس بیمارستان که بعداً به خارج از کشور فرار کرد ، برای سرکشی اومد و متوجه عکس روی دیوار شد و با عصبانیت دستور داد که عکس رو از روی دیوار بردارد. اما فوزیه گفته بود:اتاق متعلق به من است و هر عکسی روی دیوار آن آویزان می کنم. رئیس بیمارستان هم فوزیه رو تهدید به کسر یکماه از حقوق کرد. اما فوزیه حرفش یک کلام بود: اگر اخراج هم بشم، عکس امام رو برنمی دارم….
کتاب مرواریدهای بی نشان, ناصر کاوه
برشی از زندگی شهیده, فوزیه شیردل
✍️شهیده “گلدسته محمدیان” از شهدای فرهنگی دوران جنگ تحمیلی شهرستان شیروان می باشد… ایشان به همراه دختر خردسال و همسرش، در جریان بمباران شهر دزفول توسط دشمن بعثی به دیدار معبود پرکشید… یک بار در زمان جنگ پدرش به خانه شان رفته بود درست همان زمانی که بمباران هوایی امان مردم را بریده بود… اواخر شب وقتی خواستن بخوابن پدرش اورا با پوشش و حجاب کامل دید… با تعجب از او پرسید:
“دخترم کاری پیش آمده جای می خواهی بروی؟”…
گفت: “نه پدر جان این جا هر لحظه ممکنه بمباران هوایی بشه ، ممکنه فردا صبح زنده نباشیم به همین خاطر باید آمادگی کامل را داشته باشم. می خواهم وقتی بدن ما رو از زیر آوار در میارن آن موقع هم حجاب مون کامل باشه…
کتاب مرواریدهای بی نشان, ناصر کاوه
برشی از زندگی شهیده, گلدسته محمدیان
