شفقنا افغانستان- صدها خانواده شیعه هزاره در ولایت دایکندی که حدود دو ماه قبل توسط پشتون‌های مورد حمایت طالبان از مناطق اصلی شان مجبور به کوچ‌اجباری شدند، با آغاز فصل سرما همچنان در آوارگی به سر می‌برند. آنان بدون غذا، سرپناه و مواد سوخت، در دشت و کوه تحت شرایط دشوار زند‌گی می‌کنند.

به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان به نوشته روزنامه هشت صبح، محمدضمیر (مستعار) یکی از نمایندگان آوارگان می‌گوید آنان زیر درخت زند‌گی می‌کنند و با یک فاجعه انسانی روبه‌رو اند.

او هشدار داده است که اگر قبل از رسیدن زمستان توجه نشود، ممکن زنان و کودکان این خانواده‌ها جان‌شان را از دست بدهند.

یکی از دیگر از نمایندگان آوارگان می‌گوید، آنها شب و روز را در غارها می‌گذرانند و به هیچ امکاناتی دسترسی ندارند. او گفته‌است: «مردم مریض‌اند و به هیچ امکانات صحی دسترسی ندارند. وی یادآور شد که خانواده‌ها با افزایش سرما به مواد سوختی و غذایی دسترسی ندارند. این نماینده بی‌جا شده‌گان دایکندی هشدار داد که اگر به وضعیت آنان رسیده‌گی نشود و آن‌ها به مناطق‌شان برنگردند، صدها خانواده با به کام مرگ خواهند افتاد».

حدود دو ماه پیش از منطقه کندیر ولسوالی پاتو چهارصد خانواده و صدها خانواده‌ دیگر از مناطق لوره‌شیوه، پیر‌انجیر، رباط، ولجه، چپ‌جوی، بیری، دیرمی، تگاب‌دار، خرکک، باغک، سهور و پای‌قل این ولسوالی به کوچ اجباری مجبور شدند.

در آن زمان، دیدبان حقوق بشر در گزارشی گفت: «طالبان هزاره‌ها و دیگران را براساس قومیت یا عقاید سیاسی به اجبار بیرون می‌کنند تا به حامیان طالبان پاداش دهند.» به نقل از گزارش، این اخراج‌ها با تهدید و زور و بدون هیچ‌گونه روند قانونی، سوء‌استفاده جدی است که به مجازات جمعی می‌انجامد.

پس از رسانه‌ای شدن این موضوع و فشار گروه‌های سیاسی، طالبان در پنجم عقرب اعلام کردند که کوچ دادن مردم این مناطق تا بهار سال آینده به تعویق افتاده است و تا زمانی‌ که قوه قضایی به کار آغاز نکند، کسی کوچ داده نمی‌شود.

دادگاه مرافعه طالبان در دایکندی، در هفدهم عقرب مکتوبی را عنوانی ولسوالی گیزاب این ولایت نوشت و خواهان برگرداندن مردم به مناطق‌شان شد. با وجود حکم دادگاه، تا هنوز بی‌جا شدگان به مناطق اصلی‌شان برگردانده نشده‌اند.

بر اساس گزارش‌ها در دو ماه اخیر، صدها خانواده دیگر در ولایت‌های غزنی، قندهار، پنجشیر، ارزگان و بلخ از سوی طالبان به کوچ اجباری وادار شده‌اند که با توجه به سرد شدن هوا، اغلب این خانواده‌ها از تمام امکانات زندگی از جمله سرپناه، غذا و امکانات صحی محروم ‌اند و به گفته خودشان هنوز هیچ کمکی هم به آن‌ها صورت نگرفته‌است.