نوشته های مشابه
وزیر خارجه ایران گفته حضور اسرائیل را در مرزهای خود تحمل نمی کنیم و این حرف باید پشتوانه نظامی داشته باشد. یعنی ارتش و سپاه پاسداران باید زرادخانه های اسرائیل را در مرزهای ایران با خاک یکسان کنند تا هیچ تهدیدی وجود نداشته باشد. البته انجام مانور خوب است چنانچه برای حضور اسرائیل در باکو و نخچوان و آنکارا خط و نشان می کشد ولی کافی نیست. اینطور نباشد که مزدوران و سرکردگان رژیم جعلی با خیال راحت در همسایگی ما امکانات نظامی پیاده کرده و تاسیسات تهاجمی ایجاد کنند و ارتش فقط ناظر انها باشد. زیرا این استراتژی به معنی قدرت بخشی به دشمن در کمال آرامش است. و اسرائیل در کمال آرامش با حاشیه امنی زیاد نسبت به انتقال نیرو و تجهیزات اقدام نماید. بدیهی است که سیاست ده سیلی در برابر یک مشت! نیز همین مفهوم را دارد زیرا که ممکن است دشمن مشت را به گیجگاه یا نقاطی بزند که هرگز نتوان سیلی را زد. نباید اجازه داد دشمن شروع کننده باشد زیرا مانند شطرنج همیشه یک حرکت جلوتر خواهد بود. بلکه باید استراتژی را مجازات دشمن و پناه دهندگان تغییر داد و به اصطلاح توطئه را در نطفه خفه کرد. زیانبار بودن آن همین بس که سالها است مرزهای ما روی آرامش را نمی بیند. دشمن از همین خلا حمله اول سود جسته و مرزبانان را شهید می کند. شهادت یک مرزبان فقط از دست دادن یک سرباز نیست بلکه از دست دادن امنیت جامعه است زیرا که هربار منتظر حمله بودن ولو اینکه حمله ای هم صورت نگیرد روان جامعه را به بازی می گیرد و دشمن از همین راه روی روان جامعه بازی می کند بطوریکه مردم پس از گذشت ۴۰سال از جنگ تحمیلی هنوز تصور می کنند در شرایط جنگی هستند. و دشمن که همیشه گارد جنگی دارد برای ما لالایی صلح می خواند. براساس اطلاعات موجود در ماهین نیوز، دشمن با استفاده از ماهیت سیال تروریسم، آن را مانند شمشیر داموکلس بطور دائم :بالای سر ملت ایران نگهداشته و هرگاه احساس کند: توهم توطئه و جنگ در بین مردم از بین رفته، یا کمرنگ شده، حمله کوچکی را سازماندهی می کند. لذا عملیات تروریستی دشمن را استانه جنگ پذیری مردم تعیین می کند. و همه این ها بخاطر همان اشتباه استراتژیک است. درست است دوران بزن در رو تمام شده، باید دوران بزن هم تمام شود! ما نباید اجازه دهیم دشمن بزند و بعد او را دنبال کنیم. به دلیل همین استراتژی در جنگ تحمیلی بود که دشمن وارد خاک ما شد. زیرا بنی صدر بعنوان فرمانده کل قوا گفته بود: بگذارید بیایند در داخل محاصره شان می کنیم. و با تغییر این استراتژی بود که بنی صدر فرار کرد و خرمشهر آزاد شد. اکنون هم به دلیل همان استراتژی بنی صدری که نابودی اسرائیل به درازا کشیده و او هر روز به مرزهای ما نزدیک تر می شود. حتی اگر آن استراتژی را هم بپذیریم(به دلیل قدرت زیاد و اطمینان) دشمن ضربه های خود را زده، کوتاهی از ماست تا دشمن را از مرزهای خود دور کرده و تا خانه هایشان دنبال کنیم. این دستور قران است(فجاسوا خلال الدیار)
