نوشته های مشابه
*سخنی با مخالفان وطنی علی خامنه‌ای!*
نگارنده این متن، به مخالفان خارجی خامنه ای که باید از آنان، به دشمنان او تعبیر کرد، کاری ندارد. دشمنی آنان با خامنه ای، دشمنی با ایران و اقتدار ایران و ایرانی است؛ اما روی سخن من با ایرانیانی است که به هر دلیلی، مخالف خامنه ای اند. از منظر ناظران آگاه و بی طرف بین المللی، فارغ از هر گرایش شخصی، امروز «علی خامنه‌ای» در میان رهبران جهان، از جهات مختلف خوش درخشیده است. کافی است نگاهی به کارنامه ٣٢ ساله رهبری او بیندازیم؛ تا این مهم بیش از پیش آشکار شود. آنچه او در این سه دهه در کارنامه رهبریش ثبت کرده است، حاکی از حکمت و عقلانیت، اشراف دقیق به امور ایران، منطقه و جهان و نیز در مدیریت کلان مدیران چالش آفرین تحمیل شده به رژیم جمهوری اسلامی، همچنین در مهار بی سابقه فتنه های سهمگین داخلی و خنثی کردن طراحی های دقیق ابرقدرتها و قدرتمندترین سرویس های امنیتی خارجی است. دوران ١٠ ساله حکومت خمینی را از جهات مختلف، نمی توان با دوران حکومت خامنه ای مقایسه کرد. خمینی، قهرمان آفرینش انقلاب و به زانو در آوردن قدرت‌های جهانی بود؛ اما دوران رهبری او، مصادف با فوران شور و نشاط و جوش و خروش و همراهی انقلابی مردم ایران بود؛ اما خامنه ای زمانی جایگزین خمینی شد که اجماع جهانی، بر تغییر رویکرد در برخورد با ایران قرار گرفت و استراتژی برخورد، جنگ و انهدام سخت، به جنگ نرم، با تکیه گسترده بر سیاست نفوذ و انهدام بی سر و صدا، از درون قرار گرفت. کاری که سرویس‌های قدرتمند جاسوسی و اطلاعاتی جهان، در این سال‌ها با ایران کردند، از جهت گستردگی و پیچیدگی، در هیچ دوره و جغرافیای دیگری در جهان تجربه نشده بود؛ اما مهمتر و شگفت انگیزتر از آن، مدیریت خامنه ای در عبور از بحران‌های نابود کننده ای است که یکی پس از دیگری، علیه رژیم او طراحی و اجرا شد؛ تا جایی که به روشنی می توان ادعا کرد که رهبری او در کنترل و خنثی کردن این استراتژیها، خارق العاده است. نابودی رژیم جمهوری اسلامی، در میان اهداف تعیین شده، یک هدف جزئی و فرعی بود و طراحان جهانی، فروپاشی کامل خاورمیانه و تقسیم هریک از کشورهای منطقه را به چندین کشور کوچکتر، به منظور فروپاشی اقتدار منطقه ای و هضم شدن در اراده قدرت‌های جهانی هدف گذاری کرده بودند و در این میان، سرنوشت ایران، بدترین اتفاق قابل تصور بود؛ فروپاشی ایران و تبدیل آن به هشت کشور قومی که نام هیچ یک از آنها، ایران نبود. خامنه ای نه تنها ایران را از فروپاشی قطعی مصون داشت و رژیم خود را تثبیت کرد؛ بلکه طراحی‌های پیچیده جهانی را برای کل منطقه خاورمیانه، عقیم گذاشت و نفوذ قدرت‌های جهانی را در این منطقه استراتژیک، به پایین ترین سطح در قرون گذشته تنزل داد. کارآمدی اعجاب آفرین رهبری خامنه ای، به کنترل و دفع طراحی‌های دشمنانه خارجی خلاصه نمی شود. کافی است درک کنیم که در این ٣٢ سال، چه محدودیت‌های سنگینی به ایران تحمیل شده است. رهبران قدرت‌های جهانی، در این موضوع متفقند و بارها اذعان کرده اند که آنچه در این سال‌ها، تحت عنوان «تحریم» علیه ایران اعمال شده و جامعه جهانی نیز کاملا از آن پیروی کرده است، پیچیده ترین و بزرگترین تحریم‌ها، در تاریخ جهان است. هدف از این تحریم‌ها، فروپاشی اقتصاد ایران و به تبع آن، سقوط قطعی رژیم جمهوری اسلامی و سپس تقسیم و تجزیه ایران به کشورهای هشت گانه قومی بود؛ اما خامنه ای نه تنها مانع تحقق آن شد؛ بلکه ایران را با فاصله زیاد از رقبا، به قدرت اول منطقه خاورمیانه تبدیل کرد. چگونه می توان باور کرد که کشوری که چهل و سه سال پیش، از هر جهت، وابسته و پیرو قدرت‌های جهانی بود، اکنون پس از تحمل ٨ سال جنگی که بدون استثنا، با حمایت و مشارکت همه قدرت‌های جهانی، علیه ایران اعمال شد و طبق برآوردهای جهانی، بزرگترین جنگ پس از جنگ جهانی دوم ارزیابی شد؛ همچنین پس از تحمل چهار دهه، تحریم‌هایی که رهبران قدرت‌های جهانی، آن را عظیم‌ترین تحریم‌های تاریخ جهان توصیف کرده اند، اکنون ثابت و استوار، پا به قرن ١۵ شمسی می گذارد و رهبرش، با اقتدار، از آینده ای بسیار روشن برای کشورش خبر می دهد؟! علاوه بر آن چگونه می توان باور کرد که این کشور، با وجود تحمل این همه فشارها، مصائب و دشواری‌های کمرشکن، طبق آخرین برآورد یونسکو، در رنکینگ جهانی، از رتبه ٧٣ در سال ۵٧، به رتبه ١۶ جهانی، در تولید علم ارتقا یافته و در شتاب توسعه علمی، چهارمین قدرت جهان است! این دستاورد، بدون کمترین تردید، محصول «جنبش نرم افزاری علمی» است که خامنه ای در آغاز دوره رهبری، اعلام و پایه گذاری کرد. چگونه قابل درک است که چنین کشوری، با این حجم از فشارها، موانع و بحران‌ها، اکنون در کلیه شاخه های هایتک (HighTechnology)، از مدعیان جهانی است، در حالی که قبل از آن، هیچ جایگاهی در جهان نداشته است. طبق برآوردهای مراجع معتبر بین المللی، در صنعت دفاعی، قدرت دهم جهان، در دانش هسته‌ای، قدرت هشتم جهان، در تولید، پرتاب و در مدار قرار دادن ماهواره، قدرت پنجم جهان، در ارسال موجود زنده به فضا و بازگرداندن زنده آن، قدرت چهارم جهان، در کنترل آب‌های سطحی و سد سازی، قدرت سوم جهان، در نانو تکنولوژی، قدرت ششم جهان، در فیزیک، شیمی، و ریاضیات محض، قدرت سیزدهم جهان، در شبیه سازی موجود زنده، قدرت چهارم جهان، در صنعت طراحی و تولید پهپاد، قدرت پنجم جهان، در طراحی و تولید انواع موشک‌های کوتاه برد، میان برد و قاره پیما، قدرت هشتم جهان و در اقتصاد، قدرت ١٨ جهان (ارتقای ٣٢ پله ای، از رتبه ۵١ در دهه پنجاه، به رتبه ١٨ در سال ٢٠٢٠) و غیره است که فهرست کردن آن، از حوصله این نوشتار، خارج است.
از منظر نگارنده این سطور، با این پیشینه اعجاب انگیز، هیچ فرقی بین هواداران انقلابی خامنه ای و مخالفان او، در لزوم اعتماد به تدابیر عقلانی او نیست. اگر هواداران سینه چاک خامنه ای، او را اسطوره عدالت‌خواهی و نماد ظلم‌ستیزی و دفاع از مظلوم، توصیف می کنند که کلامش «حق» و مرامش «عدل» است و به «عهد خویش» با خدا پایبند است، مخالفین او نیز ناگزیرند که برای حفظ ایران و تداوم اقتدار و موفقیت‌های شگفت انگیز مزبور، به او اعتماد و تکیه کنند؛ زیرا بدون شک، در شرایط کنونی، حفظ و بقا و اقتدار ایران، منحصرا در قبضه قدرت خامنه ای و بقای رژیم مطلوب او؛ یعنی جمهوری اسلامی است و اراده قدرت‌های جهانی، صرفا تغییر و جایگزینی رژیم سیاسی ایران نیست؛ بلکه آنان راه چاره بازگشت به استیلای گذشته خود را در خاورمیانه، فروپاشی و تجزیه ایران ارزیابی می کنند.
بنابراین ایرانیان؛ اعم از موافقان و مخالفان خامنه ای، ناگزیرند که برای حفظ یکپارچگی ایران و تداوم این تمدن کهن تاریخی و صیانت از نفوس هموطنان و بقا و گسترش پیشرفت‌های شگفت انگیز آغاز شده، رهبری خامنه ای و تدابیر را ارج نهند و در حمایت از او، به اجماع برسند. اگر هواداران جان بر کف خامنه ای که از آنان به انقلابیون تعبیر می شود، با انگیزه های دینی و مذهبی و ولائی و هم ملی و میهنی پا به رکاب اویند، مخالفان وطنی او نیز بدلیل آرمان ایران دوستی و بقا و استحکام مام میهن عزیز، ناگزیر به تکریم خامنه ای و حمایت مجدانه از او هستند.
اهداف موافقان و مخالفان خامنه ای، چیزی جز منافع ملی و تمدنی نیست که تأمین و تحکیم آن، در گرو اجماع بر رهبری اوست.
ایرانیان در سراسر جهان، ناگزیرند که در مقابل یک اجماع دشمنانه با هویت و تمدن ایرانی، به اجماعی وطن پرستانه تن بدهند.
ادبیات دشمنان ایران، در این نزاع همه جانبه، تغییر کرده است. امروز دشمنان هویت ایرانی، رویکرد تمرکز بر دشمنی با خامنه ای را در پیش گرفته و به این نتیجه رسیده اند که تنها مانع دستیابی به اهداف و اغراضشان، خامنه ای است. این تغییر ادبیات، در همه رسانه های ضد ایرانی؛ نظیر اسرائیل، کشورهای غربی و عربی؛ عربستان سعودی، امارات، بحرین، قطر، اردن و غیره که به خون ملت ایران تشنه اند، آشکارا و پر رنگ، دیده می شود.
در پس پرده این تمرکز بر دشمنی و حذف خامنه ای، دشمنی با ایران و تمدن ایرانی کمین کرده است و ناکام ماندن آن، در گرو اجماع ایرانیان، بر رهبری خامنه ای است.
در حکمت و عقلانیت خامنه ای، همین بس که خود او، متواضعانه و احترام آمیز، با مخالفانش، در این باره سخن می گوید: *«آن کسی که مرا هم قبول ندارد، ایران قوی و ایران عزیز و قدرتمند را قبول دارد.»*
نگارنده، نظیر این سخن را در ادبیات هیچکدام از رهبران دیگر جهان، در امروز و گذشته، سراغ ندارد.
بر عکس آنچه فراوان سراغ دارم، نواختن مخالفان، با انواع الفاظ رکیک و عتاب و توهین است.
خامنه ای بجای آن که بگوید: هرکس مرا قبول ندارد، لابد ایران را هم قبول ندارد؛
و بجای آن که بگوید: کسانی که مرا قبول ندارند، طرفدار ایران ضعیف و ذلیل هستند؛
و بجای آن که بگوید: فقط آنان که مرا قبول دارند، طرفدار ایران قوی و عزیز هستند؛
و بجای آن که بگوید: اگر کسی مرا قبول نداشته باشد، قطعا نمی‌تواند ایران قدرتمند و عزیز را قبول داشته باشد؛
و بجای آن که مثل محمدرضا شاه بگوید: هرکس حزب رستاخیز من را قبول ندارد، باید پاسپورت بگیرد و ایران را ترک کند؛
با به رسمیت شناختن مخالفان داخلیش، آنان را دشمن نمی خواند؛ با وجودی که برخی از آنان، بدترین تعابیر دشمنانه را برای او بکار می برند؛ بلکه از آنان، منتقد تعبیر می کند و «مخالف» خود را در اوج احترام و تکریم، مخاطب قرار داده و به آنان می‌گوید که ای شمایی که مرا قبول ندارید، اما همین شما، ایران عزتمند و قدرتمند و سربلند را که قبول دارید!
*کدام رهبری را در شرق و غرب عالم سراغ داریم که مخالفان خودش را میهن دوست و وطن پرست توصیف کرده و چنین تکریم کرده باشد؟!* بی تردید پاسخ درخور به چنین رهبری، جز تکریم و پیروی از او نیست.
