نوشته های مشابه
میهن‌پرستی جاودانی ایرانیان از نگاه خاورشناس فرانسوی
۱۴ ژوئیه سال ۱۸۱۶ میلادی «جوزف آرتور دو گوبینو» به دنیا آمد و کارهای جالبی کرد و نویسنده، شاعر، پژوهشگر، فیلسوف، مورخ، خاورشناس و سیاستمدار شد. اما جالب‌تر از همه اینکه به ایران آمد و ستایشی راستین نثار ایرانیان کرد که شنیدنی است!
همین دیروز|گروه تاریخ خبرگزاری فارس- امین رحیمی: «گوبینو» از کودکی مسحور شرق بود و وقتی بزرگ شد و استعدادهایش نمایان شد این سعادت را یافت که مفت‌و‌مجانی به سیاحت شرق بپردازد؛ او کاردار سفارتفرانسه در ایران شده بود در عهد قاجار. چند باری آمد و رفت و مدتی ماند و سمت‌های جدید گرفت و سفیر شد در ایرانِ اوایل دوره ناصری و سرزمین‌های شرقی را هم گشت و دید که شرق همان‌اندازه که گمان می‌کرده سحرانگیز است و شیفته شد؛ از همه بیشتر شیفته ایرانی‌ها و فرهنگ پربار ایران. کتاب‌هایی هم نوشت درباره سرزمین‌های خاورمیانه و ایران و در جزئیات نکته‌بین و در کلیات روشن‌بین بود. در کتاب «سه سال در ایران» نوشته است: «ایرانیان ساعت تعیین نمىکنند. مىگویند عصر مىآیم و گاه میزبان را از ساعت ۳ تا ۸ منتظر مىگذارند». در نامه‌ای به خواهرش نوشت: «ایران سرزمینی است که در آن همه‌چیز هست؛ زندگی، خدا، هستی و نیکی». و از همه جالب‌تر اینکه: «به‌‌عقیده من ایرانیان از نوعی میهن‌پرستی برخوردارند که جاودانی است. یکدیگر را در داخل کشورشان دوست دارند و کشورشان را در وجود خودشان مجسم می‌‌بینند» و اگر تا اینجایش را دوست داشته‌اید این هم سخنی دیگر: ایرانیان کشورشان را به شدت دوست دارند و آن را دلپذیرترین، حاصل‌خیزترین و سالم‌ترین کشور روی زمین می‌دانند. «ایران، خوب مملکتی است»؛ این شعاری است که هر روز بر زبانشان جاری می‌‌شود و بی‌اختیار شنونده را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد زیرا حقیقت بسیاری در آن نهفته است.
ایران خواهد ماند و نخواهد مُرد
در مقابل این مقدار شیرین‌زبانی و نکته‌سنجی که گوبینو داشته و خیلی‌هایش تا به حال به گوش ایرانی‌ها هم نخورده حالا بهتر است به جای اینکه ما از گوبینو سخن بگوییم، بگذاریم او از ایران و ایرانی سخن بگوید و ما به گوش جان بشنویم و حظ ببریم.
– «به‌عبث، می‌توان بخشی از ایران را جدا یا سرزمین آن را تقسیم کرد، می‌توان نام ایران را از آن گرفت؛ ایران، ایران خواهد ماند و نخواهد مُرد. ایران در نظر من چونان سنگ خارایی است که موج‌های دریا آن را به اعماق رانده‌اند، انقلابات جوی آن را به خشکی انداخته، رودی آن را با خود برده و فرسوده کرده است، تیزی‌های آن را گرفته و خراش‌های بسیاری بر آن وارد آورده، اما سنگ خارا که پیوسته همان است که بود، اینک، در وسط دره‌ای بایر آرمیده است… اهمیتی ندارد که کدام عنصر طبیعی پیروز شده یا چه حوادثی رخ داده باشد… همان سنگ خارا خواهد بود و به جای نیرویی که بخواهد در درازای یک سده اندک آسیبی بر او وارد کند، او بر هزار نیروی مشابه چیره خواهد شد»
– «ایرانیان قومی باستانی‌اند و چنان‌که خود می‌گویند، شاید، کهن‌ترین ملت جهان‌اند که حکومتی منظم داشته‌اند و بر روی زمین هم‌چون ملتی بزرگ عمل کرده‌اند. این حقیقت در ذهن هر خانواده ایرانی حضور دارد»
– «ممالکی که در دوره‌های مختلف به ایران حمله کردند حتی اگر به ایران هم تسلط پیدا می‌کردند به جای این که تمدن خود را در مردم ایران نفوذ دهند، تمدن ایرانی در آن‌ها نفوذ می‌کرد. به‌همین‌دلیل در اکثر ممالک دنیا خصوصیات ایرانی رخنه کرد. ایران همیشه روی پای خود ایستاد و تمدن و فرهنگ خود را به دیگر اقوام شناساند و این نشانه فرهنگ و تمدن غنی ایرانی است که حتی در قوم فاتح هم اثر می‌گذاشت»
– «من انجمن‌های [محفل‌های] بسیاری را [در ایران] دیده‌ام که گویندگان و شنوندگان آن همه از عامی‌ترین گروه‌ها بودند. این انجمن‌های علمی، در بن دیواری خرابه یا در گودالی، درحالی‌که جمعیت روی زمین نشسته بودند، تشکیل می‌شد، اما همگان به همان‌اندازه به مطالب گفته شده توجه می‌کردند که اگر آن انجمن در تالاری تشریفاتی برگزار می‌شد و شرکت‌کنندگان در مبل‌هایی که دور فرشی یشمی‌رنگ چیده شده‌اند، نشسته باشند»
– «در طول چهار ماهی که من در بیابانی در بیست فرسخی تهران در چادری به سر می‌بردم خدمتکاران من هر شب در چادر یکی از پیش‌خدمت‌ها یا آبدارباشی جمع می‌شدند و در آنجا کتاب می‌خواندند و درباره حوادثتاریخ باستان بحث می‌کردند. افراد بومی محل اردوگاه از حاضران همیشگی این انجمن بودند؛ آنان که چیزی می‌دانستند درباره آن سخن می‌گفتند و کسانی که دانشی نداشتند، گوش می‌دادند و کوشش می‌کردند تا چیزی یاد بگیرند. حتی سربازان نیز از این فراغت بهره‌ای داشتند. گاهی پیش من می‌آمدند تا میان آنان داوری کنم. آشکار است که قومی که تا این اندازه به گذشته بها دهد، از اصلی حیات‌بخش و نیرویی بزرگ برخوردار است»
امروز در تاریخ مناسبت‌های دیگری هم هست
امروز ۲۳ تیر مصادف با ۱۴ ژوئیه میلادی و ۳ ذیحجه هجری قمری در تقویم تاریخ، مناسبت‌های دیگری هم دارد.
ـ زادروز «ابوریحان بیرونی» دانشمند مشهور ایرانی در سال ۳۶۲ قمری
ـ زادروز «خاقانی شروانی» شاعر بزرگ ایرانی در سال ۵۲۰ قمری
ـ رحلت آیت‌الله شیخ «حسین رشتی نجفی» از مراجع شیعه در سال ۱۳۴۸ قمری
ـ روز ملی فرانسه و یادبود فتح زندان باستیل در جریان انقلاب این کشور در سال ۱۷۸۹ میلادی
ـ درگذشت «مریم میرزاخانی» ریاضی‌دان معاصر ایرانی در سال ۱۳۹۶ شمسی
