نوشته های مشابه
🌹 سرفراز باد ایران 🌹
خطاب به همه ایرانیان…
پُشت مرزهای شرقی کشور، گروه مسلح تروریستی متخاصم – ضدایرانی، از جمله:
القاعده، طالبان، جندلله، جیش‌العدل، جیش محمد، شبکه حقانی، حرکت انصار، اتحاد الجهادی الاسلامی و غیره – با هزاران نیرو مستقر هستند.
در کنار آنها – به مدد دلارهای عربستان سعودی – زنجیره‌ای از مدارس وهابی در «مناطق قبیله‌ای فدرآل پاکستان» و نواحی مرزی ایران تاسیس شده که سال‌هاست – با هدف مشخص «شیعه کُشی» – هزاران کودک و نوجوان محروم این مناطق را شستشوی مغزی می‌دهند، آلوده به تنفر و کینهٔ فرقه‌ای می‌کنند و برای «جهاد با رافضی‌‌ها(شیعیان)» آماده می‌سازند.
پُشت مرزهای غربی کشور نیز – از شمال تا جنوب – صدها تشکُل سیّال و سلول تروریسیِ فعال و خفته وجود دارد :
-از داعش گرفته تا جبهه‌النصره، سازمان رجوی، پژاک و گروه‌های «الاحوازی» و جدایی‌طلب خوزستان – که هریک با هدفِ :
استیلای ایدئولوژیک و فرقه‌ای، ورود به خاک کشور، ایجاد خلافت، ایجاد پایگاه جدید، دستیابی به منابع، اجرای پروژه‌های اعتقادی خود یا به‌منظور تغییر نقشه سیاسی منطقه، فعالیت می‌کنند یا در انتظار نشسته‌اند.
ما ایرانیان باید به جد از خود بپرسیم ؟
به چه علت از دهه‌های گذشته تا کنون، این گروه‌های تروریسی موفق شده‌اند مناطق وسیعی از سرزمین‌های همجوار را تسخیر کنند و در آن‌جا مستقر شوند، اما پُشت دیوارهای مرزی ایران متوقف شده‌اند؟
به عنوان مثال ؛
چرا گروه «طالبان» از شرق افغانستان تا انتهای «هرات» به سرعت بال می‌گستراند
و به پاکستان و برخی مناطق آسیای مرکزی نیز نقب می‌زند، اما پُشت مرز خراسان معطل می‌ماند؟
چرا «جندالله» و گروه‌های هم‌مسلک آن در ایالت بَلوچستان پاکستان جولان می‌دهند، اما از جذب نیرو و غصب زمین در سیستان-بلوچستانِ ایران عاجز می‌مانند؟
چرا داعش از شرق عراق تا قلب سوریه نفوذ می‌کند، اما قادر به نفوذ فیزیکی و ایدئولوژیک در ایران نمی‌شود؟
پاسخ این پرسش‌ها مشخص است:
اگر امروز ایران، جولانگاه این گروه‌های نامتعارف نشده، دلیل‌اش این است که ؛
ایران – برخلاف کشورهای همجوار – دارای یک «حکومت مرکزی» منسجم و مقتدر است که توانسته – ولو با هزینه فراوان – یک «سد نامرئی» در برابر نفوذ ایدئولوژیک این گروه‌ها و یک «سد نظامی» در برابر نفوذ فیزیکی آنها بنا سازد.
افکار عمومی ایران – که گاه بیش از حد از حقایق منطقه و از موقعیت خود در آن غافل به نظر می‌رسد – باید به این امر واقف شود که :
تضعیف این «قدرت مرکزی» یعنی شکستنِ این سدها و جاری شدن سیل گروه‌های تکفیری در سراسر کشور.
این حقیقت انکارناپذیر منطقه در عصر «بازیگران غیر دولتی» است که غفلت از آن موجب تکرار تجربهُ افغانستان، عراق، سوریه، لیبی، چاد، مالی و برخی دیگر از کشورهایی که در شرایط مشابه ایران به سر می‌بردند، خواهد شد.
به ویژه اینکه قدرت‌های متخاصم منطقه – با محوریت عربستان سعودی و اسرائیل و با همراهی دولت ترامپ – این بار تمام منابع مالی و لجستیکی خود را برای اطمینان حاصل کردن از فروپاشی شیرازه ایران به کار خواهند گرفت.
در نتیجه، افکار عمومی باید پذیرای این حقیقت باشد که در این منطقه و در بستر ژئوپولیتیک کنونی، جامعهٔ مدنی ایران فرصتِ هیجان‌زدگی و مبادرت به رفتارهای احساسی را ندارد.
این صحنه دیگر مجالِ «سعی و خطا»، پیروی از گروه‌های سطحی و فانتزیک مانند «ری‌استارت» و رسانهُ «من‌وتو» و «آمد نیوز»، فریاد شعارهای مغرضانه علیه نیروهای مسلح، تجمع‌های تلگرامی و هدایت‌شده، پیروی از دستورالعمل‌های التهاب‌آفرین از سوی افراد بی هویت و مراکز ناشناس، تخریب زیرساخت‌ها و دویدن به دنبال نوستالژی «رضا شاه» را نمی‌دهد.
هیچکدام مان کور نیستیم و مشکلات را میبینیم .
اما مواظب باشیم کشور عزیزمان پایمال سعودی های خیانت کار و اسراییلی ها و آمریکایی های خبیث نشود.
مواظب باشیم آنچه را که داریم، به پای نداشته هایمان قربانی نکنیم.
اعتراض مان نباید باعث ویرانی ایران مان گردد
و بدانیم دود ناامنی در نهایت چشم همه مان را کور خواهد کرد و داعش و النصره ساتور بدست وارد ایران خواهدشد و دیگر به شیعه و سنی و دیگر مذاهب و گروهی رحم نخواهد کرد!
آنها فقط یک چیز میخواهند نسل کشی تمامی ایرانی ها .
برای تاکید بر اهمیت حفظ یکپارچگی و امنیت فراگیر و خدشه ناپذیر ایران عزیزمان ، همواره هوشیار باشیم !!
