نوشته های مشابه
در حالیکه جهش تولید اتفاق افتاده، و در همه مواد ذخیره کافی است، ولی اجناس همپای افزایش تولید، گرانتر شده اند! علت چیست؟ چرا برخلاف قانون عرضه و تقاضا، هرچه تولید بیشتر و از حد اشباع هم می گذرد، باز هم قیمت ها راه خود را می روند؟ این زنجیره پاره شده، یا حلقه مفقوده کدام است؟ مجوز های صادره وزارت صمت، کارخانه های در حال تولید، همگی از بالا بودن ظرفیت ها، و تولید بیش از نیاز کشور می گویند. در مجوز های جدید نگرش صادرات هم لازم است، یعنی تولیدات جدید نباید امید به بازار داخلی داشته باشند! بلکه باید راه خود را در انسوی مرزها پیدا کنند. پس چطور می شود که کالاها گرانتر می شود، بهره بانکها هم بیشتر؟ باید گفت موریانه های فسادی وجود دارند، که به چشم نمی آیند. یا خود را از چشم ها پنهان کرده اند. که باید آنها را نابود گر تولید نام برد. هدف آنها یک ضرب المثل ساده است: سرم را بشکن! ولی نرخم را نشکن. آنها حاضرند همه کار بکنند، تا نرخ پایین نیاید. نابودگران تولید طی سه مرحله، عملیات خرابکارانه خود را اعمال می کنند. اولین آن نابودی مستقیم تولید است، که بخشی از ان در کشتن: جوجه های یک روزه رسانه ای شد. آنها حاضر نشدند این جوجه ها را به مردم فقیر بدهند، که آنها خودشان در خانه مرغ تولید کنند. بلکه همه را به دور از چشم مردم در کانال های آب ریختند، تا خفه شوند و کسی متوجه نشود! با همین شگرد، در ستاد تنظیم بازار توانسته اند گوشت مرغ را، چند برابر به تصویب برسانند. این روال عادی در همه تولیدات است. نابودگران تولید با این روش، تولیدات اضافی را از بین می برند، تا تنظیم بازار به هم نخورد! و قیمت ها کاهش نیابد. یعنی سرشان را می شکنند، تا نرخشان نشکند! پس خیال خام است که با وجود اینها، دم از رونق تولید، یا جهش تولید زدن. چون مانند باغبانی ایستاده اند، تا برگهای اضافی را حرس کنند. مرحله دوم آنها دپو کردن است، که به سه طریق صورت می گیرد: تا وارد بازار نشود. اول انبار در شرکت تولید کننده(مانند خودروسازان)به: بهانه های مختلف. دوم احتکار در انبار های خصوصی، برای گرانتر شدن! سوم رسوب در انبار های دولتی، مانند گمرکات به بهانه ترخیص و غیره. مرحله سوم مبارزه با تولید در مراحل مختلف، تحت عنوان رقابت و غیره. که اینهم از سه طریق انجام می شود. ابتدا رشوه دادن به مراکز دولتی، تا مجوز جدید صادر نشود. دوم منصرف کردن تولید کننده، به بهانه زیاد بودن دست! سوم مصادره کردن یا خواباندن سوله ها، از طریق بانکها و مقامات قضایی. لذا این حلقه مفقوده که گاهی به مافیای آن صنعت! مانند مافیای گوشت و مرغ، یاد می شود و گاهی بنام سلطان مانند: سلطان سکه و دلار گفته می شود، محصول تفکر حاکمیت شرکتی است. که در واقع سود خود، یا شرکت خود را بر سود جامعه ترجیح می دهند. حاکمیت شرکتی، فرد گرایی است. یعنی شرکت در مقابل اجتماع است: اهداف سازمانی در تضاد با اهداف اجتماعی است. زیرا سود مردم با سود شرکت متباین است. اگر سود شرکت را می خواهند، باید کالا را گران بفروشند، یا دستمزد کارگر را کم بدهند، که هر دو یعنی کاهش قدرت خرید مردم، و کوچکتر شدن سفره آنان. وقتی در دانشکده ها مدیرانی پرورش می دهند، که با تفکر امپریالیستی و حاکمیت شرکتی بزرگ می شوند، انتظار مسئولیت اجتماعی از انها یعنی پشت پا زدن به تمام تئوریها! حتی سود مدیران هم درمقابل سود شرکت است. مدیرانی دستمزد بالاتر می گیرند، که اعمال حاکمیت شرکتی بیشتری داشته باشند. لذا هرچه کالا را گرانتر بفروشند، یا دستمزد کارگران را کمتر بدهند، سودشخصی آنها بیشتر می شود. پس ریشه فساد در تئوریهای درسی است.
Destroyers of production, the missing link of corruption
While the mutation in production has taken place, and in all storage materials it is enough, but the goods along with the increase in production have become more expensive! what is the reason? Why, contrary to the law of supply and demand, the higher the production and the higher the saturation, the higher the prices? What is this broken chain, or missing link? The licenses issued by the Ministry of Silence, the factories under production, all speak of the high capacity, and the production exceeds the country’s needs. In the new licenses, the export attitude is also necessary, which means that the new products should not hope for the domestic market! Rather, they must find their way along the borders. So how can goods become more expensive and banks benefit more? It must be said that there are corrupt termites, which are not visible. Or they have hidden themselves from the eyes. Which should be called the destroyer of production. Their goal is a simple proverb: Break my head! But don’t break my rate. They are willing to do anything to keep the rate low. Production destroyers carry out their sabotage operations in three stages. The first is the direct destruction of production, part of which was killing: one-day-old media chickens. They refused to give these chickens to the poor people, so that they could produce their own chickens at home. Rather, they dumped everything in the water canals away from people’s eyes, so that they would suffocate and no one would notice! With the same trick, the market regulation headquarters has been able to approve chicken meat many times over. This is normal in all products. Production destroyers use this method to eliminate excess production, so as not to disrupt market regulation! And prices don’t go down. That is, they break their heads so that their rates do not fall! So it’s a raw fantasy that despite this, the tail of production boom, or the leap of production. Because they stand like gardeners, to prune the extra leaves. The second step is to depot them in three ways: not to enter the market. First warehouse in the manufacturer (such as automakers) to: various excuses. Second hoarding in private warehouses, to become more expensive! Third, sediment in government warehouses, such as customs under the pretext of clearance and so on. The third stage is the fight against production at different stages, called competition and so on. This is also done in three ways. First, bribe government centers so that a new license is not issued. Second, discontinue the manufacturer, under the pretext of having too many hands! Third, confiscation or dormancy of the hangars, through banks and judicial authorities. So this ring is missing, sometimes to the mafia of that industry! It is referred to as the meat and poultry mafia, and is sometimes referred to as the king, as: the king of coins and dollars, the product of corporate governance thinking. In fact, they prefer their own profit, or that of their company, to the benefit of society. Corporate governance is individualism. That is, participation is against society: organizational goals are at odds with social goals. Because people’s profits are different from the company’s profits. If they want to make a profit, they have to sell the goods at a high price, or reduce the wages of the workers, both of which reduce people’s purchasing power and make their table smaller. When educating administrators in colleges, who grow up with imperialist thinking and corporate governance, expect social responsibility from them, that is, backwardness of all theories! Even managers’ profits are against the company’s profits. Managers get paid more to have more corporate governance. Therefore, the more expensive the goods are sold, or the lower the workers’ wages, the higher their personal profit. So the root of corruption is in curriculum theories.
مدمرات الإنتاج الحلقه المفقوده من الفساد
فی حین أن الطفره فی الإنتاج قد حدثت ، وفی جمیع مواد التخزین یکفی ، لکن البضائع إلى جانب زیاده الإنتاج أصبحت أکثر تکلفه! ماهو السبب؟ لماذا ، خلافا لقانون العرض والطلب ، کلما ارتفع الإنتاج وزاد التشبع ، ارتفعت الأسعار؟ ما هی هذه السلسله المکسوره ، أو الحلقه المفقوده؟ إن التراخیص الصادره عن وزاره الصمت والمصانع قید الإنتاج تتحدث جمیعها عن الطاقه العالیه ، والإنتاج یفوق احتیاجات البلاد. فی التراخیص الجدیده ، فإن موقف التصدیر ضروری أیضًا ، مما یعنی أن المنتجات الجدیده یجب ألا تأمل فی السوق المحلیه! بدلاً من ذلک ، یجب أن یجدوا طریقهم على طول الحدود. إذن کیف یمکن أن تصبح السلع أکثر تکلفه وتستفید البنوک أکثر؟ یجب أن یقال أن هناک نمل أبیض فاسد غیر مرئی. أو أخفوا أنفسهم عن أعینهم. الذی یجب أن یسمى مدمر الإنتاج. هدفهم هو مجرد المثل: کسر رأسی! ولکن لا تکسر معدل الفائده. إنهم على استعداد لفعل أی شیء لإبقاء المعدل منخفضًا. تقوم مدمرات الإنتاج بعملیات التخریب على ثلاث مراحل. الأول هو التدمیر المباشر للإنتاج ، الذی قتل جزء منه: دجاج إعلامی عمره یوم واحد. لقد رفضوا إعطاء هذه الدجاج للفقراء ، حتى یتمکنوا من إنتاج الدجاج الخاص بهم فی المنزل. بدلاً من ذلک ، ألقوا کل شیء فی قنوات المیاه بعیدًا عن أعین الناس ، حتى یختنقوا ولا یلاحظ أحد! بنفس الحیله ، تمکن مقر تنظیم السوق من الموافقه على لحم الدجاج عده مرات. هذا طبیعی فی جمیع المنتجات. تستخدم مدمرات الإنتاج هذه الطریقه للقضاء على الإنتاج الزائد ، حتى لا یعطل تنظیم السوق! ولا تنخفض الأسعار. أی أنهم یکسرون رؤوسهم حتى لا تنخفض معدلاتهم! لذا فمن الخیال الخام أنه على الرغم من ذلک ، ذیل ازدهار الإنتاج ، أو قفزه الإنتاج. لأنهم یقفون مثل البستانیین ، لتقلیم الأوراق الإضافیه. الخطوه الثانیه هی تخزینها بثلاث طرق: عدم دخول السوق. المستودع الأول فی المصنع (مثل مصنعی السیارات) إلى: الأعذار المختلفه. اکتناز الثانی فی المستودعات الخاصه ، لتصبح أکثر تکلفه! ثالثا ، الرواسب فی المستودعات الحکومیه ، مثل الجمارک بحجه التخلیص وما إلى ذلک. المرحله الثالثه هی مکافحه الإنتاج فی مراحل مختلفه ، تسمى المنافسه وما إلى ذلک. یتم ذلک أیضًا بثلاث طرق. أولاً ، رشوه المراکز الحکومیه حتى لا یتم إصدار ترخیص جدید. ثانیًا ، توقف عن الشرکه المصنعه ، بحجه امتلاک الکثیر من الأیدی! ثالثاً ، مصادره أو سکون الحظائر من خلال البنوک والهیئات القضائیه. لذا هذا الخاتم مفقود ، فی بعض الأحیان إلى مافیا تلک الصناعه! ویشار إلیها باسم مافیا اللحوم والدواجن ، ویشار إلیها أحیانًا باسم السلطان ، باسم: ملک العملات المعدنیه والدولار ، وهو نتاج تفکیر حوکمه الشرکات. فی الواقع ، یفضلون أرباحهم ، أو أرباح شرکاتهم ، لصالح المجتمع. حوکمه الشرکات هی الفردیه. أی أن المشارکه ضد المجتمع: الأهداف التنظیمیه تتعارض مع الأهداف الاجتماعیه. لأن أرباح الناس تختلف عن أرباح الشرکه. إذا أرادوا أرباح الشرکه ، فعلیهم بیع البضائع بسعر مرتفع ، أو تخفیض أجور العمال ، وکلاهما یعنی تقلیل القدره الشرائیه للناس وتصغیر طاولتهم. عندما تثقف الإداریین فی الکلیات ، الذین ینشأون مع التفکیر الإمبریالی وحوکمه الشرکات ، یتوقعون المسؤولیه الاجتماعیه منهم ، أی تخلف جمیع النظریات! حتى أرباح المدیرین ضد أرباح الشرکه. یحصل المدیرون على أموال أکثر للحصول على المزید من حوکمه الشرکات. لذلک ، کلما زادت تکلفه بیع السلع ، أو کلما انخفضت أجور العمال ، زادت أرباحهم الشخصیه. لذا فإن جذر الفساد یکمن فی تدریس النظریات.
İstehsalın məhvi, korrupsiyanın əskik bağlantısı
İstehsalda mutasiya baş vermiş və bütün saxlama materiallarında bu kifayətdir, lakin istehsalın artması ilə birlikdə mallar daha bahalı oldu! səbəb nədir? Təchizat və tələb qanununa zidd olaraq, istehsal və doyma nə qədər yüksək olsa, qiymətlər daha yüksəkdir? Bu qırıq zəncir nədir, yoxsa əlaqə yoxdur? Sükut Nazirliyinin verdiyi lisenziyalar, istehsal olunan fabriklər, hamısı yüksək tutumdan danışır və istehsal ölkənin ehtiyaclarını üstələyir. Yeni lisenziyalarda ixraca münasibət də lazımdır, yəni yeni məhsullar daxili bazara ümid etməməlidir! Əksinə, sərhədlər boyu öz yollarını tapmalıdırlar. Bəs mallar necə bahalı ola bilər və banklar daha çox fayda götürə bilər? Demək lazımdır ki, gözə çarpan olmayan termitlər var. Ya da özlərini gözlərdən gizlətmişlər. İstehsalın məhvi deyilməlidir. Məqsədləri sadə bir məsəldir: Başımı kəs! Ancaq nisbətimi pozma. Oranı aşağı salmaq üçün hər şey etməyə hazırdırlar. İstehsal məhv edənlər təxribat əməliyyatlarını üç mərhələdə həyata keçirirlər. Birincisi, istehsalın birbaşa məhv edilməsi, bir hissəsi öldürüldü: bir günlük media toyuqları. Evdə öz toyuqlarını yetişdirmək üçün bu toyuqları yoxsul insanlara verməkdən imtina etdilər. Əksinə, su kanallarında olanların hamısını insanların gözündən saldılar ki, boğulsınlar və heç kim görməsin! Eyni hiylə ilə bazarı tənzimləmə qərargahı toyuq ətini dəfələrlə təsdiqləyə bildi. Bu, bütün məhsullarda normaldır. İstehsal məhv edənlər, bazar tənzimlənməsini pozmamaq üçün, artıq istehsalın aradan qaldırılması üçün bu üsuldan istifadə edirlər! Qiymətlər enmir. Yəni dərəcələri düşməsin deyə başlarını sındırırlar! Beləliklə, buna baxmayaraq istehsal bumunun və ya istehsalın sıçrayışının olması xam xəyaldır. Əlavə yarpaqları budamaq üçün bağbanlar kimi dayanırlar. İkinci addım, onları üç yolla boşaltmaq: bazara girməmək. İstehsalçıdakı ilk anbar (avtomobil istehsalçıları kimi): müxtəlif bəhanələr. Şəxsi anbarlarda ikinci mal yığma, daha bahalı olmaq! Üçüncüsü, dövlət anbarlarında çöküntü, məsələn rəsmiləşdirmə bəhanəsi ilə gömrüklər və s. Üçüncü mərhələ, rəqabət adlandırılan və s. Adlanan müxtəlif mərhələlərdə istehsalata qarşı mübarizə. Bu da üç şəkildə edilir. Birincisi, yeni bir lisenziya verilməməsi üçün hökumət mərkəzlərinə rüşvət verin. İkincisi, çox sayda əlin olması bəhanəsi ilə istehsalçını dayandırın! Üçüncüsü, bankların və məhkəmə orqanlarının vasitəsi ilə anqarların müsadirə olunması və ya olmaması. Yəni bu üzük əskikdir, bəzən o sənayenin mafiyasına! Ət və quş əti mafiyası, bəzən sultan kimi də xatırlanır: pul və dollar kralı, korporativ idarəetmə düşüncəsinin məhsulu. Əslində, onlar öz mənfəətlərini və ya şirkətlərinin gəlirlərini cəmiyyətin xeyrinə üstün tuturlar. Korporativ idarəetmə fərdilikdir. Yəni iştirak cəmiyyətə qarşıdır: təşkilati məqsədlər sosial məqsədlərə ziddir. Çünki insanların qazancı şirkətin qazancından fərqlidir. Əgər şirkətin mənfəətini istəsələr, malları yüksək qiymətə satmalı və ya işçilərin maaşlarını azaltmalı, hər ikisi də insanların alıcılıq qabiliyyətini azaltmaq və süfrələrini daha kiçik etmək deməkdir. İmperialist düşüncə və korporativ idarəetmə ilə böyüyən idarəçilərə kolleclərdə təhsil verərkən onlardan sosial məsuliyyət, yəni bütün nəzəriyyələrin geriliyini gözləyin! Hətta menecerlərin qazancı şirkətin qazancına qarşıdır. Menecerlər daha çox korporativ idarəetmə üçün daha çox maaş alırlar. Buna görə mallar nə qədər baha satılırsa və ya işçilərin əmək haqqı nə qədər az olarsa, şəxsi qazancları da bir o qədər yüksək olar. Deməli, korrupsiyanın kökü tədris nəzəriyyələrindədir
