نوشته های مشابه
هر چه روابط کشورها، در طول زمان بیشتر می شود به همان نسبت نیز این روابط پیچیده تر میگردند. به همین منوال، حقوق بین الملل نیز در طول سالیان، دارای شاخه های تخصصی شده است. حقوق ورزشی از جمله، مواردی است که جایگاه خود را طی سالیان اخیر در حوزه حقوق بین الملل بیش از پیش پیدا کرده است. تعاریف مختلفی در مورد حقوق بین الملل ورزشی وجود دارد؛ بنا به برداشت از یک تعریف، نقش اصلی در نظم گیری حقوق بین الملل ورزشی را می توان مجموعه اصول، قواعد، و فرایندهایی تعریف کرد که اهداف تعیین شده در منشور المپیک، مقررات سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ و اساسنامه فدراسیون های جهانی ورزشی را تضمین می کنند.
از طرف دیگر، دیپلماسی ورزشی زیرمجموعه‌ای از دیپلماسی عمومی است که برای بهبود روابط میان مدّت و بلند مدت بین دولت ها از طریق تأثیرگذاری بر عامّۀ مردم کشورهای خارجی برای تحقق اهداف سیاست خارجی مورد استفاده قرار می گیرد که امروزه استفاده از دیپلماسی ورزشی به نحوی و در برخی موارد با حقوق ورزشی بین المللی ترکیب شده و به کمک یکدیگر آمده اند. . با مرور اهداف مختلف سیاست خارجی که در دیپلماسی چندجانبه مؤثّر بودن ورزش به عنوان یک بستر سیاسی برای دیپلماسی و درچارچوب حقوق بین الملل واضح به نظر می‌رسد. متداول ترین اهداف استراتژیک کشور ها جهت استفاده از دیپلماسی ورزشی را می توان فراهم کردن موجب و مکان غیررسمی برای دیدار و آغاز گفتگو برای سران کشورها، فراهم کردن چشم‌اندازهایی در مورد کشور میزبان و آگاهی‌دادن و آموزش دیگران دربارۀ آن، برقرار کردن پلی بین اختلافات فرهنگی و زبانی بین ملت ها و جستجوی نقاط مشترک از طریق ورزش و در نهایت ایجاد بستری سیاسی برای توافق نامه های جدید تجاری یا قانونگذاری و نهایتاً ایجاد میراثی ماندگار از کشور میزبان که وجهه آن کشور در جهان را بهبود ببخشد.
تمام کشورها به طور روزمره و در چارچوب ضوابط و قواعد حقوق بین الملل، با یکدیگر در تعامل هستند و گفتگوهای مداومی درباره بسیاری از موضوعات شامل مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، و نظامی دارند. اینکه آنها چگونه به این موضوعات رسیدگی میکنند و کدام ابزارهای سیاست خارجی را برای حل مشکلات یا چالش های بالقوه انتخاب میکنند به عهده متولیان و تصمیم گیران ارشد کشورها است. تفکر واقع گرایانه تا حد زیادی بر توانایی های نظامی و اقتصادی ، جغرافیا ، منابع طبیعی ، جمعیت و ثبات سیاسی به عنوان منابع قدرت متمرکز شده است. از آنجاییکه طبق نظر طرفداران روش واقع گرایانه، انتظار می رود درگیری، بین ملت ها اتفاق بیافتد ، بنابراین پیاده‌سازی ابزارهای جدید و چند منظورۀ دیپلماتیک مانند دیپلماسی ورزشی اولین انتخاب در اقدامات آنها نیست و پژوهشگران طرفدار تفکر رئالیستی، به طور کلی استدلال می کنند که قدرت، عمدتاً زور و توانایی نظامی است. از طرف دیگر ، پژوهشگران میانه رو، جنبه های دیگر قدرت را بررسی می کنند و رویکرد میانه رو ها بیشتر از واقع گرایان به تعامل دولت ها در دوران صلح علاقه و توجّه دارد. بنابراین پژوهشگران میانه رو، بیشتر از سایرین به ابزارهای جایگزینی مانند دیپلماسی اقتصادی، دیپلماسی سایبری و دیپلماسی ورزشی علاقه مند هستند.
یگزینیماننددیپلماسیاقتصادی،دیپلماسیسایبریودیپلماسیورزشیعلاقهمندهستند.
