نوشته های مشابه
شماره دوم از سومین دوره «مجله باستان‌شناسی» مشتمل بر ۸ مقاله در حوزه باستان‌شناسی به همت دبیرخانه نشریات پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری چاپ و منتشر شد .
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری «مجله باستان‌شناسی» پژوهشکده باستان‌شناسی ایران، با رویکردی علمی –پژوهشی به صورت فصلنامهدو زبانه (فارسی و انگلیسی) در زمینه‌های باستان‌شناسی و علومی که رویکرد باستان‌شناسانه دارند، منتشر می‌شود.
در این شماره مقالات «جستاری در گاهنگاری عصر آهن ۳ فارس برپایۀ تاریخگذاری هایی مطلق از تپۀ قصردشت»، «سیری بر هنر صخره‌ای»،«بررسی و گمانه زنیباستان‌شناختی در استحکامات دفاعی مزدوران و کلات نادری»، «نقش عوامل جغرافیایی در الگوی پراکندگی محوطه‌های اشکانی در حوضۀ رودخانۀ چهل چای مینودشت»،« تحلیلاستقرارهای بخش چاه دادخدا شهرستان قلعه گنج»، «حوزۀ فرهنگی جازموریان، پژوهشی در زمینۀ ساختار ارگ و تپه منار در شهر بلقیس (اسفراین کهن) با تأکید بریافته‌های هفتمین فصل کاوش‌های باستان‌شناختی»، «محوطۀ پارینه سنگی میرک (سمنان)؛ نتایج مقدماتی از کاوش های فصول» ، «غیبتِ «حقّ مؤلف» و نکته هایی چند دربارۀ«هیئت باستان شناسی ایرانی–فرانسوی در بم» به چاپ رسیده‌اند.
درمقاله «جستاری در گاهنگاری عصر آهن ۳ فارس برپایۀ تاریخگذاری هایی مطلق از تپۀ قصردشت» نوشته محمدتقی عطائی، فرانک بحرالعلومی، مرجان مشکور ومولودساداتعظیمی می‌خوانیم : چهارچوب منطقه ای گاهنگاری فارس با تحقیقات لویی واندن برگ در آغاز دهۀ ۱۹۵۰ میلادی پی ریزی شد و با ادامۀ پژوهش ها، چند وقفۀ فرهنگی در تسلسلآن نمایان گشت. یکی از وقفه های فرهنگی در این گاهنگاری، مربوط به میان مرحلۀ تیموران الف و دورۀ هخامنشی است که در حدود ۳۰۰ سال (از حدود ۹۰۰ تا ۶۰۰ پ م.) تخمینزده شده و کوشش در جهت پوشش این وقفۀ فرهنگی از آن نظر که همزمان با ورود پارسیان نخستین به فارس بوده، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
درباره پارسیان نخستین، فرض بر آن بوده که چون آنان قبایلی چادرنشین می بوده اند، بنابراین کشف استقرارگاه های آنها آسان نخواهد بود که برای نخستین بار باکاوش‌های انجام گرفته در تپۀ قصردشت، موادی از این برهۀ فرهنگی کشف شده که پیشتر از وجود آنها بی اطلاع بودیم. در این مقاله، دربارۀ تاریخگذاری مطلق (رادیو کربن–ترمولومینسانس) گونه های سفالی مکشوفه از تپۀ قصردشت بحث شده و نشان داده می شود که سفال های نویافته از این تپه، می تواند وقفۀ فرهنگی میان مرحلۀ تیموران الف ودورۀ هخامنشی را پوشش دهد.
